Unexpected Love (On Going)

Chapter 35

MADISON

"OOH, SCARY!" Daryle exclaimed.

"Hala ka, Daryle! Samantalahin mo na ang natitira mong mga oras..." and of course, his tandem Nathan never failed a moment to tease.

"Ayos ka lang, Madison?" I heave a sigh and smiled at Kurt. Mabuti na lang at may natitira pang matino sa tropa nila, kundi paniguradong ang tuwid nilang daan ay babaliko na.

And that devil incarnate really has attitude problems!

"I'm fine." I firmly close my eyes and calm my nerves. I need to focus on my tasks today.

"Sigurado ka?" I nodded. Hinarap ko silang tatlo at inilibot ang paningin sa buong gymnasium. Mahaba na ang pila sa registration booth pero wala pang tumatao roon.

"Sinisimulan niyo na ba ang practice? In a few months ay mag start na ang event right after this sports fest." takang tanong ko sa tatlo.

"Uhm...I think so? Sinusubukan sana naming i-convince si Jake na sumali sa'min kasoayun biglang nag walk out." Sinundan niya pa ng tingin ang dinaanan niya kanina palabas.

"Then h'wag niyo na siyang isali. He's so pa-special, akala naman niya gwapo siya." Irap ko. Siya na nga itong ginagawan ng pabor, nagmumuka pang masama ang mga tumutulong sa kaniya. He doesn't deserve any kind of help, simula ngayon ay hahayaan ko na siya. Let him alone do his silly thing. Ugh, I sound bitter here.

"Well, he's indeed special at inaasahan talaga siyang mapanood ng mga student kaya inaya namin siya. He's commander and the leader of our group, anyway. But he never joined any of our performances even once."

Mabilis akong napalingon sa kaniya. "What so special about him? Hayaan niyo na lang siya, you guys are perfect to perform alone without him. Besides, meron naman kayong special...child." Sabay tingin ko kay Daryle na kakamot kamot sa tiyan at ulo niya na parang unggoy. Kurt laugh when he instantly realized what I meant.

"Tuloy tayo mamaya diba?" tinalikuran ko na sila when they started to talk to each other with those unfamiliar serious face. Hmn, whatever.

I fished out my phone and compose a message to Jenna, kahit na labag sa loob ko, just to inform her na mag padala ng tao sa registration booths. Ako muna ang nag proxy at nag assist sa mga contestants. There's this competition where they can express any kinds of talents they have and show it to the crowd. Bonus kapag nanalo pa sila.

Marami ang gustong sumali pero I got tired when they start asking for autographs and pictures. Sa tingin ko'y pumipila ang ibang estudyante hindi para mag register but to approach me. The registration booth became my unexpected autograph event. Mabilis akong tumayo sa kinauupuan ko ng matanaw ko ang mga pamilyar na muka ng student committee. I motioned them to sit and instruct them every detail that they might needed, may iba pang dumating kaya iginaya ko na sila sa iba pang booths.

I marked check every task na nakikita kong maayos na, kaunting development na lang at settled na. Pero mayroong ibang activities akong nakita na kailangan pa ng major improvements, I listed them down on my iPad note na pinasadya ko pa ang kulay pink na gamit kong stylus pen pwera lang sa natural na kulay ng iPad na black pero sa likod ay naka engraved ang pangalan ko na obviously ay kulay pink rin.

Maglalakad na sana ako palayo ng may tumawag sa akin, my brow automatically shot upwards nang makita ko si Jenna kasama iyong feisty pig. What now? Are they gonna start another row?

"Madison," ngiti nung mataba. I can't remember her name na. "Uh, sorry nga pala sa mga nasabi ko sa'yo. Hindi namin alam na...mas marami ka palang ginagawa kaysa sa pagiging isang simpleng estudyante at secretary." Naka yuko nang sabi niya.