Amy, Cho'nun hızla açtığı kapıdan aynı hızla girip kapıyı kapattı.
"Hoşgeldin, demek isterdim ama bu hal ne lan!?" diye hiddetle fısıldadı Cho. Emma duysun istemiyordu, daha doğrusu Emma duysun da Amy onu öldürsün istemiyordu.
"Ne? Halimde ne var?" deyip aynaya doğru yürüdü.
"Hasiktir."
Aynada kendine bakarken bir yandan da bunun bir ayna olmadığına, poster olduğuna kendini inandırmaya çalışıyordu.
"Abla, sen amma dayak yemişsin he?"
"Ne dayağı? Ben mi?"
"Dudağın patlasa neyse ne, patlamayı geçmiş bu. Bu şey yara kabuğu mu yoksa kaplumbağanın sırtında olan kabuk mu? Ne biçim bir yara bu lan. Yara demeye şahit gerekiyor, dayak yemediğini bilsem dudağın-"
"Yeter!"
Amy'nin ani çıkışıyla sustu ve güldü.
"Neyse, tak maskeni. Emma bunu görürse benden beter dırdır yapacaktır."
"Hmm, maskeyi takıp yaranın üç kat daha fazla yanması ve mikrop kapması mı yoksa Emma'nın soruları ve dırdırı mı..."
Cho ile bakıştılar ve aynı anda konuştular;
"Maske!"
Amy hızla maskenin ucunu kulaklarının arkasından geçirdi ve ağzı ile burnunun yarısını kapattı.
"Amy!"
Emma odadan çıktığı an Amy'yi gördü ve hızla ona doğru koşup sarıldı. Düşecek gibi olan Amy, duvara yaslandı ve Emma'nın beline kollarını sarıp yüzünü boynuna gömdü.
"Emma..."
"Öğk!"
"Siktir git Cho."
"Siktir git Cho."
"Tamam."
Amy, Emma'dan ayrılıp kolunu beline sardı ve salona doğru geçti.
"Anlatmaya başla."
"Aslında pek bir şey yokmuş, üst kattan tıkırtılar gelmesinin sebebi eve giren köpekmiş. Hoparlör konusuna gelirsek, yine babanızın düşmanlarından biri olmalı ama tam anlayamadım. Bunlar önemsiz, uyuyalım mı?"
"Beraber mi?"
"Evet."
"Hadi."
Cho'nun kıskanç bakışları eşliğinde salondan çıkıp rastgele bir odaya geçtiler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Koruma (GxG Texting) (Tamamlandı)
Historia Corta*********05: Hanımefendi, kapıyı kitlemeyi unutmuşsunuz. Umarım pencerenizi dün gece yaptığınız gibi açık unutmazsınız, sizi uyandırmadan odaya girmek zor oldu. Emma: Tanrım, sen ürkünçsün!
