Chapter 19
The day of the Soirée came, I am already feeling the excitement while preparing. I am wearing a simple red ball gown with light makeup and red lipstick and loose curls. Gusto ko yung comfortable lang ako the whole night. I wore the cartier bracelet that Gio gave. I texted the girls, lahat sila ay ready na din.
It's already 6pm, sabi ko kay Gio ay sa auditorium nalang kami magkita dahil gusto ni Kuya Isko na ihatid ako, sasama pa nga sila Maria sa paghatid. Bago kami umalis ay nagpicture muna kami. Halos teary-eyed silang lahat, natawa ko dahil para naman akong ikakasal dahil sa mga reaksyon nila. I hugged them all before I go. Pagdating sa venue ay todo iyak at yakap naman si Maria.
"Maria hindi pa ako ikakasal." Natatawang sabi ko dito.
"Natutuwa lang kasi ako na makita ka na normal, akala ko kasi dati abnormal ka na forever." She sobs. Hinampas ko ito at nagtawanan kami. I hugged her once more pati sila Kuya Isko.
I suddenly felt nervous. Tinignan ko ang malaking pinto ng auditorium. Huminga akong malalim. This is it, Isabella.
Pagbukas ko ay nagtinginan sakin lahat. Parang inaabangan nilang lahat kung sino ang papasok. Bigla akong nahiya sa mga tingin nila.
Then there's Gio, walking towards me while holding a bouquet of roses. Lahat nakatingin sa amin. I looked at Gio and nakatitig lang ito sakin.
"Fuck." Bulong nito paglapit sakin. Ako lang ang nakarinig nito. Nanlaki ang mata ko dahil don. What does he mean?
"I mean, beautiful." He stuttered. Inabot niya ang roses. Some were taking pictures of us but it's totally fine. I'm with Giovanni for goodness sake.
I saw Danna, Loise, and Devi waved at us. Nakaangat din ang mga cellphone nito at kilig na kilig. Linapitan namin sila.
"Pasabog ang entrance!" Sabi ni Devi.
"Can't lie. You really look good together." Sabi naman ni Loise.
Danna just hugged me. "Naiiyak ako. I'm so happy for the both of you."
Natawa kami dito. "Eto naman para namang ikakasal na sila." Yvo commented. Binatukan ito ni Danna.
We took pictures hanggang sa nagdinner time na. Katabi ko ang dalawang magkapatid sa round table. Nagkwkwentuhan lang silang lahat ng napansin ko na hindi umiimik at kumakain si Gio.
"You should eat. Di mo ba gusto yung pagkain?" Tanong ko dito.
"I'm busy."
"Busy? Busy with what? Nakaupo ka lang naman dyan."
"Busy staring at this beautiful girl beside me." Sabi nito at lalo niya pang nilapit ang mukha niya sakin. "What am I gonna do my Bella... I can't stop." Bulong nito.
Napainom ako ng tubig ng wala sa oras. Tinignan ko din kung may nakarinig ba. Halos kakulay ko na siguro yung suot ko dahil sa pinaggagawa nitong Giovanni na'to. He just smiled.
Yung ngiting ikahihimatay ng ikararami.
"Powder room lang ako." Paalam ko sakanila.
"Samahan ka namin?" Loise.
"No need!" Sabi ko dahil di padin naman sila tapos kumain.
Tatayo na ako ng biglang hinawakan ni Gio ang kamay ko. "Be safe."
"Powder room lang ako. What could happen?"
"Naninigurado lang."
"I'll be right back." Sabi ko at tumayo na.
Dumiretsyo ako sa powder room. Habang kinukuha ko ang lipstick ko sa purse ko, nagulat ako sa pagsulpot ni Eunice at ng dalawang alipores niya sa likod ko. Hindi ko sila napansin.
"Enjoying the night, huh Isabella?" Tanong nito. Hindi ko ito pinansin, ayoko ng gulo ngayong gabi.
"Of course Eunice, it's her first time. She's probably enjoying." Sagot naman ng isang alipores niya na I believe Megan ang pangalan and the other one is Wanda.
I chose to ignore them. Ayokong masira yung gabi dahil lang sa mga babae na 'to.
"Excuse me." Sabi ko dahil nakaharang sila sa pinto.
"You really think na i'll let you enjoy this night with Gio? Ano ka siniswerte?" Eunice said.
"Ayoko ng gulo Eunice. Let's all enjoy the night. Pwede naman eh."
Tumawa silang tatlo which is weird kasi wala namang nakakatawa sa sinabi ko. May natanggal na turnilyo na ata sa mga ulo nito. Napailing ako at didiretsyo na sana palabas ng bigla nanaman hablutin ni Eunice ang buhok ko. Napamura ako sa sakit.
"Acting brave huh?" Sabi pa niya. Hinawakan ako ng dalawang keychain niya. Nakita ko na may kinuhang gunting si Eunice. I panicked.
"Anong gagawin mo?! Nababaliw ka na ba talaga!"
"Tapos na pagiging prinsesa mo. Now, let's turn you back to your original self."
Sigaw ako ng sigaw pero may nakatakip sa bibig ko. They are ruining my dress!
"Ayan, basahan ka na ulit." The room are filled with their evil laughs.
"Let's go girls!" Then they went out.
Bumagsak ako sa sahig. Nagkalat ang pulang tela na galing sa damit ko sa sahig. Tumayo ako at tinignan ang sarili ko sa salamin. My makeup is ruined because of crying. I'm such a mess right now. Hindi ko alam kung paano ako babalik sa auditorium ng ganto ang itsura.
With a heavy heart, I decided not to go back in. Ayoko din umuwi kaya umakyat ako sa rooftop. Narinig ko ang malakas na tugtog galing sa auditorium. Napangiti nalang ako. There's always a next time. This is not the last party naman na aattendan ko. Sa mga susunod, wala na yung tatlo.
Damn this positivity.
Sunod sunod na tawag galing kila Danna ang nareceive ko. I was crying kaya ayoko sagutin. Tinext ko nalang sila na umuwi na ako dahil sumama ang pakiramdam ko.
My phone ringed again and it was Giovanni. This night was supposed to be a memorable one. But then, things happened. I turned my phone off. I looked at the dark sky and let it all out.
"Isabella.."
Napalingon ako and it was Gio. Hingal na hingal. He looked at me head to toe. Bigla akong nahiya dahil sa itsura ko kaya napayuko ako.
"Bakit ka nandito. Bumalik ka na don." Sabi ko dito.
He didn't say a word. He walked towards me and hugged me tight. Lalo akong naiyak. I needed this, I needed him.
"I was waiting for you. Sabi mo babalik ka."
Iyak lang ako ng iyak.
"Shh.. It's okay." Then he kissed my forehead.
We stayed like that until I was calmed. He looked at me. "May I have the pleasure to dance with you?"
Bahagya akong natawa dito. "There's no music, silly."
"Can't you hear our hearts singing.."
For a moment, we looked at each other's eyes. Hinapit niya ang bewang ko, hinawakan niya ang kamay ko at dinala yon sa kanyang dibdib. He started swaying.. dancing to the music that only the both of us can hear.
He stopped and look straight into my eyes. Unti-unting lumalapit ang mukha nito sakin, kasabay non ang pagpikit ng aking mga mata at pagdampi ng aming mga labi.
"Be mine officially, please?"
"Yes.."
And then, fireworks...
