Η κατάρα των δράκων #TBA2018

Πηγή ζωής

Η Άρια εγυρε πάνω από το άψυχο κορμί του αγαπημένου της, κλαίγοντας γοερα.
Δεν μπορούσε να πιστέψει πως τον είχε χάσει τόσο αναπάντεχα.
Τα δάκρυα της σαν μικρές σταλες βροχής έπεφταν πάνω στο πρόσωπο του.

Ο Σεμπάστιαν βρισκόταν σ' ένα μέρος έρημο.
Περπατούσε ανάμεσα σε καπνούς και φωτιές.
Ξαφνικά έναν δράκος προσγειώθηκε ακριβώς μπροστά του.
Είχε μαύρο δέρμα και μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια.
Η μορφή του επιβλητική στεκόταν αγέρωχα, τόσο κοντά στον νεαρό βασιλιά που ένοιωθε την ανάσα του στο πρόσωπο του.
Αυτός ο δράκος, τόσο ξεχωριστός από τους άλλους, δεν του ενέπνεε φόβο.
Κοιτούσε τον Σεμπάστιαν με ένα βλέμμα σεβασμού και υποταγής.
Πίσω απ' τον δράκο εμφανίστηκε μια γυναίκα όμορφη.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ήταν ευγενικά και τα μάτια της στο χρώμα του βαθύ γαλάζιου, σε καθήλωναν.
Ο νεαρός βασιλιάς ένοιωσε να χάνεται μέσα τους.
Τον πλησίασε με αργά σταθερά βήματα.
Άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε το πρόσωπο του.
Η ματιά της αιχμαλώτισε την ματιά του.
"Δεν είναι αυτό το τέλος σου, βασιλιά Σεμπάστιαν.
Το μέλλον σου προδιαγράφεται λαμπρό.
Είσαι ο τελευταίος του είδους σου και το πεπρωμένο σου είναι... "
Σταμάτησε απότομα,ίσως θεώρησε οτι είχε πεί ήδη πολλά.
Η φωνή της γλυκιά, μελωδική στ' αυτιά του Σεμπάστιαν, η μορφή της τόσο οικεία.
"Ποιά είσαι;"ψιθύρισε σαν μαγεμένος.
"Θα μάθεις σύντομα"άκουσε την φωνή της καθώς εξαφανιζόταν από μπροστά του.

Άνοιξε τα μάτια του δειλά, πονουσε σε όλο του το σώμα.
Εστίασε το βλέμμα του στην γυναίκα που είχε κρύψει το πρόσωπο της πάνω στο στέρνο του και έκλαιγε με λυγμούς.
Άπλωσε το χέρι και της χάιδεψε τα μαλλιά.
Εκείνη ξαφνιασμένη σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε στα μάτια.
Το πρόσωπο της φωτίστηκε, όταν αντίκρισε το δικό του γεμάτο ζωή.
"Είσαι ζωντανός"ψέλλισε με θέρμη.
Αυτός ανασηκωσε λίγο το κορμί του,έτσι ώστε τα μάτια τους να είναι στην ίδια ευθεία.
"Στ' αλήθεια πιστεψες οτι θα σ' αφηνα τόσο γρήγορα;"την ρώτησε με παιχνιδιάρικο ύφος.
Η Άρια τον κοιτούσε αμήχανα.
"Το σώμα σου δεν είχε πνοή, η καρδιά σου δεν κτυπούσε.Τι ήθελες να πιστέψω;"του είπε μ' ενταση.
Ο Σεμπάστιαν έμεινε για λίγο σκεφτικός.
Μόλις συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί.
"Ο βασιλιάς που θα φτάσει στο κατώφλι του θανάτου"ψιθύρισε σαν υπνωτισμενος.
Η κοπέλα κράτησε την αναπνοή της.
"Η προφητεία"ψέλλισε"ξεκίνησε".
Ο νεαρός βασιλιάς της περιέγραψε με όλες τις λεπτομέρειες τι είχε δει.
"Πρέπει να βρούμε αυτή την γυναίκα"της είπε αποφασιστικά, ενώ έκανε να σηκωθεί.
Το κορμί του όμως ήταν ακόμα αδύναμο και τα πόδια του δεν τον βαστούσαν.
Η Άρια στάθηκε μπροστά του.
"Όχι ακόμα, ξεκουρασου, χρειάζεσαι δυνάμεις, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας"του είπε ήρεμα.
Εκείνος την κοίταξε μ' αγάπη.
"Το μόνο που χρειάζομαι είναι εσένα στην αγκαλιά μου.
Ένα φιλί σου μπορεί να γιατρέψει το αδύναμο κορμί μου"της είπε με πάθος.
Πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του,τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω της, τραβώντας την στην αγκαλιά του.
Τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά της γεμάτα πόθο.
Εκείνη ένοιωσε να χάνει την γη κάτω απ' τα πόδια της.
Έλιωνε στην αγκαλιά του,πέθαινε και αναστηνοταν συνάμα κάθε φορά που τα χείλη του ενώνονταν με τα δικά της.
"Σ' αγαπώ! "του ψιθύρισε τρυφερά.
Εκείνος την έσφιξε πιο πολύ στην αγκαλιά του.
"Είσαι η μοναδική γυναίκα που άγγιξε την καρδιά μου.
Μόλις τελειώσουν όλα αυτά θα γίνεις γυναίκα μου"της είπε κοιτάζοντας την με λατρεία.
Η Άρια δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε μόλις ακούσει.
"Τι είπες;"τον ρώτησε ντροπαλά.
"Θα γίνεις η γυναίκα μου... η βασίλισσα μου... η αγκαλιά που θα με υποδέχεται κάθε βράδυ και θα με ξυπνάει με τα φιλιά της κάθε πρωί"της είπε με πάθος.
Τα γόνατα της λύγισαν.
"Αλήθεια, θες να γίνω εγώ η γυναίκα σου;"τον ρώτησε με λαχτάρα.
"Εσύ... και καμία άλλη"της είπε με σιγουρια.
Την χάιδεψε απαλά στο πρόσωπο κι αυτή έγυρε πάνω του, παραδομένη στην αγάπη του.
Ξάπλωσαν αγκαλιασμενοι κάτω απ' τον ξαστερο ουρανό.
Ευλογώντας την τύχη τους που βρήκαν ο ένας τον άλλο.
Κάνοντας όνειρα για το μέλλον.
Ένα μέλλον που θα δοκιμαζόταν σκληρά από την μοίρα που τους περιμενε.