Chapter 9

131 18 17
                                    

Chapter 9

I was so shocked kaya pinoprocess ko padin yun hanggang sa makauwi ako. Eunice is adopted, she's the same age as Danna. Hindi sila magkasundo kahit noon pa dahil maldita daw si Eunice. And she liked Gio so much! Pinsan niya na ito pero iniisip niya padin ay pwede sila. Dapat ay sa california mag-aaral ito pero ayaw niya daw dahil gusto niya nakikita niya si Gio. Nakwento sakin ni Danna na dati daw ay inaaway pa niya lahat ng malaman niya na may gusto kay Gio. Gosh, she's obsessed!

At bakit parang gusto din ni Gio? Hindi man lang niya pinagsasabihan or iniiwasan. Halos sumakit ang ulo ko sa kakaisip ng mga nalaman ko.


The next day, Danna is ranting about Eunice dahil kaklase niya ito. Yesterday it was Yvo, today is Eunice. Kawawa naman itong kaibigan ko. Napailing nalang ako.

"Huwag mo na silang isipin. Masstress ka lang lalo!" Sabi nung babaeng halos di makatulog kakaisip kung bakit parang gusto pa ni Gio na gusto siya ni Eunice. And that's me.

"Ewan ko ba! Ang daming panira sa mundo." inis na sabi ni Danna.

I agree. Okay na eh, dumating lang eh.

I was alone again in the cafeteria. May kailangan gawin si Danna kaya hindi niya na ako nasamahan dito. I looked around and I remembered the first day na nakita ko siya and then later on, I was already stalking him.

I also remembered na I was a major outcast in this school that time tapos natapunan ko lang siya ng juice, nagbago na ang lahat. Things went good when I met him.


"Hi."

Nagulat ako sa biglang pagupo ni Gio sa harap ko. I was just thinking about him! Hindi ko siya pinansin at tinuloy ang pagkain ko.

Hindi na siya ulit nagtanong ngunit nakakailang naman yung mga titig niya. "My leg is okay now Gio. Nakakapaglakad na ako ng maayos."

"I can see that."

"Then why are you still here?"

"Why don't you want me here?"

"Baka makita tayo dito ni Eunice. Ayoko ng gulo." diretsyo kong sabi.

"She's busy right now. Hindi niya tayo makikita." sabi niya habang may mapaglarong ngiti sa mga labi na kinainis ko. Natutuwa pa talaga siyang may gusto sakanya ang pinsan niya.

"Busy din ako kaya mauna na ko." Tumayo ako tapos tumayo din siya. Umalis ako pero nakasunod naman siya.

"Ano ba!! Stop following me!"

"I am not. Dito din ang daan sa pupuntahan ko."

"Whatever, luma na yan."

"Gusto mo bang sundan kita?" and here he goes again with a smirk on his face.

"Bakit hindi mo nalang puntahan yung pinsan mo no? Siya yung kulitin mo, wag ako."


"Pinagseselosan mo yung pinsan ko?" Napatingin ako sa paligid, buti wala masyadong estudyante!

"Are you crazy? Sino naman nagsabi niyan! And as if naman pinsan lang talaga turingan niyo no."

"Hindi na kailangan na may magsabi pa para malaman ko."

Umirap ako sa sinabi niya at aalis na sana pero hinawakan niya ang braso ko.


"She's just my cousin."

"Okay. So?"

"So.. wag mo na ako iwasan." What does he mean? Ugh hirap manghula!

"Why?"

"Ayoko lang na iniiwasan mo ako. Please, Isabella.." Damn! Namumula na ata ako.


"And?"


"I didn't know na mataray ka pala." he chuckled.

"Hoy hindi ah!" sinapak ko ang braso niya.


"Are we good? Hindi mo na ba ako iiwasan?"


"Ayoko ng gulo Gio."


"Cmon Isabella, walang mangyayari na ganon.. Not on my watch."


"Gio!!!" Rinig kong tili ni Eunice mula sa malayo. "Mauna na ko Gio." paalam ko.

Wala na siyang nagawa noong nakapit na si Eunice sakanyang braso. I headed straight to the classroom.

Wala namang masama makipagkaibigan kay Gio diba? Hindi ko naman aagawin si Gio kay Eunice. I can now see the different sides of Gio. Hindi lang yung seryoso. Kahit friends lang, okay na ako.

After class, diretsyo uwi ako dahil busy pa si Danna. Sanay naman akong nasa bahay lang, ganito lang naman lagi ang routine ko noon. Manood ng tv, magpalipas ng oras sa garden, magbasa sa kwarto.

I messaged my parents saying I miss them already. Sobrang busy nila sa trabaho. I'm not mad at them, alam kong para sa akin din naman ang ginagawa nila. It's just that, sana lang may time parin sila saakin. Hindi ko naman din kakailanganin ng sobrang daming pera, kailangan ko lang ng magulang.


My phone beeped. Akala ko ay galing sa parents ko but it was an unregistered number. I opened it and to my surprise it was, David.

Me:

Hi David! Yes this is Isabella.

David:

I'm sorry kung hiningi ko kay Danna ang number mo. I hope it's okay with you, friends naman tayo right?

Me:

Oo naman! Wala yun.

David:

I also added you sa facebook and followed you in instagram, and twitter.

Binuksan ko ang accounts ko at isa isang finollow siya doon. Tinignan ko ang instagram account niya, he has a nice feed! Ang galing!

Me:

You have a nice feed! How to be you po? Hahaha.

David:

Yours is beautiful.

Me:

Wag ka nga. I don't know how to maintain my feed! Puro mukha ko lang iyon.

David:

Kaya nga, it's beautiful.

That was smooth. Naramdaman ko ang pagpula ng pisngi ko.

Tumunog ang phone ko. I checked it and it was from an unregistered number again.

It says, "Save my number, it's Giovanni."

I was panicking inside! Para akong kinikiliti. I got another text after that.

Danna:

Kuya Gio and David just asked me your number!!! OMG! Welcome to the fam!!

Owned By YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon