He's Not Like Them [Part 1]

15. Netflix & pizza

POV Indy

De deurbel gaat en ik spring op van de bank. "Ik ga wel!" Roep ik dan. Ik zie Jack al bij de deur staan om hem te openen. "Het is voor mij, Jack." Ik kijk hem boos aan en hij stapt, na mij een boze blik geworpen te hebben, opzij. Hij kijkt mij nog bozer aan als ik wacht met de deur openmaken totdat hij wegloopt. Ik open de deur pas als ik Jack niet meer zie en zie Shawn voor mijn deuropening staan met een zonnebril op en hij draagt een blauw geblokte blouse. En dat terwijl het regent. "Looking good Mendes." Hij bekijkt me van top tot teen. "You look beautiful, Indy." Shawn pakt mijn hand vast en gebaart richting de auto. "Ready to go?" Ik knik. Ik trek de deur achter me dicht en Shawn opent snel het portier van de auto. Ik ren al giechelend naar de auto en spring er gelijk in. Ik had net mijn haar gedroogd, maar het is alweer nat van de regen.

Shawn vertelt nog het één en ander over zijn tour. Hij vertelt hoe dol hij is op al zijn fans en hoe geweldig ze zijn. Dat hij soms bh's naar het podium toegegooid krijgt en dat de fans dan verwachten dat hij ze mee naar huis neemt. Hij vind dat de wat minder leuke acties van fans. Hij heeft liever een vriendelijke lach dan een bh. "What kind of music do you like?" Vraagt hij dan. Even denk ik na. "Everything I guess." Zeg ik. "I like rock, country, pop, rap. It doesn't matter to me." Hij lacht en vertelt dan dat hij zelf heel erg van country houdt. "Jolene, Jolene, Jolene, Jolene... I'm begging of you please don't take my man. Jolene, Jolene, Jolene, Jolene... Please don't take him just because you can." Zingen we dan tegelijkertijd. We beginnen natuurlijk keihard te lachen.

Hij legt dan zijn hand op mijn bovenbeen, maar nog voordat hij iets kan zeggen, sla ik zijn hand van me af. Snel kijk ik naar buiten omdat ik me schaam. Waarom doe ik dat nou weer? Het is maar een hand. Ik zie dat hij zich schuldig voelt, maar ik zeg niets meer tegen hem. Ik schaam me te veel. Hij bedoelde het lief. Hij zegt ook niets meer en staart naar de weg voor ons. Ik kijk hem nog wel een keer aan en geef dan een zwak glimlachje. "Sorry." Zegt hij dan. "No. Don't be. You didn't do anything wrong." Hij lacht voorzichtig naar me. "Your beauty is beyond compare. With flaming locks of auburn hair. With ivory skin and eyes of emerald green. Your smile is like a breath of spring. Your voice is soft like summer rain. And I cannot compete with you. Jolene." Zingt hij dan zachtjes.

"Come." We stappen de auto uit. Ik pak zijn uitgestrekte hand vast en samen rennen we het hotel in. Het regende nog steeds, maar nu een stuk harder dan eerst. Ik plof weer neer op zijn bed en kijk naar het plafond. "Should I order some pizza?" Ik ga rechtop zitten. "Is that even a question?" Grap ik dan. Normaal zouden we Netflix kijken, maar hij pakte dit keer hij een pakje kaarten. "Do you want to play?" Ik kijk naar het stapeltje kaarten die hij al uit het doosje haalt. "I'm not very good at it." Lach ik. "Me neither." Na een paar spelletjes blijkt dat Shawn veel beter is dan ik. En hij zei van niet. "Shall we watch a movie?" Vraag ik na de vijfde keer dat Shawn wint. "Sure. You can choose because you're the loser." Ik geef hem een gemene blik. Dan spring ik op zijn bed en hij zet wat thee voor me.

Hij komt bij me zitten en slaat een arm om me heen. Ik voelde geen angst toen hij dat deed. Ik voelde dit keer vlinders in mijn buik. Ik nam de kop thee aan en bracht het kopje naar mijn mond. "It's still hot." Waarschuwt hij dan. Hij pakt het kopje van mij aan en zet hem dan naast hem neer op het tafeltje. Samen keken we naar de film DEVIL. Het verhaal was goed, een groep mensen zaten opgesloten in een lift en één van hen is de duivel, maar het was zo eng. Ik schoot telkens bij de enge stukjes tegen Shawn aan waardoor hij weer begon te lachen. Ik kroop bijna helemaal onder de dekens en keek de film met spleetoogjes. Zo bang was ik. Alsof het helpt als je met spleetoogjes kijkt. Alsof het dan minder eng is. Ik wou de film wel zien, want het klonk echt heel leuk. Op een gegeven moment viel er een lift naar beneden en verschool ik me achter Shawn. Hij lacht me uit. "Are you scared?" Ik zeg dat dat niet zo is en ga weer heel stoer zitten. "No. I think you're." Ik ontken het natuurlijk meteen, typisch Indy. Er gebeurt nog iets engs en dan pakt Shawn me bij mijn zij vast. Hij drukt zijn lippen tegen die van mij aan. "You don't have to be scared. I'm here to protect you." Fluistert hij dan zachtjes. Hij is bijna niet verstaanbaar doordat er geschreeuw bij de tv vandaan komt. Ik lach en dan kijken we weer samen naar de film.