ၿငိဳးသူ႔ကလဲ့စား

၄၂။ သူမကို စိန္ေခၚတယ္

႐ွန္းယြဲ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံစဥ္က နားေထာင္သူအားလံုးကို အံ့ဩရစ္မူးေစတယ္။ ခ်င္အတတ္ပညာ႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သေဘာက်လိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ တီးခတ္သူအမ်ိဳးသမီးက လွေနရင္ ပိုၿပီးသေဘာက်တတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ပြဲအခမ္းအနားရဲ႕ အမ်ိဳးသားမ်ားအျခမ္းတြင္ ပထမတန္းေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အလြန္ငယ္ေသာ္လည္း ဒုတိယတန္းႏွင့္ တတိယတန္းေက်ာင္းသားမ်ားမွာမူ ဒီဘက္အျခမ္းကိုပိုၿပီးအာရံုစိုက္ၾကတယ္။ ကြမ္ဝမ့္ထန္တြင္ ခ်င္ခ်င္းရဲ႕အလွသည္ နံပါတ္(၁)ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမကမာနႀကီးတယ္။ ႐ွန္းယြဲ႔ေလာက္လည္း မသိမ္ေမြ႔သလို ခ်စ္ခင္ဖြယ္မေကာင္း။

"နင့္ရဲ႕အစ္မက ခ်င္တီးခတ္တာ အရမ္းေတာ္တာပဲ..." ဖုန္အန္းနဥ္က မလိုလားတဲ့ပံုစံနဲ႔ေျပာခဲ့တယ္။ "သူမဘယ္လိုဆရာမ်ိဳးနဲ႔မ်ား သင္ေနတာလဲ....? မနက္ျဖန္ ငါ့အေမကိုေမးၿပီး အေတာ္ဆံုး ခ်င္တီးခတ္ပညာ႐ွင္ကိုေခၚဖို႔ေျပာရမယ္..."

သူတို႔က အရမ္းငယ္လြန္းတဲ့အတြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္လိုစိတ္မ်ားၿပီး အျမင့္ဆံုးမွာရိွခ်င္ၾကတယ္။ ႐ွန္းေျမာင္ေတာင္မွ ဧကရီျဖစ္တုန္းကေတာင္ တင္းၾကပ္စြာထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဖု႐ိႈးယိရဲ႕ႏွလံုးသားေရးရာကိစၥကလြဲလို႔ က်န္တာေတြအကုန္လံုးကို ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ဖု႐ိႈးယိက အျခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာသာေပးလိုက္တာနဲ႔ သူမစိတ္ပူေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ နန္းေတာ္ရဲ႕အတြင္းေဆာင္ဆိုတာ အမွန္တရားေတြလိမ္လည္မႈေတြနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေနာက္ကြယ္ကေနတိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ သူမ ျပည္ေတာ္ျပန္လာလာခ်င္း ခံစားခဲ့ရတဲ့ နာက်ည္းမႈေတြကို ျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူမ လူအမ်ားအေပၚ အျပစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုလည္း သူမရဲ႕ေၾကာက္တတ္တဲ့အက်င့္က မေပ်ာက္ေသးေပမယ့္ သူမကိုယ္သူမ နာက်င္ေအာင္ေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

"ေျပာရရင္ ႐ွန္းအိမ္ေတာ္က ဒုတိယမိန္းကေလးက အဆင္းေရာအခ်င္းပါျပည့္စံုတာပဲ...." လူတိုင္းကအလွတရားကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ႐ွန္းယြဲ႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းကို မင္းသားက်ိဳးအံ့ဩမိေပမယ့္ သူတစ္ခြန္းပဲေျပာခဲ့တယ္။ "သနားစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ..."