Asabi Güzel ve Yakışıklı İdol [] Park Jimin

23. Bölüm

Derin'den

Jimin'in aniden sorduğu soruyla dilim tutuldu.

Ben
"B-ben g-galiba-"

Derken Jimin'in adının seslenilmesiyle siparişlerin hazır olduğunu anladım. Jimin ayağı kalkıp yemekleri almaya gitti. Bense kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Jimin elinde tepsilerle gelince yanıma oturup eline bir pizza dilimi aldı. Benim ağzıma doğru getirince bende ağzımı açıp pizzadan bir ısırık aldım.

Jimin'de ısırık alınca gülüp telefonundan resmimi çekmeye başladı. Daha sonra ön kamerayı açıp selfie yapmaya başladık.

Sonunda yemeğimiz bitince ayağı kalkıp telefonumu aldım. Jimin'in elini tutup yürümeye başladım. Jimin elini tutmama şaşırmış olacakki transa girdi ama sonradan transtan çıkıp benimle yürümeye başladı.

Jimin
"Beraber Han nehrine gidelim."

Ben
"Olur hadi gidelim."

Alışveriş merkezinden çıkıp arabaya bindik. Hedefimiz Han nehri.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Han nehrine geldiktem sonra arabadan inip bir banka oturduk.

Jimin
"Derin benim sana birşey söylemem gerek."

Ben
"Dinliyorum."

Jimin
"Ben şey...şey..."

Ben
"Söylesene Jimin. Sen ne?"

Jimin
"Ben ve BTS bir kaç aylığına yurt dışına çıkıyoruz. Turneye çıkıyoruz yani.

Ben
"Peki ne zaman geri geleceksin?"

Jimin
"Yeni albüm çıkacağı için yaklaşık 6 ay sonra ve yarın yola çıkıyoruz."

Ben
"Bunun olacağını biliyordun değil mi?"

Jimin
"Ne?"

Ben
"Turneye çıkacağınızı ve bir daha görüşemeyeceğimizi biliyordun. Bu yüzden benimle son kez görüşmek istedin."

Jimin
"Hayır Derin ben-"

Ben
"Boşversene. Umarım albümünüz çok dinlenir ve güzel bir başarı elde edersiniz."

Ayağı kalkıp eve doğru yürümeye başladım.
Dolan gözlerimi daha fazla tutamayıp bir kaç damla süzülmesine izin verdim.

Eve doğru hızlı adımlarla yürürken sanki hayatımın anlamı gitmiş gibiydi. Beni yarı yolda bırakmış ve öylece......gitmişti.

Derin nefesler alırken biraz durup ilerideki banka oturdum. Hem ağlayıp hemde yürüdüğüm için nefesim kesilmişti. Kesik kesik nefesler alırken soluklanmaya çalıştım. İçim daralıyordu. Sanki birşey kalbimi ellerinin arasına almış ve sıkıyordu.

Bu astım hastası olan birinin nefes alamamasından farksızdı. Sigara içersin ancak belli bir süreden sonra nefesin daralır ve kendini yerde bulursun. Artık nefes almak için gereksiz şeylere ihtiyaç duyarsın. Belkide seni mutlu edemeyecek şeyler.
Ama herşeye rağmen mecbursundur.

Bu daha çok boğazının sıkılması gibiydi.
Boğazını sıkan eller benim de kalbimi sıkıyordu. Ve bu kaldırılabilir bir acı değildi.
Belkide sadece seven insanlar bu acıyı yaşıyordu.

1 Hafta Sonra

Sabah kalkıp rutin işlerimi hallettim. Kıyafetlerimi giyip çantamı hazırladım.

Çantamı alıp aşağı indim. Dün akşamdan hazırladığım bavulu kapını yanına koyup salona geçtim. Canım yemek yemek istemiyordu. Bu yüzden telefonumu çıkarıp Jimin'le fotoğraflarımıza bakmaya başladım. Göz yaşlarım istem dışı akarken gülümsedim.

O gitmişti. O akşam evime gelip deli gibi ağlamıştım. Çünkü ben ona o akşam aşkımı ilan edecektim. Ona onu sevdiğimi söylicektim. Ama o gitti. O günden sonra hiç konuşmadık. Şimdi ise gidiyorum. Geldiğim yere. Ait olduğum yere. Kendi ülkeme. Bir daha dönmemek üzere. Sonsuza dek.