zamaN 5 Vakittir 2 (BİTTİ)

BÖLÜM 40 (EVE DÖNÜŞ)

1 HAFTA SONRA

SENA'DAN

Sonunda bugün eve dönecektim. Kaç gündür kızlar arayıp soruyordu. Ne zaman geleceksin, diye. İstanbul'dakiler bugünü bekliyorlardı resmen. E bende evimi ve oradakileri özlemiştim. Birazcık bencillik olacakmış gibi ama en çok eşimi özledim...

   "Eh be kızım, o kadar da alışmıştık sana." diyince halam, ona döndüm.

   "Seneye de sen gelirsin belki ha? Yok yok, düğünüme gelirsiniz belki?"

   "Bir aksilik çıkmazsa, geliriz inşallah." dedi.

Bavulumu toplamaya başlamıştım. 4 saat sonra otobüsüm kalkacaktı.

   "Ben de bir güzel kahvaltı hazırlayayım. Sonra zaten otogara gideceğiz."

   "Tamam. Eşyalarımı topladıktan sonra yardıma gelirim." dedim.

Birkaç parça kıyafetim kalmıştı ki, kapı çaldı. Hemen koşup kapıyı açtığımda Mehmet dedeyle karşılaştım. Elinden öptükten sonra içeriye geçti.

   "Cüzel kizum, gideceksun ha bugün?"

   "Evet, inşallah gideceğim dedeciğim."

   "Valla kizum ne yalan söyleyeyum, bu iki hafta içinde sevdum senu. İyi kizsun, akılli, terbiyeli, maşallah. İstanbul'a vardığında anana babana benden selam söyle."

   "Başım üstüne dedem, söylerim. Bende seni çok sevdim. Çok tatlı bir insansın sende. İnşallah bir daha görüşme fırsatımız olur."

   "İnşallah."

   "Dedem, sen biraz otur burada. Ben gidip kalan eşyalarımı yerleştireyim."

   "Tamam kizum, gidup işlerinu hallet sen." deyince yanından kalkıp kıyafetlerimin olduğu odaya geçtim.

Kalan kıyafetleri de toparladıktan sonra mutfağa geçip halama yardım ettim. Masayı da hazırladıktan sonra herkesi kahvaltıya çağırdım. Herkes dediğime bakmayın sadece Mehmet dedeyi çağırdım. Murat şu an işteydi. Bir saat sonra gelip beni alacak ve otogara bırakacaktı.
Ve bende İstanbul'uma gidecektim. Canım İstanbul... Trafiğini bile özledim desem abartmış sayılmam.

KEREM'DEN

   "Abi, abi uyan!"

   "Hıı?"