Nikki's POV
Halatang nagulat sila na makita nila ako sa harap nilang tatlo. May tinatago nga sila.
Nakatingin lang saamin sina Sam dahil halatang nalilito saamin. Ako din naman ah!
Nagbuntong hininga muna si mama bago nagsalita.
"Umupo muna kayo. Please. Sasabihin ko rin." Sabi niya. Sinunod naman namin. Mahaba ang table dahil marami kami.
"Ganito kasi yun anak.." at nagsimula na nga siyang magsalita.
Nang matapos na siyang magkwento, tumulo na lang ang luha ko.
Hinagod naman ni kuya ang likod ko.
A-ano? All this time, si papa pala ang may kasalanan lahat? Akala ko inosente siya..akala ko..mabait siya pero t*ng*na lang..siya pala ang pumatay kay kuya William?
Hindi pa rin tumitigil ang luha ko. Nabaon ko na sa limot ang lahat ehh..pero..ang sakit pa rin pala..masakit pa rin na..ang sariling mong ama ang may dahilan ng kamatayan ni kuya?
"All this time..ma? Tinago niyo saakin? All this f*cking years?!" Pagalit kong sabi. Nakakainis kasi ehh..
"Kumalma ka muna Nikki." -Kuya
"Kumalma, kuya?! Ikaw kuya?! Matagal mo na ba tong alam?! Ha?!" Wala na akong paki kung maraming tao ang nanonood saamin.
Hindi ako sinagot ni kuya. So that means yes. T*ngina!!!
"Bes..kalma." hindi ko pinansin si Sam. Tumingin lang ako ng masama kayna kuya.
"All this years..mali pala lahat ng nalaman ko about kay papa? Kay kuya william? Ma naman..kuya..parte din ako ng pamilya..kapatid ko si kuya William..dapat alam ko to ehh..ano akala niyo saakin?! Decoration?!" Agos lang ng agos ang luha ko. Sina mama naman umiiyak din.
"Lahat ba kayo, nililihiman ako?! Alam niyo ba sa ginagawa niyo..natatakot na akong magtiwala!! Sarili kong ina maski kapatid nililihiman ako. Tanggap ko pa yung kay Sam ehh kasi di naman niya ako kaano-ano ehh buhay niya yun ehh..pero kayo? What the f?!"
"Tama na, Nikki! Nakakahiya!!" -Alexa
Di ko pinapansin yung mga kaibigan ko, nakatingin lang ako kina mama.
"Ang daya niyo mama ehh..kuya..lahat ng meron sa buhay ko..lahat ng kaganapan sa buhay ko..alam niyo. Pero ako? Ewan!" Sabi ko at padabog na umalis ng resto.
Naririnig ko pa ang mga tawag nina Sam pero di ako lumingon. Aalis muna ako..mamaya na siguro ako babalik sa bahay.
Lintek! Nilihiman ako!! Feeling ko wala akong silbe sa pamilyang yun!
Wala! Tumatakbo lang ako. Di ko alam kung saan ako pupunta..hanggang sa mapunta ako sa isang bridge na ang scenery ay dagat.
Tinignan ko ang orasan ko..ang bilis..hapon na pala.
Nagpahangin lang ako. Pero shet..nilalamig ako.
Pero ok lang..ramdam ko naman ang init ng araw kaya medyo mainit sa pakiramdam.
Medyo mataas ang bridge. Para ramdam ko talaga ang hangin,mula doon sa loob umakyat ako at tumungtong sa labas ng fence ng bridge. Parang yung pwesto ko, para akong magpapakamatay pero hindi ah! Mahal ko pa ang buhay ko no. Ramdam ko lang yung hangin dito ehh..
Dito muna siguro ako magpapalipas para makapag pahinga naman ang utak ko.
Nararamdaman ko pa na may nagvavibrate sa bag ko kaya tiningnan ko ang laman nito kung ano ba yun.
BINABASA MO ANG
My Sweet Boyfriend (COMPLETED)
JugendliteraturPaano kung may dumating na asungot sa buhay mo? Makakayanan mo ba? O sasabog ka na sa inis? Paano kung di pala inis ang sasabog sayo? Paano kung may something ka na naramdaman? Anong gagawin mo? Hahayaan mo bang mahulog ka sa kanya o titiisin mo n...
