He's Not Like Them [Part 1]

80.3

POV Indy

"Great show, man." Zegt Shawn tegen Humberto als de reclame is aangebroken. "Thanks, man. But you made tonight a succes. I have a stupid question for you." Humberto begint heel ongemakkelijk te lachen. Shawn zegt dat hij het gewoon moet zeggen en dat het nooit zo raar kan zijn. Dan vraag Humberto of Shawn een video wilt opnemen voor zijn dochter. "Of course, man. What's her name?" Humberto vertelt haar naam en geeft dan zijn telefoon aan Shawn. Shawn loopt even weg en ik blijf achter met Humberto. "Heel erg bedankt voor vanavond, Indy." Ik begin te blozen en zeg dat ik hem zou moeten bedanken. "Dus over een maandje gaan jullie al trouwen." Ik druk mijn lippen stevig op en elkaar en knik met mijn hoofd. Hoe gaan we dat in hemelsnaam regelen? "Jullie zijn hier altijd welkom." Ik bedank hem.

"Ik had eigenlijk nog een vraagje voor je." Vraagt hij dan een beetje terughoudend. Ik kijk hem vagend aan. "Ik zag net dat je enorm aan het trillen was en ik vroeg me af... heb je toevallig last van angstaanvallen?" Ik knik. "Mijn dochter heeft dat ook. Ik vind het heel dapper van je dat je hier vanavond hebt gezeten." Ik bedank hem en dan komt Shawn weer terug. Hij geeft de telefoon weer aan Humberto en ze omhelzen elkaar vriendschappelijk.

Ik voel mijn telefoon trillen en kijk wat voor berichtje ik heb gekregen.

-
06-...: Hallo Indy, dit komt misschien wat onverwachts, maar ik ben je biologische vader. Ik zie je net op televisie bij RTL late night en ik moest je gewoon even appen. Ik snap dat dit als een schok komt en ik verwacht ook geen reactie, maar denk alsjeblieft even na. Ik wil graag mijn kant van het verhaal vertellen. Groetjes Don
-

Ik begin te trillen en ik heb nog nooit zo'n grote paniek in mijn lichaam gevoeld als nu. Mijn knieën knikken en ik denk dat ik ga flauwvallen. "Indy? Is everything okay?" Shawn pakt me bij mijn schouders vast en kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik kan niets meer zeggen. Het kost te veel moeite. Ik kan mijn ogen bijna niet open houden. Het wordt even heel donker voor mijn ogen en dan weer licht. Een aantal keer gebeurt dit.

"Indy? Can you hear me?" Vraagt hij nog een keer maar nu veel bezorgder. Ik hoor de paniek in zijn stem. Ik laat mijn telefoon vallen en zak vervolgens in elkaar. Shawn houdt me vast en zorgt ervoor dat ik niet hard op de grond val. "Call first aid!" Hoor ik Shawn nog roepen. Hij houdt mijn hoofd vast en hangt over me heen. "I'm here, beautiful." Dan wordt alles zwart voor mijn ogen. Enorm zwart.