Blood Mates

Hoofdstuk 41

Ik wil eerst jullie aandacht even voor mijn nieuwe boek genaamd The Nght Rider, die je nu kan vinden op mijn account. Neem vooral een kijkje!

-

Zodra mijn adem terug mijn lichaam betreed sta ik op. Zo snel mijn benen mij kunnen dragen ren ik de zaal uit. De doodse stilte maakt mijn vertrek niet onopgemerkt. Mijn tikkende hakken over de stenen vloer is het enige geluid dat de ruimte vult. Hier en daar hoor je een geschrokken ademhaling.

Ik kan niet geloven wat ik zojuist heb gehoord. Ze hebben het kamp waarin ik de laatste maanden heb doorgebracht, totaal vernietigd. Alle mensen die daar ronddwaalde en hun rust zochten, dood. Alle onschuldige mensen die onterecht waren gevlucht, dood. De jongen die mijn leven heeft gered, dood.

Al mijn vragen die ik had waarom Troy mij hier hield zijn nu beantwoord. Dit stond al tijden gepland, het uitroeien van onschuldig volk. Dankbaar kan ik mezelf niet noemen. Troy dacht hiermee mijn leven te sparen maar desondanks heeft hij het nog een stukjes verder vernietigd. Ik wil hier weg, niks liever zelfs. Ik probeer te snappen waarom Troy deze mensen heeft uitgemoord, enkel kan er niks in mijn hoofd opkomen dat het snapt.

Ik loop door de lange gangen, het is meer rennen te noemen. Enkele bediende staan met een verschikte blik me na te kijken maar niemand lijkt me te volgen. Ik houd halt bij mijn kamer en gooi zonder pardon de deur open. Dan word mijn adem opnieuw van mij ontnomen. De persoon die op mijn bed heeft plaatsgenomen had ik nooit meer verwacht te zien. In mijn hoofd had ik hem al opgegeven, begraven op zijn minst. Kaj zit op mijn bed.

'Kijk eens welke blonde dame we daar hebben'. De intens irriterende woorden klinken als muziek in mijn oren. De zwartharige jongen zit op mijn bed in een net zwart pak. Hij ziet er zeer goed uit. Zijn haren zijn netjes in model gebracht en zijn gezicht heeft een lichtbruine tint. Hij ziet er gezond uit en kijkt zelf met een vrolijke blik uit zijn ogen.

Zonder enig woord tegen hem te spreken ren ik in volle vaart naar Kaj toe en spring ik hem om zijn hals. Gezamenlijk vallen we naar achter op mijn bed. Kaj slaakt een kleine gil en begint dan te lachen, het klinkt als muziek in mijn oren. Hij slaat zijn armen om mij heen terwijl ik vol bovenop hem lig. De warmte van zijn armen doen me beter dan ik had kunnen verwachten, een oprechte warmte van vriendschap.

'Je leeft nog', is het enige wat er uit mijn mond komt. Ik kan niet beschrijven hoeveel ik aan hem heb gedacht. Achter de schermen hadden Kaj en ik langen gesprekken over de diepste dingen, tot diep in de nacht konden we praten. Hij is de enige persoon die ik ooit heb ontmoet die me behandelde als een gelijken en niet als minder of meer. De enige persoon die niks van me wilde.

'Ja ik leef nog', zegt hij met een lachende toon in zijn stem. Ik duw mezelf langzaam van Kaj af en kijk hem aan. Een kleine glimlach siert zijn gezicht. Schijnbaar spreken mijn ogen boekdelen, ze staan vragend naar antwoorden. Antwoorden waarom deze jongen nog in leven is. 'Toen jij aanviel op de markceremonie ontstond er een enorme chaos'. Hij begint met vertellen. Ik zet mezelf recht en luister aandachtig naar zijn woorden.

'Er ontstond een gevecht tussen de kandidaten en de adel. Ik weet niet wat er met vele gebeurt is. Ik ontkwam doordat mijn mate me meetrok de chaos uit om het moment dat het op zijn heftigs was. We zijn ondergedoken in het kasteel. We hebben weken gewerkt in de keuken waar niemand ons herkende. Ondertussen was er een complete chaos ontstaan door het gehele land'. Ik luister aandachtig naar zijn boeiende verhaal.

Kaj neemt een kleine hap met adem en vervolgt daarna zijn verhaal. 'Steeds duidelijker werd dat Troy de nieuwe koning zou worden door te trouwen met Eleni. De gehele wedstrijd was nooit bedoelt om Mates bij elkaar te brengen maar om partners te vinden voor de zoons en dochters van de Alfa. Troy was vanaf dag één al haar keuze geweest. Ze wilde enkel een goede erfgenaam uitkiezen'. Een intense woede borreltje bij mij op.

'Eleni en Troy trouwde na veel ophef, ze wilde de orde laten wederkeren met het huwelijk. Troy was uiteindelijk de gene die een rondje bij het personeel deed na zijn kroning en ons tegenkwam. Sinds dien ben ik het hoofd van de keuken en de stem van de bediening'. Hij eindigde zijn verhaal vol trots. Het enige wat ik onthoud is het feit dat dit alles bedoelt was als een uithuwelijking, een grap en een spel. Ik bal mijn vuisten tot mijn knokkels langzaam wit kleuren.

Ik voel me meer gebruikt dan ooit. Het idee dat het nooit de bedoeling was ons te laten leven is zacht gezegd misselijk makend. We waren al dood op het moment dat we onze handtekening onder dat vervloekte papiertje plaatsten. Dat we hier samen op dit bed zitten is een wonder te noemen. Het was niet meer dan een spel, een spel op leven of dood.

'En...ik weet niet of dit het goede moment is dit te zeggen. Eleni is zwanger' Bij die woorden stort het laatste beetje hoop dat mijn lichaam bezat in elkaar. Alles wat mijn hart nog liefhad verdwijnt in een zwart gat en mijn gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon. Als een doden kijk ik mijn ogen uit naar de muur.

Ik sta geheel verdwaasd op en de wereld tolt rond me. 'Lolet gaat het goed?', Kaj zijn bezorgde stem komt amper in mijn hersenen binnen. 'I-Ik ga even..'. Meer dan vaag gemompel komt er niet uit mijn mond. Het voelt alsof iemand met een hamer op mijn hoofd geslagen heeft. Alsof alle emoties die ik had zojuist mijn lichaam zijn uitgegooid.

Alles om me heen begint te vervagen in zwarte vlekken. Kaj vraagt me allerlei dingen die ik amper hoor en al helemaal niet op kan reageren. Ik strompel mijn weg naar de deur. Dat mijn zwarte hakken mij nog stabiel houden is een wonder. Ik lijk dronken te zijn aan mijn manier van bewegen en praten. De zwarte vlekken die mijn zicht tekenen komen steeds meer naar voren toe. Ik sta op het moment te vallen als twee handen mijn vastpakken bij mijn middel.