❝Dansımız müzikle değil, bıçaklarla olur. Dansçı ne kadar zarifse bir o kadar da ölümcüldür.❞
Karanlığın ve ışığın büyüsünün hüküm sürdüğü bir dünya...
Eleta Clesquen, Güz Krallığı sarayında yetişmişti ve topraklarının en becerikli dansçılarından bi...
Bölüm sonunda bu bölümün seslendirilmiş haline ulaşabilirsiniz.
Eleta'nın gözünden düzenlediğim ilk bölümle karşınızdayım!
Çok heyecanlıyım, çok çok.
Medya: Işıktan kapı açmanın temsili.
İyi okumalar ^^
☀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☀️
Önce göz kapaklarımı tamamen karanlık kuşattı.
Ardından birbiri ardına hızlı görüntüler puslu bir geceyi andırır gibi gözlerimin önünden geçmeye başladı.
Ellerimin kandan yapış yapış olduğu, yerde süzülen ve taşların arasında dolanan kanı izlediğim görüntüler. Yüzümde kan damlalarını hissedebildiğim görüntüler. Ciğerlerimin sıkıştığını, göğsümün daraldığını hissettim. Görüntüler renklerini kaybetmiş birer siyah beyaz görüntüden ibaretken gözümün önünden kaymaya devam etti.
Aniden olduğum yerde sarsıldığımda duyduğum takırtıyla bedenimi tekrar hissedebildim. Kafamı gömdüğüm kollarımın arasından kaldırdığımda Güz Krallığının her zaman yerini koruyan ışığı gözlerimi kuşattı. Tüm sınıf- buna yanımda oturan en yakın arkadaşım da dâhildi- bana bakıyordu.
Eğitmenin bakışları bana doğru çevrildi. "Zor bir gün müydü Bayan Clesquen?" diye sordu donuk bir şekilde. Su içmek istiyordum. Gördüğüm kâbusu derhal zihnimden silmek istiyordum. Kurumuş dudaklarımı dilimle ıslatıp kafamı sağa sola salladım. "Üzgünüm, Bayan Loreal." dedim kafamı önüme eğerek.
Derste uyumak bana göre değildi. Ben Güz Krallığının en iyi dansçılarından biri olacaktım. Yaşıtlarımın arasında en iyisiydim. Bir örnek öğrencinin sahip olması gereken her şeye sahiptim. Bu yetmezmiş gibi bir asildim. Sarayda doğup büyümek, önemli asillerden biriyle ruh eşi olmak beni daha da önemli kılıyordu.
Güçlü görünüyordum.
Herkes beni göründüğüm gibi görüyor, güçlü olduğumu sanıyordu.
Ben ise böyle kâbuslardan uyandığımda, düşündükleri kadar güçlü olmadığımı düşünmekten kendimi alamıyordum. Bedenim güçlüydü. Zekiydim de. Fakat zihnim hiçbir zaman istediğim kadar güçlü olamamıştı.
Aslında uyumaya devam etseydim çok bir şey kaybetmezdim. Büyü Tarihi, nefes alan herkesin bildiği bir canlı bir hikâyeydi. Yaşadığımız topraklar iki krallıktan oluştuğu için yaşanan savaş dönemleri dışında pek ayrıntı içermiyordu. İşin çekici ve esrarengiz tarafı Gölge Krallığın örf ve adetlerini tam olarak bilmememizdi. Ve nasıl dünyanın iki ucuna çekilip ay ve güneşin birbirine küstüğüydü.
