Η κατάρα των δράκων #TBA2018

Φωτιά και όλεθρος

Βλέποντας τι συνέβαινε, ο νεαρός βασιλιάς προσπάθησε να αξιολογήσει την κατάσταση.
Οι πιθανότητες δεν ηταν υπέρ τους.

Γύρισε και κοίταξε την Άρια με αγωνιώδη μάτια.

"Μείνε εδώ, οτι κι αν γίνει μην βγεις απ' το κάστρο" την πρόσταξε με ένταση στην φωνή του.

Τράβηξε το ξίφος του και κατευθύνθηκε προς την έξοδο με γρήγορα βήματα.

Η κοπέλα έμεινε σαν χαμένη να τον κοιτάει, ενώ δάκρυα απειλούσαν να τρέξουν απ' τα μάτια της.

"Σεμπάστιαν,περίμενε" άκουσε την σπαρακτική φωνή της μητέρας του.

Γύρισε το κορμί του και τα μάτια του συνάντησαν τα δικά της.

"Δεν μπορείς να τους πολεμήσεις όλους μόνος σου" του είπε προσπαθώντας να ηρεμήσει την φωνή της.

"Προστάτευσε την Άρια" ήταν το μόνο που της είπε πρίν περάσει την πελώρια πόρτα.

Η μητέρα του εγνεψε καταφατικά, μια κίνηση που δεν πρόλαβε να δει ο Σεμπάστιαν, αλλά γνώριζε οτι η μητέρα του την έκανε.

Στάθηκε αγέρωχος με το ξίφος του προτεταμένο στα δυνατά του χέρια και περίμενε τον Ντραγκομίρ με τον στρατό του που πλησίαζε.
Οι δράκοι πετούσαν απειλητικά πάνω απ' το κεφάλι του,σηκώνοντας σκόνη.
Ο νεαρός βασιλιάς δεν κουνηθηκε ούτε μισό βήμα απ' την θέση του.
Σήκωσε τα μάτια και τους κοίταξε με θάρρος.

"Σπειρατε πολλά χρόνια τον πανικό μες στην ψυχή μου αλλά δεν σας φοβάμαι πλέον" ψιθύρισε με τόλμη.

******************************

Μέσα στο κάστρο η Άρια ήταν σαν θηρίο μες στο κλουβί.
Πηγαινοερχόταν νευρική, ενώ άσχημες σκέψεις μαυριζαν την ψυχή της.

"Πρέπει να τον βοηθήσουμε, δεν θα τα καταφέρει μόνος του...δεν θ' αντεξω να τον χάσω" μονολογουσε με σπασμένη φωνή.

Η μάγισσα δεν άκουγε τις κραυγές απόγνωσης της κοπέλας.
Είχε στρέψει την προσοχή της αλλού.
Με ήρεμες κινήσεις σχημάτισε έναν κύκλο στο πάτωμα,ενώ τοποθετούσε αναμμένα κεριά που ανεδυαν ένα περίεργο άρωμα.
Έβαλε το κορμί της στο κέντρο του κύκλου με τα χέρια της τεντωμένα.
Από το στόμα της έβγαιναν ακαταλαβιστικα λόγια που τα πρόφερε σαν προσευχή.

"Et ad congregandom,eos coram me"επαναλαβε τρεις φορές, μέχρι που ένα εκτυφλωτικό φως κάλυψε τον κύκλο.

Όταν το φως έσβησε,τρείς μορφές εμφανίστηκαν δίπλα στην μάγισσα.
Ήταν δύο άντρες και μια γυναίκα.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους έμοιαζαν πολύ μεταξύ τους.
Είχαν τα ίδια χρυσαφί μάτια,τα ίδια σαρκώδη χείλη.
Η μόνη διαφορά που είχαν ήταν στο χρώμα των μαλλιών τους.
Η γυναίκα είχε μακριά λευκά μαλλιά που έφταναν μέχρι την μέση της πλεγμένα σε μια περίτεχνη κοτσίδα.
Παρά τα λευκά μαλλιά της η ηλικία της δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 30 χρόνια.
Οι δύο άντρες είχαν ανοιχτό καστανό χρώμα μαλλιών, μόνο που μικρές ξανθές τούφες ξεχώριζαν ανάμεσα στα μαλλιά του ενός.

" Κυρά, μας ζήτησες;"της είπαν με φωνή που υποδήλωνε σεβασμό.

Η μάγισσα τους κοίταξε, ενώ ένα αμυδρό χαμόγελο χαρακτηκε στα χείλη της.
Δευτερόλεπτα αργότερα το πρόσωπο της έγινε σοβαρό καθώς τους εξηγούσε τον λόγο που τους φώναξε.

Οι δύο μάγοι δεν έχασαν καιρό, έσπευσαν ν' ακολουθήσουν την κυρά τους,ενώ η νεαρή μάγισσα με τα λευκά μαλλιά έμεινε να προσέχει την Άρια.

Ο στρατός του Ντραγκομίρ είχε ήδη φτάσει σε απόσταση αναπνοής απ' τον Σεμπάστιαν.
Στο πρόσωπο του άρχοντα, χαράχτηκε ένα αυτάρεσκο χαμόγελο,μόλις αντίκρισε τον νεαρό βασιλιά.

"Ξανασυναντιομαστε,γιέ της μάγισσας" του είπε με ειρωνικό τρόπο.

Ο Σεμπάστιαν τον κοίταξε με απαξίωση.

"Μόνο που αυτή η φορά θα 'ναι η τελευταία"πρόφερε με σκληρό ύφος.

" Για σένα σίγουρα"είπε με μίσος χαραγμένο στα μάτια του.

Με ένα νεύμα του χεριού του οι άντρες του στρατού του παρατάχθηκαν σε θέση μάχης μπροστά στον νεαρό βασιλιά.
Ενώ οι δράκοι συνέχισαν να ξερνανε φωτιά κατά μήκος της κοιλάδας καταστρέφοντας τα πάντα γύρω τους.
Φωτιά,καπνός και μια αποπνικτική μυρωδιά συνέθεταν το σκηνικό της μάχης.