Eski Asklar

~Eski Aşklar~ 6. Bölüm

Savaş 🚹
Aradan 5 gün geçti... şimdiye kadar hep hotelde kaldım. Ne hissetmem gerektiğini veya ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum... tek bildiğim şey korkuyorum, içimdeki olan kocaman boşluk ve karanlık geri döndü ve en önemlisi içimde konuşan bir ses burda kalmam gerektiğini söylüyor... Bende o sesi dinleyerek Ali'nin evine fazla uzaklıkta olmayan bir küçük içinde eşyaları hazır içinde olan apartman buldum ve tuttum. Sahibi orta yaşlarda bir kadın. Bana bugün taşına bileceğimi söyleyip anahtarları elime verdi. Hotelden çıkışımı alıp eşyalarımı toparlayıp apartmanıma gittim. Kıyafetlerimi dolaba koyduktan sonra aşağı kata inip kapıyı çaldım. 1 dakika içinde kapı açıldı.

Savaş: ben eve yerleştim ama bugün 1 haftalığına Roma'ya dönücem eğer sizin için uygun olursa size anahtarı veriyim zamanınız oldukça camı açıp kapadın ev 1 hafta havasız kalmasın...
Mukaddes: tabiki oğlum ver sen yedek anahtarı bana ben havalandırım.
Savaş: çok teşekkür ederim Mukaddes hanım..
Mukaddes: teyze demen yeterli hanıma gerek yok.
Savaş: tabi siz nasıl isterseniz...

Ev sahibine anahtarları verdikten sonra sahile gidip bir bankın üzerine oturdum.

Nazlı🚺
Sabah apartmanın içinde gürültüyle uyandım. Büyük ihtimal birisi yukarı apartmana taşınıyor. 5 gündür işe gitmedim... 5 gündür Buse Selinin yanında... kendimi hiç iyi hissetmiyorum... elime bir kahve alıp koltuğumun üstüne oturdum...

Nazlı: niye geri geldinki sen? Hayatımı düzene sokmuşken neden bozdun yeniden? Offf!

Kafamı koltuğun arkasına yaslayıp tavana baktım. Ayak sesleri geliyordu yukardan...

Nazlı: bana şu an sesizlik lazım! Yok eğer ille ses yapacam diyorsan sakinleştirici sesler yapın kardeşim! Tepemde tak tak tak 2 saattir!

Sonunda dayanamayıp ayağa kalktım ve hazırlanmaya başladım. Ayakkabılarımıda giyinip Mukaddes teyzenin yanına indim ve kapıyı tıklattım.

Mukaddes: günaydın kızım buyur içeri gel...
Nazlı: yok girmeyim sağol ben sahile gidecem lütfen yukardakine söyle az sessiz olsun!
Mukaddes: tanıştınız mı?
Nazlı: yok daha tanışmadım belki sessiz olmayı başarırsa akşam yemek götürüm
Mukaddes: peki kızım kendine dikkat et kimseyle kavga etmeden eve gel.
Nazlı: söz veremem.

Mukaddes teyzenin yanağını öpüp çıktım. Sahile gelince bir bankın üzerine oturup kulaklığımı taktım ve Öykü Gürman-oy beni vurun vurun actım

Savaş 🚹
Sahilde boş boş oturarak etrafıma bakarken uzaktan Nazlı'nında burda olduğunu gördüm. Beni fark etmemişti ve yanımdaki boş olan bankın üzerine oturup kulaklıklarını taktı. Eski zamanlar gibi halen kusursuz gözüküyordu... etrafına bakarken beni fark etti birden ve hemen ayağa kalkıp uzaklaşmaya başladı. Bende ayağa kalkıp peşinden gitmeye başladım ve kolunu tutum. Nazlı kulunu çekerek hızlandı ben yine kolunu tutup önüne geçtim.

Savaş: Nazlı...

Onun bağırcağını sanarken birden kısık sesle konuşmaya başladı...

Nazlı: efendim?
Savaş: seninle konuşmak istiyorum.
Nazlı: ben istemiyorum... bırakır mısın kolumu?
Savaş: neden konuşmak istemiyorsun?
Nazlı: yabancılarla konuşmayı sevmiyorum çünkü!

Nazlı birden yüksek sesle konuşmaya başladı. Bana yabancı olduğumu söyledikten sonra elimi kolundan çekip bir adım arkaya gittim.

Savaş: senin için yabancımıyım ben?
Nazlı: evet! Ya ne olmayı planlıyordun?
Savaş: o çocuk... Buse... senin kızınmı?
Nazlı: seni ilgilendirir mi?
Savaş: sinirli olması gereken benim Nazlı! Aldatılan kişi benim sen değil!
Nazlı: halen seni aldatmış olduğumu mu düşünüyorsun Savaş?
Savaş: sabah seni onun yatağında buldum sence ne düşünmeliyim? Hem sana sorun olmamışki ayrılmamız bak hayatına devam edip çocuk bile yapmışsın! Acaba sen beni hiç sevdin mi ki!?