Koruma (GxG Texting) (Tamamlandı)

5.8 | Asit

"Emma!"

Emma güneş gözlüğünü çıkardı ve hava alanının ucunda duran Amy'ye doğru koştu.

"Amy!"

Kolları boynuna dolandığında zıpladı ve bacaklarını sırtında birleştirdi.

Birkaç saniye öylece sarıldılar ve gözlerini kapattılar.

"Seni özledim!"

"Ben de Emma."

"Öhöm öhöm!"

Emma yavaşça bacaklarını yere sarkıttı ve Amy'den ayrıldı. Arkasına döndü ve iki elinde de büyük valizler olan, boynuna sırt ve kol çantasını takmış olan Cho'ya bakıp güldü.

"Cho... Vay canına." dedi Amy ve garipçe gülümseyip arabanın kilidini açtı.

İçeri geçerlerken Emma heyecanla sordu;

"Yaz da geliyor öyle değil mi ya?"

Amy göz devirdi fakat anlaşılmasın diye maskesini biraz daha yukarı çekti. Emma kaşlarını çattı ve sordu;

"Bu arada, neden maskeni o kadar fazla çektin?"

"Hava soğuk olduğu için."

"Uhm, peki."

Emma ön koltukta duruşunu yatar pozisyona getirdi ve uyumaya çalıştı.

"Şu Debby Dobb'dan bahsetsen iyi olacak."

"Pekâlâ, öldürdüm."

"Oha ciddi olamazsın inanamıyorum. Salak mısın sen? Ne oldu ne bitti, nasıl öldürdün, nasıl karşılaştınız?"

"Eğer kiralık bir katilsen kurbanının ne zaman nerede olduğunu bilmelisin, aptallık edip Emma'nın içinde olmadığı eve girdi. Eh, nihayetinde kurban ben oluyordum."

"Peki ne oldu?"

"Um... Bana verdiği tek zarar..." dedi ve Emma'nın başını cama çevirip uyuduğundan emin oldu. Direksiyonu tutan elini değiştirip Cho'ya döndü ve maskesini açtı.

"Bu oldu."

"Ananı sikeyim."

Amy maskesini kapattı.

Kulağı ile yanağının birleştiği kısıma asit dökülmüş ve yanmıştı, yüzünün sağ kısmı her ne kadar çekici gözükse bile sol kısmı için aynı şey söylenemezdi.

"Nasıl oldu lan?"

"Terastan girmiş olmalı, Emma'yı bulamayınca (ve benimle karşılaşınca) şaşırıp elindeki asit dolu özel yapım şişeyi bana fırlattı, ama kaçtım. Vuhu! Sonrası önemsiz, öldü ve gömdüm."

"Sana hayranım."

"Tamam."