BENİM ADIM ANKA

BULUTLAR

Saçlarım okşanıyordu. Saçlarımın oynanmasına bayılırdım. Genelde annem, moralim bozuk olduğunda yanıma gelip saçlarımı okşardı.Bende kafamı onun kucağına koyar ve uyurdum. Şimdiyse birileri saçlarımda parmaklarını gezdiriyordu ve ben tepki veremiyordum. Neden tepki veremiyordum? Aa.. Bir dakika, ben uyuyordum. Hala. Ama uyanmaya başlamıştım. Yavaşça gerçekliğe döndüm ve uyku sersemi gözlerimi açtım. Annem başucumda oturmuş saçlarımı seviyordu.

“Hey..Merhaba..”

Fısıldayarak konuşuyordu,sanki yeni doğmuş bir bebekmişim gibi.

“Merhaba.”

Annemden uzaklaşıp yatağın diğer ucunda oturur pozisyona geçtim. Sabah olmuştu ve ben hayatımda ilk defa erkenden kalkamamıştım. Gözlerimde ağlamaktan oluşan çapakları elimle temizledim ve kollarımı göğsümde birleştirerek gözlerimi duvara diktim. Yandan annemi görebiliyordum.

Bana dönerek

“Anka.. Senin için çok zor olduğunu biliyorum canım. Ama sence de yeni bir yer, yeni bir hayat çok güzel olmaz mı? Tamam buradaki arkadaşlarınla bir süre görüşemeyeceksin belki ama yaz tatillerinde geri gelirsin? Anneannenin evinde kalırsın, hı? Ne dersin Anka?”

Ses vermedim. Duvara bakmaya devam ediyordum ve kaşlarımı çatmıştım.

“Anka lütfen bebeğim böyle yapma..”

“Ne yapmayayım anne?! Benden habersiz, benim adıma kararlar alıyorsunuz. Ve itiraz ettiğimde yanıma gelip ikna etmeye çalışıyorsun. Bizim birbirimizin düşüncelerine saygı duyma anlaşmamıza ne oldu? Ben kabul etmiyorum. Burada ki hayatımı bırakıp hiçbir yere gitmiyorum. Babama da söyle, oradaki istediği okulla konuşsun. Ben gelmiyorum. Anne.”

Tam bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki kapı çaldı. Annem kapıya bakmak için odamdan sessiz ve başı yerde bir şekilde çıktı. Benimse gözüm saate takılmıştı.

10:55

Bugün bir şey yapacak mıydım ben? O sırada aşağıdan gelen seslere kulak kabarttım. Annem biriyle konuşuyordu. Bir erkek. Güzel ses. Tanıdıkta.. MERT.

Bugün Mert’le buluşacaktım. Tamamen aklımdan çıkmıştı tam yatağımdan kalkacaktım ki sonra annemle yaptığım konuşmayı hatırladım ve kalktığım yere geri oturdum. Pekte keyfim yoktu hele dışarı da fink atacak keyfim hiç yoktu. Yorganı üzerime çekip sırtımı kapının olduğu tarafa verdim ve gözlerimi kapattım. Düşünmemeye çalışıyordum. Hiçbir şeyi.

Bir süre sonra sesler kesildi ve ardından kapım hafifçe tıklatıldı.

“Anka, hayatım.. Mert geldi.”

Konuşmadım. Evet belki size gereksiz gelecek bu yaptığım trip. Ama çok sinirliydim ve annemle ortak bir karar alana kadar konuşmamayı tercih ediyordum.

“Mert sen gir oğlum..”

“Tamam Müge Teyze..”