Vluchten naar Ierland (VOLTOOID)

Hoofdstuk 14 ~ Half a heart

Heey,

eindelijk weer een nieuw hoofdstukje! Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Ik heb vakantie dus ik probeer minstens drie keer in de week aan een verhaal te posten. En misschien nog wel vaker! Liedje om erbij te luisteren: Half a heart....

xx Rosa

 POV: Liam

''We gaan een hotel opzoeken Niall'', zeg ik lachend. Niall kijkt met grote ogen naar mij. ''Cool! Zijn we nu in Ierland?'' Vraagt hij dan. Ik knik hevig. ''We zijn in jou geboortenland, ik hoop dat je het een beetje gaaf vind''. Niall knikt hevig. ''Zonder jou was ik nooit meer in Ierland geweest, hoe erg zou dat zijn?'' Ik grinnik en geef hem een appel.

''Ja Liam! Daar is een hotel! Een hotel! Gewoon een hotel!'' Roept Niall die in het rond springt. ''Kom we gaan erheen'', zeg ik. Samen rennen Niall en ik richting het hotel. Het is niet groot. Maar vast wel gezellig!

We lopen het 'kleine' hotel binnen. ''Één kamer graag, voor twee weken'', zeg ik aan de balie. De mevrouw glimlacht ons vriendelijk toe. ''Goed, dat is dan 150 euro'', zegt de mevrouw. Ik sla een hand voor mijn mond. Heb ik wel zoveel geld meegenomen? Ik voel in mijn zakken. Maar meer dan 125 euro heb ik niet. ''Kunt u het ook accepteren voor 125 euro?'' Vraag ik aan de mevrouw. Ze schud haar hoofd. ''150 euro meneer!'' Vraagt ze nog bozer. Ik kijk naar Niall en haal mijn schouders op. ''Sorry Niall, dan moeten we echt een ander hotel zoeken.'' Maar hij schud zijn hoofd. ''Ik heb nog dertig euro meegenomen, ik ben ook een volwassen man!'' Lacht hij. Ik grinnik en Niall legt 25 euro op de balie. ''Goed, kamer 302 is van jullie. Hier heeft u de sleutel.'' Zegt de mevrouw. Ik pak de sleutel aan en bedank haar. ''Goed Niall, dat is dan drie verdiepingen hoog''.

We stappen in de lift, daar staan nog twee andere mensen. Een mevrouw met een baby'tje, en een man die er erg somber uit ziet. ''Hallo'', zeg ik tegen de mensen om de stilte te verbreken. De mevrouw glimlacht naar me en het baby'tje schiet in de lach. Waarom ga je lachen als ik 'hoi' zeg?

Ik kijk naar Niall. Hij ziet er heel volwassen uit. Ik ben trots op hem! Heel erg trots!  De lift stopt op de derde verdieping. En met die zware koffers loop ik naar onze kamer. Ik ben helemaal kapot, nog nooit ben ik zo moe geweest. Met de sleutel maak ik de deur open. ''Vet gaaf!'' Roep ik vol enthousiasme. Ik zet de koffers neer en kijk nog eens goed rond. Het is mooi, heel erg mooi.... 

Als we alles uit de koffer hebben opgeruimd ; plof ik neer op bed. Het is negen uur s'avonds, ik ben helemaal kapot. ''Niall, ik ga slapen.'' Zeg ik snel nog even tegen hem. Niall knikt en komt bij me in bed liggen. Ik heb geen eens tijd meer om mijn pyjama aan te doen, ik ben te moe. Veel te moe....

Ik open mijn ogen. Het is donker voor mijn ogen, dat betekend dat het nog nacht is. Ik kijik naar Niall, hoe hij tegen me aan ligt. Hij is gewoon zo mooi, en lief! Wat heb ik hem veel pijn gedaan, hij is zo bang om gepaktworden. Dan moet hij weer terug, terug naar dat stomme kliniek. En ik? Ik zal hem nooit meer zien! Ik begin zachtjes te huilen. Het is mijn schuld, het is mijn schuld dat Niall zo ongelukkig is...

 So your friends been telling me

You've been sleeping with my sweater

And that you can't stop missing me

Bet my friends been telling you

I'm not doing much better

'Cause I'm missing half of me

And being here without you is like I'm waking up to

Only half a blue sky

Kinda there but not quite