HER ŞEY GÜZEL OLACAK

MURAT'IN AĞZINDAN

_çok şükür bugünde yaşıyordum. Boğazıma takılan tostun hiç çıkmayacağını düşünerek şehadet kelimesini getirip son duamı ederek kendimi hazırlamıştım. Belki de hayatta olmamı Talhaya borçluyumdur boğazımda takılan tostun çıkması için bana yardımcı olmuştu sanırım şu an onun sayesinde hayattayım...
✍️
✍️
12.sınıflara bugünden sonra bir ay ders çalışma izni verileceti. Aslında bu izin için biraz üzülüyordum bu süreçte onu göremeyecek olmam beni üzmüştü doğrusu. Şu an son dersteyiz ama ben kafamı sıraya koymuş, gözlerimi kapatmış bunları düşünüyorum. Dalmış gitmiş olmalıyım ki koluma birinin dokunduğunu hissedince irkilerek kafamı kaldırdım. Karşımdaki yüz sınıfta sevdiğim arkadaşlarımdan biri olan sude idi. Benim irkildiğimi görünce o da irkilmişti onun korkması beni istemsizce güldürmüştü :) ben gülünce oda kendi haline gülmeye başladı ve ekledi :
"_iyi misin Murat? " diyebildi.
Kantinde olanları duymuş olmalı diye düşünürken ekledim :
"_iyiyim Sude." dedim gülümseyerek.
"_Kantinde olanları duydum, çok üzüldüm iyi ki Talha yanındaymış yoksa...
Sözünün devamını getirmesine izin vermeyerek ben konuşmaya başladım ve onun susmasını sağladım.
" _ şşşşdeme öyle şeyler iyiyim işte bak buradayım. " ikimizde birbirimize bakıp gülümsedik ve sudenin ders dinlemek için hocaya yönelmesiyle ben tekrar kafamı sıranın üzerine koyarak gözlerimi kapattım.
Çok geçmeden zil çaldı, Talha, Sude ve Merve ile vedalaşıp ayrıldık ayrılırken bir ay boyunca çalışıp bomba gibi dönmeyi hedef  edindik.
Okulun arka bahçesine doğru ilerliyorum telefonuma mesaj geldi.kimden geldiğini merak etmiştim bu yüzden elimi cebime yönelttim ve telefonu elime aldım.
Yine bilinmeyen bir numaradan gelmişti kim olduğunu bilmediğim ama bizim okulda olduğunu tahmin ettiğim kişi olmalıydı, gelen kutusuna girdiğimde gözlerime inanamadım ama bu sefer elimden asla kurtulamayacaktı, kendi kendime söz verdim her kimse bunu bulacağım vesöylediklerinin hesabını verecek.mesaj da şöyle yazıyordu :
"_ seni sevdiklerinden tek tek ayıracağım  Metin hocanın oğlu Murat Teksöz."
Bu satırlarda kin vardı, nefret vardı ama neden kimsin sen be kimsin coşkuna çarpan kişi de sen olmalısın ya da çarpması için ona para vermiş olmalısın. Arka bahçedeki arabamızın yanına geldiğimde babam arabada benim gelmemi bekliyordu. Heyecanlanmıştım arabaya bindiğimde babam bendeki değişikliği fark etmiş olmalı ki
"_Sorun ne oğlum?" dedi bana bakarak.
Babama herşeyi anlatmam gerekiyordu o benim en büyük destekçim oldu bu güne kadar her ne olursa olsun o benim yanımda yer alacaktır bunu biliyorum. Bunun vermiş olduğu rahatlıkla olanları bir bir babama anlatmaya başladım, babam ve dikkatlice dinliyordu herşeyi anlattıktan sonra telefonumu çıkartıp mesajları babama okuttum. Babam mesaj atan kişiyi tanıyormuş gibi konuşmaya başlamıştı.
"_Demek beni yine buldun he."
"_Baba sen tanıyor musun bana bu mesajları atan kişiyi?"
"_Birinden şüpheleniyorum oğlum ama emin değilim."
"_kimden şüpheleniyorsun baba?"
"_ Bu çok ama çok eski bir mevzu oğlum, annen ile evlenmeden önce annenin mahallesinde oturan bir Şevket varmış. Anneni ona birkaç kere istemişler istemişler ama büyükbaban her seferinde vermemiş, Şevket anneni takıntı haline getirmiş, annende benimle evlenince bu adamın psikolojisi bozulmuş olanları kendine yedirememiş artık herkes bundan yaka silkeler olmuş kimseyi dinlemiyor hatta etrafındakilere zarar vermeye bile başlamış, aslında bizim taşınmamızın asıl nedeni bu Şevket olacak adamdı, bizim evi öğrendiğinin haberini alınca sizi tehlikeye atamazdım.Annen ile konuşup taşınmaya karar verdik  böyle işte oğlum ama şimdi asıl önemli olan senin numaranı nerden öğrendiği. " babam sözlerini bitirince gözlerimin içine bakmaya devam etti ben ise şöyle cevap verdim :
" _İçin rahat olsun baba, ben başımın çaresine bakarım, allahın izniyle birşey olmaz. "
" _Öyle oğlum sana güveniyorum ama sen yine de tekrar mesaj atarsa hemen bana haber ver olur mu?" diyerek acı bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.
"_Tamam babacığım olur." dedim bende gülümsemesine karşılık vererek. Babam derin bir nefes alarak arabayı çalıştırmak için kontağı çevirdi ve evin yolunu tuttuk.  ✍️
✍️
29 gün sonra
✍️
✍️
   _Odamda ders çalışma düzenimi yavaş yavaş oluşturmaya başlamıştım, sadece yemek ve namaz saatlerinde odamdan çıkıyorum ve işim bitince çalışmaya devam ediyorum. Telefonumla fazla ilgilenmiyorum artık buna alışmam oldukça zor olmuştu ama sonunda alışmış ve bütün ilgimi dersime yoğunlaşırmıştım. Bu çalışmayla istediğim bölümü kazanırmıyım bilmiyorum ama elimden geleni yaptığıma inanıyorum her zaman dediğim gibi herşeyin hayırlısı olsun. Yarın efsane tekrar dönecektir okula gideceğim saatte baya geç olmuş yavaştan uykumda gelmeye başladı aslında masamı düzleyip uyumayı planlarken aklıma Büşra geldi öylece olduğum yerde kalakaldım...

İstemsizce yüzüme gülümseme yerleşti, yaklaşık otuz dakikadır yerimden kımıldayamıyor ve aklımdan onu çıkaramıyordum. Kafamı yastığa koymuş tavanda ki Büşrayı izliyordum. 😍😂
Bir anda telefonumum çaldığını duydum. Aslında ben bu sesi dakikalardır işitiyorum ama nerden geldiğini bir türlü anlamamıştım meğer benim telefonum imiş. Hemen yerimden kalkıp telefona yöneldim, arayan numara yoktu hemen aklıma ruh hastası Şevket geldi. İlk önce açmak istemedim ama sonra fikrim değişti ve yeşil tuşa basıverdim.
"_kimsin? " dedim.
"_Pencereye çık murat." dedi bir ses bu ses bana bir yerden tanıdık gelmişti ama çıkaramadım merakım yenik düşerek hemen pencereye yöneldim bu rahatlığın birazda evde kimsenin olmamasıydı aileme zarar gelmesine dayanamazdım. Yaklaşık üç adım sonunda pencere ulaştım perdeyi kaldırdım...
Eee kimse yoktu burada pencereyi açıp kafamı dışarıya doğru uzatıp sağa sola bakındım ama kimse yoktu. Tekrar kafamı içeriye sokarak pencereyi kapatırken arkamda bir ses duymaya başladım biri gizlice odama gelmiş olmalı derken aniden arkamı döndüm ben arkamı döner dönmez alkışlar, ıslıklar  iyiki doğdum sözlerini duymaya başladım. Şaşkınlığını gerçekten gizleyemiyordum. Bizim motor grubu tam takır buradaydı ihsanı elindeki kocaman 'iy iki doğdun Murat' yazılı pastayı ve üzerindeki mumları görünce elimi kafama götürüp dağınık olan saçlarımı biraz daha dağıttım ve bu sırada ihsanı gülen yüzene bakıp bende gülümsedim ve ekledim :
"_Bugün benim doğum günümdü değil mi?"
Ben böyle deyince grup kısa çaplı bir kahkaha attı. Coşkun yanıma yaklaşıp bana kocaman sarıldı yüzme baktı ve ekledi :
"_İyi ki doğdun can dostum."
Bişey söylememe fırsat vermeden ihsan sinirli ile gülmeli arasında araya girdi :
"_Ben bu pastayı daha ne kadar elimde tutacağım?" deyince daha fazla beklemeden olduğum yerden gülümseyerek adımlamaya başladım pastaya yaklaştım ve mumları üfledim ardından pastayı kestim arkadaşların güzel doğum günü dileklerini dinledikten sonra salona geçtik pastayı yedik biraz sohbet ettik daha sonra yarın okul olması bahanesiyle tek tek dağıldılar. Bu sürpriz bana çok iyi gelmişti derslerden çok bunalmıştım.
Aslında ben bile unutmuştum bugün doğum günüm olduğunu ama dost dediklerim unutmamış yüzümdeki gülümseme ile odama doğru ilerledim ve odamın kapısımdan girer girmez kartal gibi yatağıma atladım 😁
Bu hareketi çok seviyordum annem görse yine her zamanki gibi beni uyarır" yatağa öyle atlama oğlum bir yerin ağrıyacak"derdi ama ne yapayım ben böyle mutlu oluyorum...