Tajemnica || FNaF SL ||

Rozdział 7

Nuudy. Straszne nuudy. Uczucie, kiedy nie wiesz, co ze sobą zrobić, jest najgorsze. No, gorsza jest jedynie utrata przyjaciela, która swoją drogą również zżerała mnie od środka.

Postanowiłam zejść do salonu. A może akurat robią coś ciekawego?

- Ej, a może zagramy w butelkę? - usłyszałam czyjś głos, chyba Lisiastej.

O nie, ja stąd wybywam w podskokach, zanim mnie zauważą.

- Spoko, hej Baby, widzimy cię - powiedział rozbawiony Ennard. - Chodź tutaj!

No cholera jasna. Poszłam tam do nich.

- Błagam, nie każcie mi się z nikim ślinić - powiedziałam płaczliwie, co wywołało salwę śmiechu.

- Dobrze, będziemy łaskawi - zaśmiał się Yenndo.

- To kto kręci? - zapytał Freddy.

- Mogę zacząć ja - stwierdziłam i dostałam butelkę w moje łapska.

Proszę, Yenndo albo Ennard. Błagam.

Zakręciłam przedmiotem. Koniec butelki wskazał, na moje szczęście, Ennarda.

- Tak! - wrzasnęłam tryumfalnie, ku przerażeniu kuzyna. - Znaczy, uh, pytanie czy wyzwanie?

- Cholero mała, boję się teraz - powiedział, a wszyscy się zaśmiali. - Pytanie.

- Dobrze - uśmiechnęłam się. - Jakiej jesteś orientacji? - mrugnęłam do niego.

- Uh, słabej? - odpowiedział nieśmiesznie, wyraźnie zestresowany.

- Nie w terenie, tępa dzido - rzekłam ze śmiechem. - Seksualnej.

- No, ja... - uśmiech całkowicie zszedł mu z twarzy, a spojrzenie wlepił w dywan.

- Hej - przysunęłam się i przytuliłam go. - Spokojnie, nam możesz wszystko zdradzić. Wiesz, że ja się tylko będę cieszyć.

- No dobra, no - był cały czerwony. - Jestem... gejem. Jestem gejem. Okej?

- Przyznałeś się w końcu! - krzyknęłam z radością. - Wygrałam życie!

- Dobra, uspokój się - powiedział, biorąc butelkę.

Zakręcił i wypadło na Lisiastą.

- O - rzekł z wrednym uśmiechem. - Wyzwanie czy wyzwa...

- Ballora, apteczka! - rozległ się głos od drzwi. - Natychmiast!

Baletnica momentalnie poderwała się do góry chcąc sprawdzić, o co chodzi.

- O w mordę - usłyszałam jej głos, wyraźnie spanikowany, kiedy podeszła do drzwi. - Zanieś ją do salonu.

Do wspomnianego pomieszczenia wszedł BonBon z podbitym okiem, ale nikt nie zwrócił na to uwagi. Bardziej zainteresowaliśmy się tym, że na rękach trzymał nieprzytomną Bonnet, która była wszędzie obdrapana, a na ręce miała podłużną ranę ciętą.

- O cholera - powiedziałam, podchodząc do niej.

- Odsuń się! - rozkazał BonBon, co niechętnie wykonałam.

Po chwili przybyła Ballora z apteczką i niezwłocznie podała ją chłopakowi. On rozrzucił jej zawartość w poszukiwaniu wody utlenionej i bandaża, po czym zabrał się na oczyszczanie ran. Chwilę później opatrzył już wszystkie, wrzucił wszystkie przedmioty z powrotem i podał czerwone pudełko baletnicy. Ostrożnie wziął dziewczynę na ręce i wstał.

- Ej, a ty dokąd? - zapytała Lisiasta.

- Zaniosę ją do mnie - odparł, patrząc na nią, jakby marnowała mu czas. - Jak tak wlepiacie w nią gały to blokujecie jej dostęp świeżego powietrza.

- A nawet nie wytłumaczysz nam, co się stało? - zyritował się Freddy.

- Nope, narka.

I odszedł, zostawiając nas z naszymi myślami, bez słowa wyjaśnień. Ekstra.