TÜM GÜNAHLARIN BOYNUMA - YASAK SERİSİ I - FİNAL

14.BÖLÜM - HER ŞEY ZOR OLACAK TI ZATEN

EEE BİRAZ HEYECAN OLSUN ARTIK =) BÖLÜM DE GELDİĞİNE GÖRE, SİZE KEYİFLİ OKUMALAR 😚

Hastahane koridorunda Timur’un sesi yankılanıyordu. “Doktor! Doktor yok mu?”
Bir kaç kişi koşarak adamın elindeki kadını aldılar. “Kaza- araba çarpmış.” Diye sesi titreyerek konuştu.

Petek ise hastahanenin kapısında donmuş bir şekilde duruyordu. Timuçin arabayı park edip geldiğinde, Petek’i omuzlarından tutup, “Ne duruyorsun, girsene!” diye bağırdı.
Petek uykudan uyanmış gibi adama baktı ve “Nazelin...” diye fısıldadığı an koşmaya başladı.

Kızı acil müdahale odasına aldıklarında, Timuçin ve Petek de gelmişti. Timur kıza baktı.
“Sen iyi misin? Seni de kontrol etsinler.”
“Yok, ben iyiyim. Sadece yere düştüm.” Dedi kolunu tutarak. Timuçin de onu sardı.

Timur elleri ile yüzünü kapadı. Sonra açtığında Petek’e çevirdi yeniden bakışlarını. “Nasıl oldu? Plakayı gördün mü?”
Petek’in elleri titriyordu. “Ka-kaza de-değildi Timur bey.”
“Nasıl değildi. Sen demedin mi araba çarptı diye?”
Petek parmakları ile oynadı. “Evet, ama kaza değildi. O araba bilerek Naz’ın üstüne sürdü. Bile isteye çarptı bize.”

Timur sabahı düşündüğünde, kaşlarını çattı. “Burada kalın. Sakın yanından ayrılmayın.”
“Timur bey!” diye bağırsa da adam durmadı.
“Nasıl oldu? Firuzan mıydı?” dedi Timuçin.
Petek sessiz kaldı. Bu nasıl denirdi ki?

***

Kapıyı yumruklarıyla kıracaktı. “Firuzan!” diye bağırdı. “Açın şu kapıyı!”
Yardımcı kız kapıyı korkarak açtı. “Nerede o?”
“Sal-salon-“
Kız lafını bitirmeden o tarafa gitti. Firuzan ayakta korkarak bekliyordu. Kapıdaki yumrukları duyduğu an, elleri titremişti.
“Timur?”
“Bunu da mı yaptın? Lan ne istiyorsun sen benden, ondan! Bitti Firuzan bitti! O kız değil, bu evliliği sen bitirdin. O kızı ölürse, sana geri mi döneceğim sandın?”

Firuzan sinirlendi. “Eh, yeter be! Ne ölmesi, ne saçmalıyorsun sen?”
“O kazayı sen yaptın. O kıza bilerek sen çarptın.” Diye gürledi.
“Sen iyice şuursuzlaştın. Ben bir şey yapmadım. Şirketten çıktığımdan beri evdeyim.”
“Petek görmüş, o kaza değilmiş, bilerek vurmuş araba kıza.”
“Peki ben miymişim? Beni mi görmüş Petek hanım?”
Timur bir an sustu. Ensesini kaşıyıp, arkasına döndü. “Hayır.” Diye mırıldandı.

“Sen de Firuzan’dır kesin diyerek, kapıma dayandın, öyle mi? Neler oluyor ya? Bu ne saçmalık?”
“Çocuğumuzu öldürdün sen, kendi canından olan birinin canına kıydın. O kıza da yapmanı yadırgamam.”
“O kız, o kız! Altı üstü asistanın, sekreterin! Ne bu ilgi Allah aşkına? Onun için gelmiş evimi basıyorsun!” diye bağırdı.

“Aşığım! Anladın mı? Deli gibi seviyorum ben o kızı. Her şeyi yakacak, tüm tufanları yaratıp, herkesi önüme alıp, yok edecek kadar seviyorum. O yüzden canın için bizden, ondan uzak dur.” diye gürledi. “Oldu mu Firuzan? Aldın mı bütün sorularının cevabını? Ama şunu da bil, o olmasaydı da senden boşanırdım. Ayrıca-“ dedi işaret parmağını kadına uzatarak. “Sabah söylediklerin düşünülürse, senin yapmış olman pek de şaşırtıcı olmaz.” Diyerek evden çıktı.

***
GÜNÜN SABAHI

“Pizzayı beğendin mi?” dedi kızın masasına kalçasının yarısını yerleştirerek oturan adam. Parmaklarını kızın elinde gezdiriyordu.
Nazelin adamın elinin üzerindeki parmaklara bakıp, sırıttı. “Biraz ergence olmuş.”
Timur kaşlarını çattı. “Ergence mi?”
“Liseli ergenler işte, bilirsin; kızları tavlamak için öyle ucuz numaralar yaparlar.” Hala sırıtıyordu.
“Demek ucuz, demek numara, demek ergen ha?”
“Evet.” Elindeki kalemle oynuyordu.
Adam elindeki kalemi aldı. “O zaman biraz daha ergenleşelim.” Dedi. Kızın elinin içine kalp çizdi, içinden ok geçirip, T ve N yazdı.