HER ŞEY GÜZEL OLACAK

BÜŞRA'NIN AĞZINDAN

Saat 13:00 olmuştu ama ben hala yatağımda dönüp duruyorum. Yataktan kalkmayı hiç istemiyordum ve telefonum çalmıştı mecburen güzel ve sıcak yatağımdan kalktım ve telefonuma doğru gittim arayanın gizem olduğunu sanmıştım ama bilmediğim bir numaraydı açmak istemedim kesin reklam numarasıdır deyip kapattım yatağıma doğru iki adım atmıştım ki telefonum yeniden çaldı ve arayan yine aynı numaraydı, hattın diğer ucundaki her kimse inatçıydı oflayarak açtım telefonu ve bir hışımla kulağıma götürdüm. Sesini biraz da yükselterek
"_Efendim?" dedim ses vermemişti arayan kişi bu beni daha da sinirlendirmişti.
Sesimi biraz daha yükselterek
"_Kimsin, Neden aradın beni?"
"_Büşra merhaba?" demişti karşıdaki ses, bu nazik ılıman huzurlu ses Murat'ın sesine çok benziyordu ama onun olabileceğini hiç sanmıyordum.
"_Merhaba Buyurun kimsiniz?"
"_ Ben Murat hatırlıyor musun?"
hatırlamaz olur muydum onu hep gece gündüz şu an ne yapıyor acaba diye düşündüğüm kişiyi unutma şansın var mıydı?
"_Elbette hatırlıyorum." diyebildim heyecandan kalbim ağzımdan çıkacak gibi oluyordu.
"_Nasılsın?"
"_İyiyim sen nasılsın?"
"_ Ben de iyiyim ."
demişti ve kısa bir sessizlik hakim olmuştu sessizliği bozan ben olmuştum
"_Neden bugüne kadar hiç aramadım? *
diye hesap sordum çünkü onu  günlerce aylarca bekledim sorumun cevabını bilmek benim de hakkımdı.
" _Telefon numaranın Coşkun da olduğunu az önce öğrendim ve hemen aradım sana ulaşmak için çok çabaladım ama sana bir türlü hiçbir yerde rastlayamadım. Özür dilerim. inanmıştım söylediklerine üstelemeyerek
" _Estağfurullah özür dilemene gerek yok inanıyorum ben sana."
"_Büşra müsaitsen buluşalım mı çok değil sadece bir saat?" onu görmeyi deliler gibi istiyordum ama onunla buluşmak fikrimde emin değilim doğru olmazdı bu davranış.
"_Olmaz murat gelemem telefonda konuşsak daha uygun olacak." O da bana hak vermiş ısrar etmemişti bana olan duygularını telefonda uzun uzun anlatmıştı başka şehre gidince bana olan özlemini diğer kızları görünce beni her geçen gün daha çok sevdiğini anlatmıştı. Benim kapalı oluşumunun en çok hoşuma giden tarafım olduğunu da söylemişti. Ben de onun gözlerimin içine uzun bakamayıp kafasını öne eğişini çok sevmiştim.
İkimiz de birbirimize körkütük aşıktık ve artık bunu ikimiz de biliyorduk. Sevgili değildik ama onun gibi bir şey olmuştuk. ilk başta anlaşmayı yapmıştık  yolumuza ona göre devam edecektik.
İlk şart: haramdan kaçılacak İkinci şart: duygularımıza hakim olacağız
Üçüncü şart:Murat'ın Okulu bitene kadar birbirimizi bekleyeceğiz.
Telefon konuşmamız tam 3 saat sürmüştü telefonu kapattığım anda  mutluluktan havalara uçuyordum  adeta.
Rabb'im sana şükürler olsun sonumuz hayır olsun inşallah. Çok mutluydum çoook çoookk...
📝
📝
📝

Artık gün saymaya başlamıştım her geçen gün evlilik hayalleri kuruyordum sitelerden gelinlik modeli beğeniyor ve kayıt ediyordum. Günler geçtikçe annem bendeki enerji patlamasını fark etmeye başlamıştı ama durumu nasıl anlatırım şu an hiçbir fikrim yoktu. Ama zamanı geldiğinde uygun bir dille anlatırdım. Hem ben yanlış bir şey yapmadım ki Sadece aşık oldum.
3 ay geçti
6 ay geçti
9 ay geçti
12 ay geçti

Geçen günler,aylar, yıllar hepsi ömrümden çalmıştı hepsi.
Yol gözlüyordum artık. Vakit çok ama çok çabuk geçmişti. Hani derler ya sayılı gün çabuk geçer diye Murat'ın  artık son senesiydi bu zaman kadar haftada bir konuşuyorduk biraz sohbet edip kapatıyorduk.
Mevsim kış, hava soğuktu sıcak evimizde ailecek oturuyor sıcak çayımızı yudumluyorduk, ve annem ortaya bir konu açtı bana dönerek dedi ki:
"_Büşra evlenmek istiyor musun artık 22 yaşadım." Utanmıştım
"_Sen bilirsin anne." diyebilmiştim babamın yanındayken.
"_seni isteyenler var aralarından birini beğendim yarın akşam bize çay içmeye gelecekler."
Sinirlenmiştim bana sormadan benim adıma karar verdiği için bir şey diyemedim anneme Murat'tan hala haberi de yoktu yerimden kalkıp sessizce odama gittim ve yaptığım tek şey hıçkıra hıçkıra ağlamak olmuştu. Ne yapacağımı bilemez halde kafamı yastığa koyup uyumak için gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım hala akıyordu onlara mani olamıyordum bu durumu Murat'a da Söyleyemezdim çok üzülürdü şunun şurasında memlekete dönmesine 2 hafta kalmıştı. Onlar gelecekti beni istemeye.

Gözyaşları içinde Uyuduğum için sabah kalktığımda Gözlerim şişmişti. Bugün bir şeyler olsun ve misafirler gelmesin diye Allah'ıma yalvarıyordum odamdan çıkıp elimi yüzümü yıkadım ve biraz kendime gelmeyi başarmıştım, mutfağa yöneldim hiçbir şey olmamış gibi davranıyordum kahvaltıyı hazırlayıp güzelce kahvaltımızı yaptık, babamı işe uğramıştı annem kardeşlerimi de okula. evde yine ikimiz kalmıştık. Annem bendeki durgunluğu fark etmiş gibiydi ama fark etmemiş gibiydi de anlayamadım bir türlü ne hissettiğini.

Daha fazla dayanamadım ve anneme karşı çıktım.
"_Anne akşama misafirlerin gelmesini istemiyorum."
"_Neden kızım bir gelsinler tanışalım. Belki sen beğenirsin?"
"_ Yok anne ben kendimi henüz hazır hissetmiyorum, belki biraz daha ilerde." Annem anlayışlı kadın dı beni kırmadı ve peki yavrum biraz daha bekleyelim o zaman dediğinde Allah'ıma şükürlerimi sunmaya çoktan başlamıştım bile.
çok şükür.
çok şükür.
çok şükür...