Blood Mates

Hoofdstuk 22

Sorry voor de weinige updates de laatste tijd. Ik heb het bizar druk met school. Gisteravond ben ik tot 10 uur savonds met mijn huiswerk bezig geweest dus mijn hoofd staat niet zo naar schrijven maar ik doe mijn best
__________________________

Pov Lolet

Langzaam begin ik mijn eigen lichaam weer terug te krijgen. Mijn ogen kruizen die van Troy. Hij kijkt me met een bezorgde blik in zijn ogen aan. Zodra hij me weer in mijn ogen aankijkt laat hij zich achterover vallen in het gras en zucht diep. 'Heb je Sharon een beetje overleefd?, vraag ik lachend als ik zijn vermoeide gezicht zie. 'Bijna niet', antwoord hij zuchtend en komt dan weer omhoog zitten

'Ik zei al dat ze een pittig ding was', zeg ik lachend. Nu Sharon weer vrij is in mijn lichaam en ik haar min of meer kan beheersen voel ik me een stuk prettiger. Het lijkt net alsof er een enorme last van mijn schouders is gevallen. Mijn lichaam voelde altijd heel erg gespannen maar nu is dat helemaal verdwenen. Zodra ik in de ogen van Troy kijk lijk mijn hart compleet te smelten

De mateband voelt ineens een stuk sterker. Ik kan nu voelen hoe erg ik me voel aangetrokken tot hem. Mijn lichaam schreeuwt om hem, iets wat ik totaal niet herken. Ook hoor ik de stem van Sharon weer ver weg in mijn hoofd schreeuwen. 'Zullen we terug gaan naar het kasteel. Sharon heeft me lichamelijk helemaal uitgeput', Oppert Troy

Ik kan een kleine grinnik niet onderdrukken. Troy is op dit moment totaal uitgeput terwijl ik juist meer energie heb dan ooit. Ik zou een heel stuk kunnen rennen zonder maar een inspanning te voelen. 'Kon je je slecht inhouden', Plaag ik hem. Hij kijkt me met een "meen je dit nou" blik aan. Ik begin te lachen en maak zijn haar een keer door de war

Troy zet me van zijn schoot af en staat op. Hij maakt zijn kledingschoon en helpt me omhoog. Ik doe ook mijn kleding goed en haal de blaadjes van mijn kleding af. Ik laat mijn ogen opnieuw met die van Troy kruisen en glimlach naar hem. Opeens voel ik zijn armen om me heen en word ik tegen zijn warme borst aangeduwd.

Ik schik in eerste instantie van zijn onverwachte beweging maar laat dan mijn hoofd tegen zijn borst aantasten. Zijn hand laat hij zachtjes door mijn haar heen gaan en waarschijnlijk haalt hij deels de blaadjes die in mijn haar zaten eruit. 'Laten we snel teruggaan', zegt Troy zacht in mijn haar.

Hij plaatst nog een laatste kus tegen mijn haar aan en laat me dan los. Hij zeg een paar stappen van me vandaan en laat zichzelf in die mooie zwarte wolf veranderen. Ik volg zijn voorbeeld. Zodra ik eenmaal in mijn wolven vorm naast Troy sta zie je pas ons enorme lengte en grote verschil. Troy is een veel grotere wolf dan ik ben.

Hij geeft me een lik achter mijn oor en begint dan te rennen. Als ik zou kunnen glimlachen had ik nu zeker geglimlacht. Ik begin achter hem aan te rennen wat me hier en daar best wat moeite kost om hem bij te houden. Hij is niet alleen groter maar ook een stuk sterker en sneller. Schijnbaar merkt hij op dat ik hem maar moeilijk bij kan houden en vertraagd hij zijn pas.

Ik ren een stukje harder totdat ik weer naast hem ren. Het kasteel komt steeds meer weer in mijn zicht. Eigelijk verbaas ik me er steeds over hoe groot dat ding Eigelijk is en hoe vreemd het is dat ik daar nu voor een tijd mag wonen.

Zodra we weer bij de ingang van de tuin zijn laten we ons veranderen naar onze mensen vorm. We gaan door de opening in de heg en sluipen terug naar de geheime ingang bij de kelder. We openen de deur en gaan via de trap naar boven. We openen de deur en komen weer in de enorme gang terecht.

Troy wilt mijn arm vastpakken tot we ineens Kaj en Simon tegen de muur elkaar zien zoenen. Ik gebaar naar Troy dat hij stil moet zijn en trek hem mee richting de twee jongens. Beide hebben ze hun ogen gesloten dus zien niks. Ze staan tegen de deur van Kaj zijn kamer aan maar zijn schijnbaar te druk om even de deur te openen.

Ik ga achter Kaj staan die Simon tegen de deur heeft gedrukt. 'Zijn jullie nou echt te lui om de deur te openen'. Ze schikken zich beide rot. Simon duwt Kaj naar achter waardoor Kaj tegen mij aankomt. Troy barst ik lachen uit terwijl Simon me met een schuldige blik aankijkt. Ik viel bijna op de grond maar heb me staande kunnen houden

'Godver Lolet', scheld Kaj terwijl hij zijn gele ogen terug naar normaal laat kleuren. Ik grinnik enkel en kijk Simon aan die een enorme bloos op zijn wangen heeft staan. 'Misschien hadden we wel even de deur open moeten doen ja', zegt Simon en krabt op zijn achterhoofd

'Jij moet je niet met mijn zaken bemoeien en gewoon gaan neuken met Troy', zegt Kaj terwijl hij me aan blijft kijken. Ik begin te lachen. Die opmerkingen van Kaj ben ik nou echt wel gewend. 'Daar heb jij niks mee te maken kaj', zeg ik grijnzend terug.

Kaj slaat zijn armen on zijn mate heen en trekt hem tegen zich aan. 'Hoe gaat het tussen jullie?', vraagt Troy terwijl hij mij ook tegen zich aantrekt. 'Goed', zegt Simon blozend en kijkt Kaj aan. 'Je bent nog niet gemarkt', concludeer ik als ik naar Simon zijn nek kijk. Hij begint nog erger te blozen dan hij al deed.

'Ik kan me nog net inhouden', zegt Kaj en drukt een kus op Simon zijn wang. 'Laten wij die twee maar alleen laten', zegt Troy en glimlacht naar me. We zeggen Simon en Kaj gedag. Dit keer zijn ze wel slim en gaan de kamer van Kaj in. Stelletje sukkels.