Heeyy,
toch nog een nieuw hoofdstuk! Ik heb er lang over nagedacht, maar ik ben eruit. Hier komt een cliffhanger in!! Liedje: More than this... Hope you lik it!!!
xx Rosaa
POV: Harry
Niall weg, Liam nog steeds niet gevonden. Elke nacht heb ik gehuild, elke nacht lach ik wakker. Mijn moed is weg. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Greg is hier om ons te helpen, maar we komen die cel van Liam niet binnen! En Niall is nog altijd spoorloos. Wat ook zijn broer veel verdriet doet... Ik en de jongens zijn in de rauw...
''We vinden Niall toch niet meer! Hij is gewoon weg voor altijd. En Liam, die krijgen we noot los...'' Huil ik terwijl ik naast Louis op de bank zit. Hij slaat een arm om me heen. ''Harry, we mogen niet opgeven. Greg is hier om ons te helpen. Zayn is een goede speurneus! En we redden het wel. We mogen absoluut niet opgeven, dat zou heel lullig zijn.'' Zegt hij terwijl hij ook huilt. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. ''Ik ben gewoon zo bang'', zeg ik zachtjes. Maar ik ben niet alleen bang. Ik ben kapot, ik ben gebroken... We mogen de moed dan wel niet opgeven. Maar het is niet zomaar even ze zijn weg en komen terug. Mijn liefde met hun was meer dan normale vriendschap, het was meer dan dat..
I'm broken
Do you hear me
I'm blinded
Cause you are everything I see
I'm dancing, alone
I'm praying
That your heart will just turn around
And as I a walk up to your door
My head turns to face the floor
Cause I can't look you in the eyes and say
When he open his arms
And holds you close tonight
It just won't feel right
Cause I can love you more than this, yeah
When he lays you down, I'm might just die inside
It just don't feel right
Cause I can love you more than this
Can love you more than this
If I'm louder
Would you see me?
Would you lay down in my arms and rescue me?
Cause we are, the same
You saved me, when you leave it's gone again
And then I see you on the street
In his arms, I get weak
My body feels I'm on my knees
Praying
When he open his arms
And holds you close tonight
It just won't feel right
Cause I can love you more than this, yeah
When he lays you down, I'm might just die inside
It just don't feel right
Cause I can love you more than this
I've never had the words to say
But now I'm asking you to stay
For a little while inside my arms
And as you close your eyes tonight
I pray that you will see the light
That's shining from the stars above
When he open his arms
And holds you close tonight
It just won't feel right
Cause I can love you more than this
Cause I can love you more than this
When he lays you down, I'm might just die inside
It just don't feel right
Cause I can love you more than this, yeah
When he open his arms
And holds you close tonight
It just won't feel right
Cause I can love you more than this
When he lays you down, I'm might just die inside
It just don't feel right
Cause I can love you more than this
Can love you more than this''Ik ben hier echt nog een tijdje bezig Denise, mijn broertje is weg! Zodra hij er weer is kom ik terug. En snel, ik mis jou ook babe. Love you!! Doei.'' Hoor ik Greg aan de telefoon zeggen. ''Mijn vriendin'', zegt hij als hij ziet dat ik naar hem kijk. Ik knik zachtjes. ''Heb jij nog hoop?'' Vraag ik dan na een lange stilte aan Greg. Hij haalt zijn schouders op. ''Ik weet het niet hoor, ik, we moeten hoop houden!'' Zegt hij terwijl hij naast me gaat zitten. Ik knik. ''Ik kan het gewoon niet meer! Liam is weg. Niall is verdwenen! Ik weet het niet meer Greg, echt niet.'' Zeg ik terwijl hij me knuffelt. Misschien doen we nu alsof we elkaar al jaren kennen. Maar we kunnen steun bij elkaar vinden, we zoeken allebei mensen van wie we heel veel houden. Ik snap hem, hij snapt mij. Dat is gewoon fijn, het is gewoon fijn om zo iemand bij je te hebben...
Louis stapt de camper binnen met vier croissantjes. ''Er waren er nog precies vier, voor iedereen eentje!'' Zegt hij dom. Ik kijk er niet van op dat hij weer zoiets zegt. Allemaal zijn we dommer dan normaal. Het lijkt wel of onze slimheid gewoon totaal weg is. Allemaal uit paniek, en angst...
POV: Liam
Ik zit met mijn hoofd tegen de muur en kijk uit het raam. Ik ben niet verdrietig of zoiets, maar ik mis ze wel... Het was mijn verdiende loon om opgepakt te worden. Dat weet ik dondersgoed. Mijn bed is hard, het eten is vies. Ik mis Niall, en de andere jongens. Zullen ze me nu zoeken? Vast wel! Ik weet niet of ik hier ooit nog wel uitkom, dus probeer ik er het beste van te maken. ''Eet!'' Roept mijn 'bewaker'. Ik kijk naar hem en schud mijn hoofd. ''Nee bedankt, ik heb geen trek.'' Mompel ik. De man komt naar me toe en balt zijn vuist. Ik weet wat er komen gaat. Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën en knijp mijn ogen dicht. Ik hoor dat de voetstappen dichterbij komen, en ja hoor. Een harde klap voel ik tegen mijn been. Vervolgd door een stomp in mijn maag. Ik krimp in elkaar van de pijn en begin te huilen. Nog nooit heb ik zulke vreselijke pijn gevoeld, nou eigenlijk al een paar keer. Het lijkt wel of het steeds erger word, de pijn... Of het nou komt omdat hij harder slaat of omdat ik de jongens mis, dat weet ik alleen niet.
Met moeite prop ik het vieze broodje in mijn mond, bij elke poging om een broodje weg te slikken kokhals ik. Nu dus weer. ''Blijf zitten waar je zit! Ik ben zo terug! Veroer je niet!'' Schreeuwt mijn bewaker. Normaal zou ik terug schreeuwen, voor de grap. Maar dat durf ik eigenlijk niet. Ik ben te bang voor die man. Hij is ijzersterk! Een keertje heeft hij zo een plankje door de midden geslagen. Er zijn wel meer die dat kunnen, maar alsnog!
Nu ben ik dus alleen in die grijze kamer, zo ziet een gevangenis er dus uit. Maar niet alle gevangenissen hoor! Zittend op mijn bed kijk ik uit het raam. Ik mag me niet veroeren, dus doe ik dat liever niet. Overal hier hangen bewakingscamera's. Ze zien het dus zelfs als ik me om kleed! Daarom heb ik elke dag dezelfde onderbroek aan.
Ik kijk naar buiten, het waait. Vroeger dacht ik altijd dat de bomen zorgden voor de wind. Omdat die zo heen en weer bewegen. Eigenlijk niet eens zo dom gedacht. Best slim eigenlijk! Ik zie dat de struiken bewegen. Ineens hoor ik een harde kreet. Ik zie vaag een schim voorbij komen, er waren twee mensen. Eendje met de hand op de mond van die ander. ''Liam! Help me!'' Hoor ik vaag...
Tot volgende week!
JE LEEST
Vluchten naar Ierland (VOLTOOID)
Fanfictie''How something small can be so big'' ©rosesformendesx 2014