He's Not Like Them [Part 1]

1.2

POV Indy

Ik fietste naar de rotonde en wachtte daar op Eef. Ondertussen keek ik nog even op mijn telefoon. Ik was weer eens veel te vroeg bij de rotonde, zoals altijd. Ik las nog een stukje uit mijn favoriete boek die ik online op mijn telefoon had gedownload. Ideaal, want nu kan ik altijd lezen, zonder een heel boek mee te hoeven sjouwen. Helaas kon ik maar voor een paar minuutjes lezen, want mijn moeder belde me.

"Goedemorgen lieverd." Juist ja. Doe maar alsof er niets aan de hand is. "Het is alweer middag hoor mam, maar goedemiddag." Ik kijk op mijn horloge. Over middag gesproken: Eef is laat. "Middag? Jeetje de tijd gaat snel als je het druk hebt. Ben je al klaar voor school?" Ik vind het een domme vraag, maar mijn moeder bedoelt het goed. Het is namelijk al twaalf uur, natuurlijk ben ik klaar voor school. Ik kan echt wel voor mijzelf zorgen hoor. Dat heb ik wel geleerd de afgelopen paar jaar. "Ja. Ik sta bij de rotonde op Kate te wachten." Ik denk niet dat mijn moeder weet dat ik elke ochtend met Eef fiets of dat Eef überhaupt bij mij in de klas zit, maar ik gedraag me zodat ik gewoon zakgeld krijg. "Oh gelukkig. Kom je na school nog even langs bij Ahoy?" Ja, ja. Zoals elke maandag. Het is ondertussen een rare vraag. "Ja. Is goed mam." Doe normaal, Indy. "Oké, lieverd. Veel succes op school vandaag." Dat is wel lief van haar. Denk ik. Of ze is nu al aan het slijmen omdat ze weet dat ik vanavond mijn eigen eten moet gaan maken. Waarschijnlijk is het dat laatste. "Dank je wel, mam." Blijf lief. Misschien krijg je vanavond dan wel wat meer geld dan je nodig hebt. "Tot straks, lieverd." Ik hoef alleen nog maar tot straks te zeggen en dan heb ik dit telefoontje weer overleefd. "Tot straks." En ze heeft opgehangen. Zonder te schreeuwen dit keer.

Ik zie dat Eef komt aanfietsen, dus stop ik snel mijn telefoon in mijn tas. We fietsen samen naar school en kletsen nog even. We hadden vandaag maar drie uur les waarvan één blokuur Engels. Ik vind Engels leuk, dus daar had ik geen probleem mee. Onze docent praat half Nederlands en half Engels, of zoals hij het noemt: Denglish. In het begin vond ik het moeilijk om hem te verstaan, maar hoe langer je les van hem hebt, hoe makkelijker het gaat. Door hem kan ik al een stuk gemakkelijker Engels met mijn familie in Amerika en Australië praten. het is veel leuker als je gewoon zelf met ze kan bellen in plaats van dat je oom alles moet vertalen. Ook had ik nog één uurtje mentorles. Vandaag had ik een mentorgesprek, zoals bijna iedereen die al heeft gehad, en dan heb ik er pas weer één aan het einde van het schooljaar.

"Hoi Indy. Hoe gaat het met je?" Vraagt mijn mentor. Mijn moeder laat me altijd alleen achter, ik heb geen vrienden, ik haar mijn baantje en ik heb het zo druk met school dat ik niet eens even de tijd kan nemen om rustig te gaan sporten. "Het gaat goed met mij hoor, met u?" Als ik mijn hele levensverhaal moet gaan vertellen, zitten we hier morgen nog. "Het gaat prima. Bedankt voor het vragen. Ben je klaar voor het nieuwe jaar? Dit is natuurlijk je examenjaar en ik zie dat je er keurig voorstaat. Alleen sta je voor je wiskunde een 5,4." Zegt hij dan. "Ja klopt. Dat is niet echt mijn beste vak inderdaad. Maar ik denk dat het me wel gaat lukken om het dit jaar op te halen." Hij zegt dan dat hij inderdaad veel vertrouwen in mij heeft en dat ik deze positieve houding moet vasthouden. Hij wilt het nog even hebben over het onderwerp waarover mijn moeder naar de school had gebeld. Bedankt mam. Dus nadat hij dit voorzichtig heeft voorgelegd, leg ik hem het hele verhaal uit en dat wat hij kan doen om mij te helpen.

Na school ging ik door naar Ahoy. Het is vlakbij mijn huis en mijn school, dus het is een kleine moeite om erheen te fietsen.