Blood Mates

Hoofdstuk 3

Ik ben sprakeloos en kan geen geluid maken bij het zien van de dieprode steen. Dit kan maar één ding betekenen. Ik ben de Ruby. Waarom verwachten deze mensen zoveel van een arm boerenkind als ik? Dus rood wordt mijn kleur, een enorme eerzegening voor veel mensen, want rood is de kleur van bloed. Het bloed symboliseert deze hele wedstrijd.

Het is de manier waarop paren worden gemaakt. De koning denkt dat het door het bloed is dat hij kan zien welke twee wolven bij elkaar horen, ik vind het onzin. Hij heeft nog nooit witte wolven gemaakt in de competitie. Dus alle deelnemers verdwijnen na de wedstrijd en niemand heeft ooit nog van hen gehoord.

"Vind je hem mooi? "Ik word uit mijn gedachten gerukt door Stacy's zachte stem. Ik was weer in mijn eigen gedachten aan het verzinken. Ik kijk opnieuw maar de ketting met de robijn voor me. Het is prachtig. Ik dacht dat het me niet zou interesseren als ik een hoge rang zou krijgen, maar het tegenovergestelde gebeurt. Het voelt alsof er nu meer druk op mijn schouders ligt.

"Hij is mooi, maar ik ben een beetje overweldigd", antwoord ik eerlijk. "Ik begrijp het. Het is een grote eer om de robijn te krijgen. Je zult de kleur van bloed dragen'', stelt ze me niet bepaald gerust. "Dit zal niet helpen," zeg ik en kijk naar haar. Ze grinnikt zachtjes. "We doen het gewoon stap voor stap. Ik zal je vertellen wat er vanaf nu gaat gebeuren', zegt ze. Ik knik en sluit de doos van de ketting. Ik zet de mooie doos voorzichtig naast me en kijk naar Stacy, wachtend.

"Je hebt de robijn, wat betekent dat je een van de drie meest gerespecteerde vrouwen bent. Je draagt de kleur van het bloed wat je nog meer prestige geeft. Je krijgt veel interviews en je trekt veel aandacht bij je ingang. We komen binnenkort bij het kasteel aan. Ik heb een mooie rode jurk voor je die je moet aantrekken voordat we aankomen. Een voor een komen de dames bij het kasteel aan. Er is een grote trap naar de ingang van het kasteel. Daar moet je jezelf laten zien voor de grote pers,'' vertelt Stacy me alsof het niets is.

"Hoe wil je dat ik me omkleed in de auto?" Ik zal het haar vragen. Ze begint een beetje te lachen. Ze legt haar hand op mijn knie. "We staan op het punt om te stoppen bij een grote hal waar je je kunt omkleden. Alle dames gaan zich daar aankleden en worden mooi gemaakt'', legt ze me uit. Ik weet niet of ik blij ben met dat nieuws of dat ik me ongemakkelijk voel...

We rijden lang terwijl Stacy en ik niets tegen elkaar zeggen. De stilte is zeker niet onaangenaam. Het is een tijd voor mij om na te denken, om mijn zonden te overwegen. Ik denk na over wat mijn leven zal worden, hoe het zal zijn om daar te leven en wie ik zal worden. Ik word uit mijn gedachten gerukt door de limousine die plotseling vertraagt en tot stilstand komt. Ik laat mijn blik uit het raam gaan en zie een gigantisch gebouw. "We zijn op de verkleedplaats," zegt Stacy en doet haar haar goed.

De deur naast me wordt geopend door de man in pak. Ik probeer uit de limousine te komen die niet zo goed werkt als verwacht. De man in pak reikt me een handje. Ik kijk hem even aarzelend aan, maar pak dan zijn hand en stap uit de limousine. Ik kijk verbaasd om me heen. Het is prachtig weer met een helderblauwe hemel. De enorme gebouwen om me heen lijken uit de grond te komen en zijn indrukwekkend hoog.

"Kom je, Lolet?" zegt Stacy's stem. Ik kijk naar haar en knik. Ik loop achter haar het enorme witte gebouw in. De deur wordt voor ons opengehouden door twee net geklede mannen. Als we binnenkomen, kijk ik om me heen. Meerdere vrouwen lopen heen en weer met allerlei spullen voor haar en make-up. Ook zitten verschillende meisjes in stoelen voor de spiegels terwijl hun haar wordt gedaan.

Er komt een vrouw op ons af. Haar haar zit in een hoge knot, ze draagt een schort met verschillende scharen en borstels. Zodra ze voor me staat, maakt ze een kleine buiging. "Ik hoop dat je een goede reis hebt gehad. Ik ben Marie en jij gaat haar doen en de presentatie goedmaken. Wil je met me meelopen?'', stelt de vrouw zich netjes voor. Ze heeft een vriendelijke stem die me wat comfortabeler maakt.

Ze draait zich om en loopt voor ons naar een kaptafel. Ik en Stacy zitten achter haar aan. "Wil je hier zitten?" Marie vraagt me en legt haar hand op de stoel voor de spiegel. Ik neem plaats op de stoel. "Ik begin met je make-up," zegt ze, en pakt een borstel van haar schort. Ze begint me op te maken met de vele producten die voor me in de rij staan. Ik kijk in de spiegel en zie hoe ze het allemaal professioneel doet. Stacy is inmiddels vertrokken, waar ik het je niet meer kon vertellen. Langzaamaan begin ik een gesprek met Marie dat ze leuk lijkt te vinden. Misschien krijg ik wat meer informatie van de vrouwen maar nee de vrouw vertelt voornamelijk over zichzelf.

Na een lang gesprek maakt Marie mijn make-up af. Ik kijk verbaasd in de spiegel. Mijn lippen zijn felrood en mijn ogen zijn opgemaakt met veel zilver en bruin. Het is erg mooi gedaan. Ik haat deze wedstrijd maar ik heb er nog nooit zo mooi uitgezien dus ik mag er wel even van genieten.