Mavi duvar

Bölüm 5

Bu soğukluk, bu durgunluk, ve bu tehlikeli bir fırtınadan önceki sessizlik...

Abimi hiç böyle görmemiştim. Verdiğim bu karar, O'nun hayatında bir şok etkisi yaratmış olmalıydı. Ve ben abimi hiç böyle ketun görmemiştim.

"Ne... Nasıl? bi daha söyle bakayım sen."

Sesi, kurduğu cümlenin sonlarına doğru alçalmıştı.

Abimden hep korkardım, Tıpkı bana zararı dokunanların O'ndan korktukları gibi... Ama korkmuyordum şimdi. Her nedense, bir köroğlu cesareti sarmıştı bütün benliğimi.

"Ben artık istemiyorum abi; O bana göre bir kız değil."

"Mustafa sen manyak mısın Mustafaaa!!! Ne dediğini kulağın duyuyor mu?"

Öyle bir bağırmıştı ki, birkaç saniye içinde Nesrin yengem koşarak telaşla yanımıza geldi.

"Ne oluyor Murat, Kapılar kapalı olduğu halde sesini ta salondan duydum. Kötü bir şey mi oldu?"

Abim bana ölümcül bakışlarını fırlatarak yengeme hışımla döndü.

"Nesrin karışma sen, git filmini izle!"

Yengem şaşkınlıkla endişe arasında birkaç saniyelik bir bocalama geçirdikten sonra, kafası karmakarışık bir halde odamdan çıkıp kapıyı kapattı.

Ve sonra mı???

Şaşıracaksınız ama,

Gülüyordu.

Ben daha ne olduğunu bile anlamadan O kahkahalarla gülmeye başlamış, bana sarılıyordu.

"Haaa!"

"Ulan sen varya seeeen?"

Verdiğim haber abimin akıl sağlığını kaybetmesine neden olmuş olabilir miydi? Bu olabilir miydi sahiden?

"Ne oluyo abi!"

Korkuyla bakıyordum yüzüne.

"Ulan çakaaal; şu an beni trollüyon demii? sen var ya sen!"

Hem söyleniyor, hem gülmeye devam ediyordu.

"Lan az daha inanıyodum be. Böyle ciddi olunur mu oğlum? Aferin aferin."

Şu anda nasıl davranacağını bilemeyen kişi abim değil bendim artık. Bu O'na o kadar komik gelmiş ve o kadar gülmüştü ki? gülmekten suratı kıpkırmızı olmuş, pembeleşmeye bile başlamıştı. Bakışlarımı abimin yüzünden avizemin etrafa saçtığı ışığa diktim.

"Abi ben ciddiyim."

Ciddice söylemiştim bunu ama bu kahkahalarını daha da arttırdı.

Kes of tamam iyi güldürdün beni. Nasıl inandırıcı yapıyosun helal valla."

Abimi zamanında çok trollediğimden yalancı çobana dönmüştüm. O hâlâ gülmesine devam ederken ben bütün ciddiyetimle abimin yüz hatlarına kitlenmiştim.

"Abi ciddiyim diyorum sana!!!"

Sesimin bu kadar yüksek çıkmasını ben de beklemiyordum. Yüzüm, kulaklarım, alev alev yanıyordu ama ellerim soğuktu.

Gülüşü birden kesildi; birkaç saniye yüzüme afallayarak baktıktan sonra...

Bana vurdu.

Canımdan, kanımdan, etimden, her şeyimden bir parça olan adam, abim bana vurdu.

Biz çok kavga ederdik, çok dövüşürdük, O'ndan çok sopa yerdim ama böylesi...

Böylesini ilk kez yaşıyordum.