Nie zostawiaj mnie [ Tom x Reader ] Eddsworld

Rogacz...

Siedzimy całą czwórką na kanapie i oglądamy jakiś nudny serial. Ja tulę się do Toma a on głaszcze mnie po włosach. Jest miło. Nawet bardzo. Uwielbiam ich... nawet nie zauważyłam kiedy zasnęłam...

Time Skip...

Otworzyłam oczy... jestem w salonie na kanapie. Jest mi bardzo wygodnie... za wygodnie... chwila. Czy ja... chyba leżę na Tomie. Jak to się stało? Ech... nie mam pojęcia ale wiem jedno... Tom jest bardzo wygodny. Nawet za bardzo. Bardziej wtuliłam się w bruneta i usłyszałam jego śmiech. Cholera... on nie śpi.

- Jesteś za urocza. - szepną i pogłaskał mnie po włosach. Czemu jak mówi że jestem urocza, muszę się rumienić? To... dziwne. Obróciłam się tak że teraz leżałam na nim na brzuchu i patrzyłam w jego oczy. Uwielbiam tego oszołoma... nawet nie wiem jak to możliwe.

- Kocham cię... - Szepnęłam a on się lekko zarumienił. No tak... szczerze to chba nie powiedziałam mu tego oficjalnie. Uśmiechnęłam się i pocałowałam go. Odwzajemnił mój gest i jeszcze bardziej przyciągną do siebie. Lekko jęknęłam a on się zaśmiał i oderwał ode mnie. Pogłaskał mnie po głowie i machną głową w stronę Matta i Edda którzy spali na podłodze wtuleni w siebie. Urocze...

- Nie chcę ich obudzić. - Powiedział a ja zrozumiałam miał przed chwilą na myśli. Natychmiast zrobiłam się cała czerwona.

- I idiota... - Mruknęłam zawstydzona a on cmokną mnie w czoło. 

- Wiem... ale twój idiota. - Na jego słowa mimowolnie się uśmiechnęłam i zaczerwieniłam jeszcze bardziej. Czy to w ogóle możliwe? Ech... co on ze mną robi?

Leżeliśmy tak przez kilka minut... może godzin... nie wiem ale w końcu znowu zasnęłam. 

Time Skip...

Obudziłam się i zobaczyłam że tym razem leżę sama. Słyszę chłopców w kuchni. Wstałam powoli i udałam się w tamtą stronę. Lekko wychyliłam głowę i chciałam wejść do kuchni ale zatrzymała mnie nieznajoma mi twarz. Był to chłopak w czerwonej bluzie, dłuższych karmelowych włosach ułożonych w... dwa rogi? Miał mechaniczną rękę i oczy koloru szarego. Gdy mnie zobaczył, uśmiechną się.

- Widzę że mamy gościa. - Mówiąc to chłopak podszedł do mnie i złożył pocałunek na mojej ręce. Tom widząc to poczerwieniał ze złości ale zachowując zimną krew podszedł do mnie i mnie przytulił.

- Odwal się komunisto. To moja dziewczyna. - Warkną Tom a mnie przeszedł dreszcz. Chłopak w czerwonym podniósł ręce do góry w geście obrony.

- Spokojnie. Przecież jej nie zjem... choć jest do schrupania. - Szarooki wyszczerzył się złośliwie a Toma trafił szlak. Gdybym go nie przytrzymała za ramię, przywalił by mu.

- S spokojnie Tom... nic się nie stało. - Szepnęłam do ucha Toma a on lekko się zarumienił. Żeby załagodzić sytuację, cmoknęłam go w usta. Czarnooki na ten gest rozluźnił się. 

- Ohoho... ktoś potrafi poskromić bestię. - Zaśmiał się rogacz a Tom na chwile się spiął.

- Tom... nie warto. - Powiedziałam delikatnie znów uspokajając mojego słodziaka.

- Tak wogóle to Tord jestem. - Powiedział rogacz wyciągając do mnie rękę. 

- [T.I]... - Mruknęłam jedynie. Widzę jak działa na Toma... nie chcę aby był zły. 

- Wracając do rozmowy sprzed chwili... ten cholerny komunista tu nie zostanie! - Krzykną Tom. Widać że jest zły... wręcz wkurwiony.

- Tom... to... to nasz przyjaciel. Choć zrobił tyle złego... 

- Zmieniłem się Tom. - Wtrącił Tord przerywając Eddowi. 

- Choć nadal cię nienawidzę i jak widzę z wzajemnością. To Edd jest dla mnie jak brat. Przepraszam... - Kontynuował rogacz a Tom się spiął. Mrukną coś niezrozumiałego i wyszedł z kuchni. Po chwili usłyszeliśmy trzask jego drzwi od pokoju...

- Spokojnie nic mu nie będzie... - Mruknął Edd po czym dodał.

- Witaj w domu Tord. - I przytulił szarookiego. Widzę że jest dla niego ważny choć jest w stosunku do niego podejrzliwy i uważny. 

Martwię się o Toma...

*************************************

Rozdział się trochę przeciągnął w czasie więc... sorki. 
Mam nadzieję że jest ok. 
Trochę się rozpisałam z czego się ciesze bo rozdział jest długi.
Mam już nawet pomysł na następny rozdział ale muszę go... dopracować.

Nadal nie mogę uwierzyć że mamy już tysiąc wyświetleń na tej książce.

Szczerze to myślałam że nikt nie będzie tego czytał... welp.

Dziękuję!
Do następnych części... 

~ Nikolciaczek