Saat-i İntikam

|on|

İyi okumalar...
(multide Ecrin ve Yiğit var.)

#Kalben~ Yara

Daha önce kalbimde yaşamadığım bir acıyla indim arabadan. Yüreğim sızlıyordu. Nedendir bilinmez ama ýüreğimde hissettiğim acı gözlerimin dolmasına neden olmuştu.
Hızla adımlarla, yüzümün zonklaması ve yüreğimdeki sızıyla, dolu gözlerimle nereye gittiğimi bilmiyordum. Kafam allak bullaktı. Bu olanlara akıl erdiremiyordum.
Kırılmıştım. Hemde çok fazla kırılmıştım. Hak etmediğim bir biçimde arabadan kovulmuştum ve bunu yapan daha iki saat önce benim için kavga eden adamdı.
Keremin ismini duyunca gözlerinde oluşan öfkenin kurbanı ben olmuştum.

Kolumu kavrayan elle duraksadım ve aniden o kollar bedenimi sardı.
Ani bir çığlık attım.

"Özür dilerim Ecrin Allah benim belamı versin ki özür dilerim." dedi.

Güçlü kolları benim bedenimi sararken ben hiç bir şey yapamiyordum. Onu itmem gerekiyordu fakat onu da yapamıyordum. Kalbimin hızla atması, vücudumun zangır zangır titremesi hepsi onun kollarındayken vücudumun verdiği tepkiydi.

Elleri ile saçlarımı okşuyor yer yer tüy kadar narin öpücükler bırakıyordu.

"Ben seni biriyle görünce buna dayanamadım. Yüreğimde daha önce hissetmediğim bir acı yeşerdi. Öfkeden gözlerim doldu. İnan ben sendeyken ne yaptığımı bilmiyorum. Aklım fikrim hep sen olmuş."

Kesik kesik çıkan sesimle "Lütfen beni bırakır mısınız?" dedim.

Ellerini omuzlarıma koyarak göz göz gelmemizi sağladı. O an gördüm gözlerindeki pişmanlığı.

"Hayır bırakamam. Lütfen dinle bir beni." dedi.

"Gerek yok Yiğit Bey lütfen."

"Ecrin sadece 10 dakika lütfen." dedi.
Gözlerindeki pişmanlığa dayanamayarak tamam dedim ve bulunduğumuz yere yakın bir cafeye geçtik.

Yüzümün halinden dolayı insanların bana garip bakışlarına es geçerek Yiğit'e odaklandım.

"Kerem çok kötü bir insan ve ben seni onunla görünce dayanamadım." dedi.

"Keremi nereden tanıyorsunuz da kötü biri diyorsunuz?"

Genç adam yanındaki arkdaşına baktı. Kendi bildi bileli dostu olan bu adam ne ara bu kadar iğrençleşmişti.
"Sen benim sevdiğim kadına nasıl o gözle bakarsın lan?" dedi ve yakın arkadaşının yakasına yapıştı.

Yiğit önce yakasına yapışan ellere baktı sonra da yıllar yılı dost bildiği arkadaşına.

"Saçmala Kerem ben böyle bir şey  yapacak biri miyim?"

"Yıllarca tanıyamamışım seni."

Yiğit arkdaşının kendisine inanmamayışına öfkelendi.
Simay'ın oyununa gelmişti ve arkdaşına bunu defalarca anlatmasına rağmen inanmıyordu.

Kerem Simay'ı ilk gördüğü andan itibaren sevmeye başlamıştı. Aylarca açılamamış ve en sonunda dayanamayıp yakın arkadaşı olan Yiğitten yardım istemişti.
Yiğit arkadaşının Simay denen kızı sevdiğini öğrendiğinde üzülmüştü.
Çünkü o kızın ne kadar sinsi olduğunu çok iyi biliyordu. Defalarca kendini ayartmaya çalışmış türlü türlü oyunlar yapmıştı.
Arkadaşına bu durumu uygun bir dille anlatmaya çalışmış fakat aşkından gözü kör olan Kerem arkadaşından onun kendi aşkını kıskandiğıni düşünmeye başlamıştı.
Bir gece simay her şeyi planlamış ve Keremin Yiğit'in evinden çıkarken kendini görmesini sağlamıstı. Keremin bir gece yarısı Simayın Yiğitin evinden çıktığını görmesiyle gözü dönmüş genç kızı evine kadar takip etip tecavüz girişiminde bulunmuştu. Bu durum son anda Yiğit tarafından engellenmişti.

Şimdi ise yerde ağlayan genç kıza tiksintiyle baktı ve Yiğitin gözüne bir yumruk savurdu.

Yiğit arkadaşının daha ne kadar düşeceğini düşünürken yüzüne yediği yumruk onu çileden çıkardı ve ölesiye bir kavga ettiler.

Günler aylar geçip gittikten sonra iki dost birbirini tanımaz olmuştu.
Birbirlerini ne arıyor ne soruyorlardı. Fakat Keremin içindeki nefret gün be gün artıyordu.

Bir gece verilen davette iki eski arkadaş tekrar karşılamıstı.
İki eski dost davetten çıkıp hunharca bir sözlü kavga içindeyken siyah bir araba durmuş iki genci de içine zorla sokmuştu.
Elleri ağızları bağlı hiç bir şey yapamazken araba bir anda ormanlık bir alanda durdu ve ikisini de araban çıkardılar.

Gençlerin ağzını açıp, "Hanginiz Kerem?"  dedi.

Kerem korku ile önce atılıp karşısında ki eski dostunu gösterdi.
"O" dedi.

Yiğit daha Keremin iftirasının şokunu atlatamadan kalbine giren kurşunun hedefi oldu.

Karşımdaki adamın anlattıklarıyla şok oldum.
Keremin böyle bir insan olacağı aklımın ucundan dahi geçmiyordu fakat karşımdaki adama nedendir bilinmez sonsuz bir güvenim vardı.

"Peki sonra nasıl kurtuldun?"

Acı bir şekilde gülümsedi ve "Kurtulduğumu kim söyledi?"

"Nasıl yani?"

"O kurşun kalbime girdiği günden beri ben yarı ölüyüm." dedi ve masanın üzerinde duran elimi tuttu.

"Ben o gün kurtuldum ama her gece, her sabah ölüme hazır bir şekilde uyuyup uyanıyorum. Kalbim her an atma işlevini bırakabilir ve ben ölümden hiç bir zaman korkmadım çünkü yıllardır onunla yüz yüze yaşıyorum. Ama artık korkuyorum neden biliyor musun?
Seni bir daha görememekten korkuyorum Ecrin. Gözlerinin mavisine, yüzünün masumluğuna bakamayacağım, izleyemeyeceğim için korkuyorum.
Daha sana yeni rastlamışken, seni yaşayamadan kaybetmekten korkuyorum."

Duyduklarımla kalbim hem sızladı, hem de mutlu oldum.
Bu iki duyguyu daha önce bir arada yaşayacağım asla aklıma gelmezdi.
Karşımdaki adam benim için neler hissediyordu bu inanılmaz bir mutluluk veriyordu fakat ölüme bu kadar yakın olması fazla can yakıcıydı. Gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum.
Kalbim sıkışıyordu, garip hissediyordum kendimi. Çok garip ve kocaman bir boşluk içinde...

Yüreğimin acısı dilime bulaştı,
"Ben.. Ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Hiç bir çaresi yok mu?"

"Kalp nakli gerekiyor tek çaresi bu."

Yüzümü avuçlarının arasına aldı ve göz yaşlarımı sildi.
Karşımdaki adam mucizeydi. Hem benim mucizem, hem de kendinin mucizesiydi.
Onun ölme ihtimalı bile benim kalbimde hasarı büyük depremlere yol açıyordu.
Bu adam ölemezdi. Bu adam her şeyin en iyisini hak ediyordu ve ben bu adamı yaşamak istiyordum.

"Bu kalbi bile doğru dürüst atmayı beceremeyen ama seni gördükten sonra daha hızlı atmaya başlayan adamın seni tanımasına izin verir misin?"

Acı bir tebessüm ettim, "Veririm."

"Senin tebessümün bu mevsimde çiçek açtırır kadın."

Bölümm sonu...

Nasıldı yeni bölüm? :)