HER ŞEY GÜZEL OLACAK

Yeni Bir Düzen

Kitabımın kapağını yapan writerladyy teşekkür ediyorum.🌸

_Buz gibi suyun kafasına döküldüğünü anlayınca kafasına yorganı çekti. Annesi bir çırpıda yorganı çektiğinde Murat, bir gözü açık diğer gözünü açmaya çalışarak annesinin yüzüne bakıyor, onu neden erkenden uyandırdığını merak ediyordu.
"_Oğlum bakma öyle kalk hadi."
Hergün olduğu gibi yine oflayarak kalktı. Dağınık saçını şekle sokmak için fön çekti, jöle sürdü hazırlandı ve aşağıya indi.
Annesi ;
"_Oğlum kalmışsın." dedi gülerek
"_Evet anne zor olmadı." diyerek gülüştüler.
Murat'ın da inmesi üzerine sofra serildi. Pazar kahvaltısı yapıldı ve eşyalar kapının önüne gelen koca arabaya yüklenmeye başlandı. Murat, İhsan ve Coşkun çok yakın arkadaştırlar, her zaman yan yanadırlar. Bugünde Muratların evini taşımaya yardımcı olmak için gelmişlerdi.
Coşkun elini Murat'ın omzuna attı ve"Murat gittiğin yerde bizi unutma"dedi.
"_kardeşler birbirlerini unuturlar mı hiç?"
Dedi ve sarıldılar. Elimde kutu ile dışarıya çıkan İhsan ;
"_ooo biz ne dertteyiz siz ne dertte"diye takıldı onlara...
✍️
✍️

Yeni evleri pek güzel, güneş alan, yemyeşil bahçesi olan bir ev idi. Babasının mesleği üzerine buralara gelmek zorunda kalan Murat ve ailesi, bu durumdan pekte şikayetçi değillerdi aslında. Tek sorun vardı o da "okul" idi. Kardeşi ve Murat için artık yeni bir düzen gerekiyordu.
Elif ;
"_Abi beni yarın okula sen götürür müsün?"demesi ile Murat düşüncelerine ara vererek,
" _Elif'im götürürüm tabiki de, heyecanlı mısın? "diye sordu Elif'i kucağına alırken.
" _Evet abi heyecanlıyım, birde öğretmenlerimi çok merak ediyorum. "diye cevap veren Elif'e,
" _Abiciğim çabucak sabah olmasını istiyorsan hemen uyumalısın, hem bak uyku vaktin geçmek üzere. "
Murat, Elif'i kucağına aldı ve yatağına götürmek için eşyaların üzerinden geçerek sonunda odaya ulaştı.
" _İyi geceler abiciğim"diyerek abisini öptü ve gözlerini kapattı...
✍️
✍️
✍️
_

Alarmın deli eden sesi ile gözlerini açan Murat, nerede olduğunu anlamaya çalışırcasına etrafına göz gezdirdi ve kısa sürede herşeyi hatırladı. Uzandığı kanepeden ağrılar içerisinde doğruldu. Ne zaman uyuduğunu, üstünü kimin örttüğünü dahi hatırlamıyordu. Oğlunu uyandırmak için yanına gelen annesi Nermin ;
"_Oğlum uyanmışsın, hadi gel mutfaktayız."
"_Geliyorum anne."
Hep birlikte kahvaltısını yapan aileden ilk önce babası Metin bey işe gitmek için ayrıldı. Daha sonra Murat ve Elif okul için yola çıktılar. Elif'in heyecanı her halinden belli oluyordu, abisinin elini bırakıp, seke seke gidiyor, şarkı söylüyor, abisine bir şeyler anlatıyor, bir an önce okula gitmek istiyordu.
Murat ise kardeşinin her dediğini onaylıyordu.
Sonunda okula gelmişlerdi. Elif okuluna koşarak girdi, tabi ardından da abisi, Elif'in sınıfını bulup gösterdi. Sınıf öğretmeni ile karşılaşan Murat ;
"_Merhaba ben sınıfınıza yeni gelen öğrenciniz Elif'in abisiyim."
"_Merhaba, hoşgeldin." diye yanıt veren sarışın, şık giyinimli ve ince topuklu ayakkabı giymiş bir bayandı.
"_Kardeşim size emanet." dedi gülümseyerek. Zarif ve huzur dolu ses tonu ile bayan;
"_Gözünüz arkada kalmasın, ben buradayım." diyerek ayrıldılar.

_Murat, 12.sınıf olmanın stresinde idi. Bu gidişle Üniversiteyi kazanamayacağını düşünüyordu. Herşey üst üste gelmişti. Evlerini taşıdılar, okulu değişti, yeni evleri henüz bir düzene girmemişti.
Bunlar aklına geldikçe gözleri dolan Murat, ne yapacağı hakkında bir fikri yoktu. Hayaller içerisinde ilerlerken okulunu gördü ve otobüsten indi. Okulu görünce, içinden hiç okula girmek gelmedi. Sonra girmek zorunda olduğunu hatırlayınca mecburen girdi. Bir anda bütün bakışlar onun üzerinde toplandı. Kızlar kendi aralarında fısıldaşarak konuşuyorlar;
"_Bu kim yaa?"
"_Bilmeem." 😮
"_Gidip tanışmalıyım."
"_Saçmalama dur." kızlar konuşmaya devam ederken, Murat bütün konuşmaları duyuyordu ama duymuyormuş gibi yaparak, kızlara önce bir bakış attı, ikisinde de mini etek, beyaz gömlek ve gömleklerin yakası havada idi. Murat böyle tiplerden hiç hoşlanmaz ama sınıfının nerede olduğunu bilmiyordu. Kızlara yaklaşarak ;
"_Selam kızlar, naber?" demesi ile kızlar konuşmadan yanından ayrıldılar. Murat biraz afallamıştı neyse ki ileride peteğe yaslanmış biri daha vardı, ona yaklaşarak ;
"_Afedersin, birşey sorabilir miyim?"
"_Elbette." diyen kıza
"_12/D nerede biliyor musun?" diyebildi.
"_İkinci katta, yeni öğrenci misin?"
"_Evet, sağolun." dedi ve oradan hemen ayrıldı. Yoksa bayılacaktı. Ne kadarda güzel gözleri vardı. Hele o ses tonu Murat'ı heyecanlandırmıştı. Sonunda sınıfını bularak içeriye girdi. Bütün gözler Murat'ın üzerindeydi. Sınıfa şöyle bir göz atan Murat sadece 2 kızın yanının boş olduğunu gördü ardından arkada oturan kızın yanına giderek ;
"_Merhaba, ben Murat." dedi.
"_Merhaba, bende Sude memnun oldum." dediler ve Murat ekledi ;
"_Eğer senin için sorun olmazsa ön sıradaki arkadaşın yanına oturabilir misin?" diyerek gülümsedi.
Sude;
"_Neden olmasın, tabiki."
Murat;
"_Teşekkür ederim, çok naziksin." dedi ve boşalan sıraya oturdu.
Murat, ilkokuldan beri kızlarla oturmayı hiç sevmezdi. O daha çok yalnız oturmayı tercih ederdi. Hocanın sınıfa gelmesi ile sınıftaki uğultu kesildi. Siyah takım elbisesi ve gözlükleriyle dikkat çeken hoca sınıfı selamladıktan sonra, Murat'a yaklaşarak ;
"_Merhaba genç sen Murat Teksöz olmalısın?"dedi.
" _Evet hocam Murat Teksöz benim." diyen Murat şaşkın gözlerle hocasını dinlemeye devam ederken hocası ekledi ;
" _Hoşgeldin evlat ben Nazım, matematik öğretmeniyim. "diyerek kendini tanıttı ve derse geçti.
Murat, düşünceleri ile boğuşmaya devam etti." Beni nereden tanıyor, daha önce hiç karşılaşmadık ki, herhalde sınıf defterinde ismimi gördü yoksa beni tanıması imkansız.....
"_Bugünlük bu kadar yeter." diyen Nazım hocanın sesi ile kendine gelen Murat zilin çalması ile kantine gitmek için sınıftan çıktı...