Η κατάρα των δράκων #TBA2018

Τελική μάχη

Ο Σεμπάστιαν ένιωσε πίσω του την παρουσία της μητέρας του και των μάγων.
Γύρισε ελάχιστα το κεφάλι του και το βλέμμα του συνάντησε το δικό της.
Εκείνη του χάρισε ένα βεβιασμένο χαμόγελο.
Μ' ένα νεύμα έδειξε προς τα πάνω στους μάγους.
Δεν χρειάστηκε να πει τίποτα περισσότερο,είχαν ήδη καταλάβει τι ήθελε να κάνουν.

Οι δύο άντρες σήκωσαν τα μάτια προς τον ουρανό και ψέλλισαν
ένα ξόρκι.
Μονομιάς ο ουρανός σκοτείνιασε και σχίστηκε στην μέση από απανωτούς κεραυνούς που στόχο είχαν τα σώματα των δράκων.
Τα φτερωτά πλάσματα σε κάθε βίαιο κτύπημα έβγαζαν τρομακτικές κραυγές, ενώ το σώμα τους τρανταζονταν με δύναμη.

Ο Σεμπάστιαν ένιωσε δέος για την δύναμη των μάγων.
Έχοντας στρέψει την προσοχή του στον ουρανό δεν είχε προσέξει δυο άντρες απ' τον στρατο του Ντραγκομίρ που τον είχαν πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής.
Ένιωσε την παρουσία τους λίγο πρίν οι λεπίδες των σπαθιών τους βυθιστούν στην σάρκα του.
Με μια αστραπιαία κίνηση το ξίφος του απώθησε τα ξίφη των αντιπάλων.
Ο ήχος απ' το μέταλλο που συγκρούονταν με μέταλλο έθεσε τις αισθήσεις του σε εγρήγορση.
Σε ελάχιστα λεπτά οι δύο άντρες ήταν νεκροί,ενώ ο ένας μετά τον άλλο που συγκρούονταν μαζί του
είχαν την ίδια τύχη.
Ήταν άξιος πολεμιστής.
Το 'χε αποδείξει εκατοντάδες φορές.

Ο Ντραγκομίρ βλέποντας τους δράκους του να έχουν τεθεί εκτός μάχης και τον στρατό του να αποδεκατιζεται με γρήγορους ρυθμούς, ένιωσε οργή να ξεχυλιζει απ' τα σωθικά του.

Έβγαλε το σπαθί και με ύπουλο τρόπο πλησίασε από πίσω τον Σεμπάστιαν, ενώ αυτός ξιφομαχουσε με έναν αντίπαλο.
Την στιγμή ακριβώς που το ξίφος του ήταν έτοιμο να καρφωθει στην πλάτη του Σεμπάστιαν στο ύψος που ήταν η καρδιά του,το ξίφος έφυγε απ' το χέρι του Ντραγκομίρ,σηκώθηκε στον αέρα και έπεσε με δύναμη στο χώμα.

Ο Ντραγκομίρ με μίσος χαραγμένο στο πρόσωπο του γύρισε και κοίταξε την μάγισσα.
Το βλέμμα της προσηλωμένο στο πρόσωπο του εχθρού της έβγαζε όλη την οργή και την απέχθεια που είχε μέσα της.

"Δεν πρόκειται να πειράξεις πάλι τον γιό μου" του φώναξε με τις λέξεις να βγαίνουν μ' ένταση απ' το στόμα της.

Εκείνος κούνησε το κεφάλι αποδοκιμαστικά.

"Λόριεν, πάντα ήσουν ξεροκέφαλη και πεισματάρα.
Τόσα χρόνια πέρασαν και δεν έβαλες μυαλό.Ξέρεις κάτι κουράστηκα!Ίσως πρέπει να τελειώσω πρώτα μαζί σου και μετά με τον γιό σου" τα λόγια του ακούστηκαν γεμάτα ειρωνία.