Unexpected Love (On Going)

Chapter 5

Madison's PoV

Lumapit sa amin ang grupo ng mga lalaki na pinag kakaguluhan ng mga kababaihan kanina. Nagsalita ang lalaking kamuka ni Taehyung na may blonde na buhok.

"Hey little girl. Kanina ka pa namin hinahanap. Nandito ka--" napatingin siya sa braso nito kung saan naroon ang sugat na ginamot ko kanina, na ngayon ay natatakpan na ng benda. "What happened to your arm? Argh! Bakit Hindi ka nag iingat, pati kami lagot kay lead nito." Dagdag pa niya.

"Uh-its nothing. Tell him na nasanggi ko lang ang yero ng dumaan ako sa construction site." Dumapo ang tingin niya sa akin. "Thanks to her, siya ang gumamot nito." ngumiti ako sa kaniya.

"And who's this beautiful girl?" Sinamaan ko siya ng tingin na ikina atras niya. Tsk, mga gwapo sana sila may pagka chismoso nga lang.

"None of your business," sagot niya. At hinila ako palayo sa mga gwapong nilalang. May nadaanan kaming big screen at nakita ko doon ang pangalan ko, sa tabi non ay may naka lagay na Passed. Lumingon ako sa likuran namin at nakita ko ang mga gwapong nilalang na naka sunod sa amin.

"Why are they following us?" bulong ko kay Cyrine. Habang pinapatay ko sa titig ang mga oh-so-handsome popular, bastard boys. Ang hangin nila, tsk! Habang yung lalaking blonde ang buhok ay todo kindat lang sa akin. Gwapo sana kaya lang parang may sakit sa mata. I rolled my eyes. Dumapo ang tingin ko sa lalaking katabi niya. Naka ngiti ito habang naka tingin sa akin. I smiled back para hindi naman ako mag mukhang masamang maganda. He has a brown eyes with pointed nose and red lips that makes me want to taste it. Ugh! Ano bang sinasabi ko?!

"Because they are minions." sagot ni Cyrine.

Pumasok kami sa loob ng Auditorium na mas malaki pa sa ordinaryong 'Auditorium' what the heck?! Cyrine grabbed my arm as we enter the Auditorium daw, halos puno na ang loob daig pa ang may concert sa dami ng estudyanteng nakikipagdigma sa mga upuan.

"Ugh! Labas nalang tayo masyadong mainit, ang daming tao." komento ko. Argh! Stupid me! Sa lahat ba naman ng idadahilan ko mainit pa? Eh, halos mangatog na nga ang tuhod ko sa lakas ng aircon dito sa loob tapos idadahilan ko mainit? Dumagdag pa ang mga 'handsome creatures' sa lamig. F*ck! Ang hangin!

"Don't worry may reserve sits for the VIP. right?" Lumingon siya sa lalaking kirat ang mata.

"Yes, of course. Ladies this way please." Umatras siya patalikod at iginaya ang daan namin sa unahan.

We have all the attention of the students here inside the Auditorium. But it seems Cyrine and the minions didn't care. They gave us way like earlier. We took our seats in front of the oh-so-big stage and the cinema sized screen.

This is a private school, I know. But why did they have to put a big screen all around? This is a big one unlike what were seen a while ago.
Like a cinema I guess.

And.. a big stage? like when an opera held? Seriously?! Jeez. I really want to meet the owner of this school. I want to see what he/she look like, I want to scold at the owner like 'why do you spend a lot of money, just to buy those damn big screen?' Or 'do you know, I never met an idiotic person like you in my entire life. How could you be this too pathetic! Did you know that many people out there wishing that they have a food to eat at least twice a day? And you, you're just wasting your damn money for nothing! How ironic isn't?' As simple as that.

Napalingon ako ng tumikhim yung lalaking kirat na may blonde na buhok. Na ngayon ay katabi ko sa upuan, sa kaliwa naman ay si Cyrine.

"What?" I said.