Blood Mates

Hoofdstuk 5

Vergeet weer niet te like en te reageren!!
_________________________

Met Stacy loop ik weer door de enorme gangen van het kasteel. Ik ga zometeen alle meiden zien die meedoen en weet niet zo goed wat ik moet verwachten van wat er nu gaat gebeuren. Ze gaan met camera's erbij bloed van me afnemen. Ik snap de logica achter de camera's niet. Wat is er zo bijzonder een het bloed van alle dames?

Ik schik weer uit mijn gedachten als Stacy opeens abrupt stopt met lopen. Ik kijk voor me en zie een enorme houten deur waar twee net gekleden mannen voor staan. 'Je bent de laatste die naar binnen gaat omdat je de kleur van het bloed draagt. Het is live televisie dus je mag geen foutje maken. Deze mannen maken zometeen op het teken van de presentator de deuren open. Jij loopt net zoals op de trap rustig naar binnen en de rest zie je vanzelf', legt Stacy me uit. Ik knik als teken dat ik haar begrepen heb.

Niet veel later word de deur waar we voor staan te wachten door twee wachters open gedaan. Gelijk komt het geluid van geklap mijn oren binnen. Stacy geeft me een zacht duwtje in de rug als teken dat ik moet gaan lopen. Ik loop met rustige passen de ruimte in. Het eerste wat me opvalt zijn de andere meiden die meedoen. Ze zitten op grote rode stoffen stoelen in twee rijtjes, vijf voor en vijf achter. Daarnaast en daar achter zitten allemaal mensen van de pers. Ook staan er nog voor alle andere dames twee nette rode stoelen die beide leeg zijn voor de lege stoelen staat een man met de microfoon.

'En dan is daar Lolet De Forest, De Robijn van dit jaar', Zegt de man met de microfoon. Het geklap word door zijn woorden nog luider. Ik schenk de camera's en de man een glimlach. Als ik bij hem aankom steekt hij een hand naar me uit zoals die wachters ook altijd doen. Ik pak hem aan en hij leid me naar de stoel waarop ik plaatsneem. De man neemt naast me plaats op de andere stoel en kijkt me aan.

'Lolet hoe gaat het met je?', vraagt de man en houd de microfoon bij mijn mond. Als ik hem aankijk schenkt hij me Eem glimlach. 'Het gaat goed met me. Alle media aandacht is nog even wennen', antwoord ik hem. Hij knikt als teken dat hij me gehoord heeft. 'Wat fijn te horen. Hoe is het om De Robijn van dit jaar te zijn?', is zijn volgende vraag. Weer houd hij de microfoon bij mijn mond. 'Een enorme eer. Ik had het niet aan zien komen', antwoord ik. 'We zijn allemaal heel benieuwd naar je verloop in de competitie. Nu is het tijd voor de afnamen van je bloed', zegt de man

Er komt een vrouw aangelopen met een naald in haar ene hand en twee lege buisjes in haar andere hand. Ze heeft een lange zwarte jurk aan met witte steentjes. Zodra ze voor mij en de man staat maakt ze een kleine buiging. Ik gun haar een glimlach. 'Zou u u arm op de stoelleuning willen leggen?', vraagt de vrouw. Ik leg mijn arm op de stoelleuning zoals ze vroeg. Ze komt steeds dichterbij met de naald. Ik kijk weg. 'Bang voor naalden?', vraagt de man me. Ik schud mijn hoofd. 'Nee maar ik hoef ook niet te zien hoe er een naald mijn arm in verdwijnt', antwoord ik wat hem doet lachen.

Ik schik even van een prik in mijn arm. Ik kijk naar mijn arm en zie mijn bloed in een buisje verdwijnen. 'Lolet jij komt uit Rafiki toch?', vraagt de man. Rafiki is de provincie waar ik woonde. 'Klopt', bevestig ik hem. 'Dat is een arm deel van ons prachtige land. Hoe hield je daar vol?', vraagt de man. Ik vind het een zeer aparte vraag. Alsof ik daar dood aan het gaan was.

'Op sommige momenten was het zwaar maar ik ben niet anders gewend', antwoord ik. Dan voel ik opeens de naald uit mijn arm gaan. Ik kijk naar de vrouw en zie dat ze twee buisjes met een rode vloeistof in haar hand heeft. Ze duwt een klein watje op de plek waar de naald in mijn arm zit. Als ze die weghaalt word er weer geklapt. Nog altijd snap ik niet wat hier zo bijzonder aan is.

'En dan heb ik nog een laatste vraag voor je. Denk je hier je mate te vinden?', vraagt de man me en duwt de microfoon weer in mijn gezicht. 'Ik hoop het', lieg ik en zet een glimlach op. 'Applaus voor De Robijn van dit jaar', zegt de man en iedereen begint weer te klappen. De man staat op en loopt naar worden. Hij sluit de live uitzending af en alle camera's gaan uit.

Er komt nu een vrouw die ik niet ken binnengelopen en gaan voor iedereen staan. 'Jullie hebben het allemaal voor jullie eerste interview erg goed gedaan. Wat fijn dat jullie hier allemaal veilig aangekomen zijn met dank aan jullie begeleiders. Ik ben Sabrine en ik ben één van de organisators van The Blood Mate. Ik kom jullie even kort een paar regels en belangrijke informatie vertellen', zegt de vrouw waarvan de uitstraling me gelijk niet aanstaat.

'Tot het bekendmaken van de paren morgen mogen jullie de heren niet zien of spreken. Jullie mogen dan ook niet in de buurt komen van hun vleugel. Hiernaast mogen jullie ook niet alleen naar buiten toe en na elf uur mogen jullie jullie kamers niet meer uit. Het gezamenlijke ontbijt neemt morgen ochtend om tien uur plaats, wees optijd. Vanavond zullen jullie jullie avondeten krijgen op jullie kamer. De rest van de regels word jullie uitgelegd door jullie begeleiders', vertelt de vrouw. Mooi niet dat ik mezelf laat opsluiten in dit gebouw. Als ik naar buiten wil ga ik gewoon naar buiten toe.

De vrouw loopt weer weg en de pers vertrekt ook. Ik sta op en wil naar de deur lopen als één van de meiden naar me toe komt lopen. Aan haar blauwe jurk maak ik maar op dat het De Diamant is. 'Luister goed dametje. Jij mag dan wel de kleur van het bloed dragen maar ik ben hier nog altijd De Diamant. Probeer maar niks bij Troy want hij is van mij', bijt ze me toe en draait zich om. Ze loopt heupwiegend weg wat me laat kotsen. Wie is Troy?