HER ŞEY GÜZEL OLACAK

BÜŞRA'NIN AĞZINDAN

Alarmı kapatıp tekrar uyuduğum için uyandığımda artık çok geçti, servisi bugün de kaçırmıştım. Sinirli ve hızlı bir şekilde yatağımdan fırladım. Hem formamı giyiyorum hem de kendi kendime kızıyorum ki annemin sesi ile söylenmeyi bırakıp onun dediğini duymaya çalıştım.
"_Büşra hazırlan da gel baban bıraksın."
"_Tamam anne geliyorum."
Formayı giydiğim dakikada babamın yanında yer aldım. Babam her zaman ki mülayimliği ile karşıladı beni. Evdekiler ile vedalaşıp arabaya doğru ilerlemeye başladık.
Okulun sıkıcı günlerini hatırladıkça arabanın kapısını açıp kendimi aşağıya atmak istiyordum. Başımı cama dayamış böyle düşünürken babam dalgınlığımı fark etmiş olmalı ki, bir anda müziğin son sesini açtı ve korkarak yerimden fırlamamı sağladı...
  ✍️
✍️
✍️

Bu ana şahitlik eden babam kahkahalarını tutamadı. Bir süre sonra bana baktı ve
"_Korktun mu?" diye sorarken hala gülmeye devam ediyordu.
"_Korkmadım." dedim sinirli yüz ifadem ile her ne kadar inanmasa da üstelemeyerek;
"_O zaman buyurun hanımefendi." dedi. Neyse ki okula gelmiştik vedalaşıp ayrıldık. Bugün okul her zamankinden farklı gelmişti bana, içimde kelebekler uçuşuyormuş gibi hissediyorum. Henüz ders zili çalmamıştı kantine gidip kahve aldım ve en sevdiğim köşeye gidip bir yandan telefonum ile uğraşıp vakit geçiriyorum diğer bir yandan da kahvemi yudumluyor anın tadını çıkartıyordum ki aşina olmadığım bir ses duydum. Telefonum ile uğraşmayı bırakıp kafamı kaldırdığımda
"_afedersin, birşey sorabilir miyim?"
"_Elbette. " dedim gülümseyerek.
"_12/D nerede biliyor musun?"
"_İkinci katta, yeni öğrenci misin?"
"_Evet, sağol." demesi ile yanımdan hızlı bir şekilde uzaklaştı.
"_Günlerdir diller de dolanan yeni öğrenci bu olmalı. Metin Hocaya ne kadar da çok benziyor. Diye düşünmeye devam ederken ders zili çaldı ve sınıfa doğru ilerlemeye başladım.