Miranın Defteri

Unutur muyum unutmam

Sabah kalktım. Odanın camından dışarı baktım . Güneşle birleşince Kadıköy ayrı bir güzel geliyordu gözüme. Esnedim ve Mutfağa geçtim .Kahvaltı için bir şeyler hazırlamaya başladım.Asya henüz uyanmamıştı. Masayı hazırlar hazırlamaz uyandırdım .Masayı görünce önce gülümsedi sonra dehşete düştü.Acaba dedim bir yerinde bir şey mi var ? Ne yaptım ? Benim göremediğim bir şey mi gördü derken kendi kendime

Kız "Mira biz işe geç mi kaldık?" diye cerledi aniden.

"Yahu yok sakin ol sabah beş gibi falan Emine abla aradı dayısı mı ne vefat etmiş . Bugün pastane kapalı olacak yani bir izin günü daha çıktı bize"

"Hee .Oh be . Yani dayısının vefat etmesine üzüldüm tabi kadının. Allah rahmet eylesin"

"Amin amin"

"Bu arada ellerine sağlık. Senin ellerin hamaratlıymış be kuzu benden mi sakladın bu zamana kadar?" sırıtıyordu masaya otururken

Birlikte kahvaltımızı yaptık. Asya telefona baktı.

"Ne oldu ?" diye sordum

"Hiç telefona baktım da öyle .Kenan aramamış hiç"

"Aramazsa aramasın boşver be şunu"

"Yok canım kafaya takacak değilim onu ve aramamalarını . Kafamı dinlerim daha iyi. Senin ki aradı mı hiç?"

"Yok .Aman aman yerin kulağı vardır arar marar şimdi" dediğim anda telefonum çalmaya başladı .Arayan Tilkiydi.

"Yok artık" dedi Asya şaşkın ifadeyle . Cevaplamasam akşama kadar ısrarla arardı biliyorum o yüzden açayım bakayım ne diyecek dedim. Cevapladım .

"Alo Mira. Amcan. Amcan kalp krizi geçirdi şuan hastanede" deyince ben orada öyle bir saniye kadar donakaldım . Telefonda Tilki, karşımda Asya bana seslenip durdu. Kendime geldim sonrasında .

"Hangi hastane?" diye sordum Tilkiye .Kalkıp odaya gittim hazırlanmaya başladım. Tilkiyle arkadaşımın nişanında tanışmıştım . Yakınlaşmıştım . Uzaktan akrabamız da olduğunu daha sonradan öğrenmiştim. Yani ailemi tanır kendisi . Benden önce kendisi almış haberi baksanıza. Acaba babam niçin aramadı beni böyle bir şey olduysa. Acaba haberi var mı ? Kafamda bi ton soruyla ,olanı Asya'ya anlatıyordum sürekli tekrar ediyordum o an.

Hemen peşimden o da üstüne bir şeyler geçirdi. Evden apar topar çıktık.Tam çıkarken Kenan'la karşılaştık o da Asya'ya sürpriz yapmaya geliyormuş.Ne sürpriz oldu gerçekten çok sürpriz oldu .Neyse bu götürdü bizi hastaneye.

Amcam Silivri'de memurdu . Fakat tayınıyla Kocaeli'ne gitmek durumunda kaldı.Üç çocuğu var.İki kız bir erkek.Biri de Yengemin karnında doğmasına şurada 8 ay kalmış Selen bebek. Kendileriyle yaz tatilleri haricinde görüşmeyiz. Beni adam yerine koymazlar pek.Açıkçası bu durum pek de umurumda değil. Amcam ve Yengemin hatırı için gıkımı da çıkarmazdım umurumda olsaydı da .İkisini bebekliğimden beri çok severim, sayarım.Kendi çocuklarından ayırmamışlardır beni hiç.Kalbimi hiç kırmazlar.Yengemin ailesi de beni çok sever. Hatta bu beni küçükken çok şaşırtırdı. Yani büyüdüğümde o kadar da şaşırılacak şey değil diye geçiştirdim. Kanının ısınması mevzusu vardır. Canı sıcak derler böyle herkesin sevdiği birisine. Öyle bir şey olabilir dedim kendi kendime .

İçimde tuhaf bir his vardı. Bir tarafım amcama hemen koşmak istiyordu . Diğer tarafım tamam herif kalp krizi geçirmiş okey ama kendi çocukları ilgilensin sen niye bu kadar heyecan stres yapıyorsun ,kaygılanma diyordu. Ama hiçbiri şuan içimin cız edişini durduramıyordu. Derin düşüncelere daldığımı fark etti .