ၿငိဳးသူ႔ကလဲ့စား

၁၃။ တိတ္တဆိတ္ ပူးေပါင္း

ေဆာင္းဦးဝင္လာသည္ႏွင့္ ညအခါဆိုလ်င္ ေလျပည္ေအးက ေသြးလာေတာ့သည္။ ေန႔အခါ၌လည္း တစိမ့္စိမ့္ပို၍ ေအးလာေခ်ၿပီ။ တင္းၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ရွိေနေသာေၾကာင္း အေအးဒဏ္အား ပို၍ ျပင္းထန္ေစေလသည္။

အလင္းေရာင္ျဖျဖေအာက္တြင္ေတာ့ မိန္းမငယ္တစ္ဦး စာတစ္အုပ္ကို ကိုင္ကာ ေညာင္ေစာင္းကို မွီထားရင္း ျဖည္းညင္းစြာ စာဖတ္ေနသည္။ သူမ စာကို အာရံုစိုက္ဖတ္ေနလ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမ အနားမွ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ေအးသြားသည္ကိုပင္လ်င္ သူမ သတိမထားမိ။

ပိုင္လုတစ္ေယာက္ သူမ၏ သခင္မေလးမွာ ညတြင္းခ်င္း အျခားလူတစ္ေယာက္အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည့္အလား မယံုႏိုင္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ရွန္းေျမာင္ ယခင္က စာေလ့လာရသည္ကို မုန္းတီးသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ သူမ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ စာဖတ္ေနသည္က အထူးအဆန္းသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအေျခအေနအရဆိုလ်င္ ဤသည္မွာ သူမ၏ သခင္မေလးျဖစ္မွန္းမေသခ်ာပါက အလြန္မဟာဆန္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးဟု ထင္မိေပလိမ့္မည္။

ပိုင္လုတစ္ေယာက္ မိန္းမငယ္တစ္ဦး ဤမၽွ ဩဇာသက္ေရာက္ျမင့္ျမတ္စြာ ေနႏိုင္မည္ကို နားမလည္တတ္ေသာေၾကာင့္ မွင္သက္ေငးေမာေနမိေတာ့သည္။ ရႊမ္းက်န္းေရာင္လာၿပီး သူမအား အသာတို႔လိုက္ကာ ေမးေတာ့မွ သူမ အသိျပန္ဝင္လာသည္။ "ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဒီမွာ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ..." သူမက ေရွ႕ဆက္သြားကာ ရွန္းေျမာင္ ပုခံုးတဝိုက္ ျခံဳထည္တစ္ခု ျခံဳေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ အၾကံျပဳေလသည္။ "မမေလး... အခ်ိန္က မေစာေတာ့ဘူး... မနက္ျဖန္လည္း ကြမ္ဝမ့္ထန္သြားရဦးမွာ မဟုတ္လား... အိပ္ရာေစာေစာဝင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္..."

ရွန္းေျမာင္ ေခါင္းခါလိုက္သည္။ "သြားေတာ့... အရင္နားႏွင့္လိုက္... ငါ စာခဏ ဖတ္ဦးမယ္..."

သခင္က မအိပ္ေသးဘဲ ကၽြန္က အနားယူသည္မွာ ျဖစ္သင့္သည့္အရာ မဟုတ္။ ရႊမ္းက်န္းခမ်ာ မတတ္သာေတာ့ဘဲ ရွန္းေျမာင္အား ထပ္မံတိုက္တြန္းေျဖာင္းျဖၾကည့္ရန္ ျပဳေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေရေႏြးၾကမ္းလာလဲေသာ ကူယြိက သူမအား တားကာ ပိုင္လုေရာ သူမကိုပါ အျပင္သို႔ ဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္။