Vluchten naar Ierland (VOLTOOID)

Hoofdstuk 30 (Laatste hoofdstuk) ~ Midnight memories....

Hier is ie dan. Het allerlaatste hoofdstuk! Het moeilijkste hoofdstuk om aan te schrijven! Als je dit hoofdstuk leest weet je wel waarom denk ik... Voor jullie beginnen met het lezen van het einde wil ik nog 1 persoon bedanken. @ketchuphoranxxx bij deze!! Zonder jou had ik dit hoofdstuk niet zo geschreven. Dankjewel!!! Dus iedereen volg haar even ;) Liedje: Midnight memories... Hope you like it!!

xx Rosa

POV: Louis

''Ben jij Louis?'' Ik word op mijn schouder getikt en draai me met een ruk om. Ik kijk recht in de blauwe ogen van een meisje met blond haar. Ik trek mijn wenkbrauwen op en knik zachtjes. ''Moet ik jou kennen?'' Vraag ik dan. Ik word van achteren aan mijn arm getrokken door Harry. ''Lou kom nou, we moeten ze zoeken Lou.'' Ik schud zijn arm van me af en kijk naar dat meisje. ''Ik ben het. Nadia. Je kent me niet, dat weet ik. Ik jou eigenlijk ook niet. Maar Niall vertelde over je, hij omschreef hoe je eruit zag.'' Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. ''Jij bent dus dat vuile meisje! Jij bent dus dat meisje die Niall heeft ontvoerd!'' Roep ik recht in haar gezicht. Voor ik het eigenlijk kan beseffen. Dit is dus die valse Nadia, waar ze het overhadden. Dit is dus dat meisje. Dat meisje die er voor heeft gezorgd dat Harry bang is, en Niall en LIam pijn hebben! Dit is dus dat meisje! Dit is haar dus!

''Nee, je begrijpt het verkeerdt! Wordt niet boos Louis! Ik ben het niet. Ik heb ze niet ontvoerd. Echt niet! Maar ik weet wel wie het wel zijn. En ik dacht... Ach laat ook maar!'' Zegt ze. Ze wil omdraaien en weglopen. Maar op het laatste moment trek ik aan haar arm. ''Nadia, vertel het me. Alsjeblieft. Vertel me wie het zijn!'' Nadia haalt haar schouders op en kijkt zwijgend naar de grond. ''Alsjeblieft. Zeg het!'' Roept Harry nu ook. Ik zie dat Nadia twijfelt, maar ze knikt. 

''Het zijn mijn broer en zus. Ze zijn gek in hun hoofd man. Ik wil niets met ze te maken hebben. En hun willen mij beschermen. Ze weten dat Ik met liam verkering had, en dat hij het niet meer wou. Ik ben er allang overheen. Liam is een lieve jongen. En Niall, hij is echt zo'n cutie! Maar hun willen gelijk wraak nemen. Het spijt me. Die twee hebben ze meegenomen. Ik was met Niall, ze trokken hem bij me weg. Ik riep dat ze hem los moesten laten. Maar dat deden ze natuurlijk niet! En ik denk dat we moeten opschieten als jullie ze terug willen halen...'' Verteld ze. Ik kijk naar Harry, hij barst in tranen uit. En Zayn bijt op zijn nagels. ''Weet jij waar ze zjin?'' Vraag ik met een brok in mijn keel. Ik kan amper praten. die brok moet even weg. 

Nadia haalt haar schouders op. ''Ik denk dat ik weet waar ze zijn. Maar, we moeten echt opschieten.'' Ik knik naar haar. Ik moet haar vertrouwen. ''Ik ga akkoord'', zeg ik waardoor Nadia zachtjes knikt en probeerd te glimlachen. ''Kom Harry, niet huilen. We moeten actie nemen!'' Zegt Zayn die op zijn rug klop. Harry knikt en geeft Nadia een hand. ''Wijs jij ons de weg?'' Vraagt hij dan nog even snel. Nadia knikt en trekt ons mee. ''Opschieten jongens! Het is nog een kwartier rennen.'' Roept ze. Ik ren achter haar aan samen met de andere jongens. ''Kom op Harry, wees sterk.'' Fluister ik in zijn oor. 

POV: Liam

'Ik hou zoveel van je, ik wil dat je dat weet.'' Fluister ik in Nialls oor.Terwijl we allebei op de grond liggen en niet meer kunnen bewegen. Volgesmij zijn we ziek geworden, en ik weet niet eens waardoor. Alleen weet ik dat we nu elk moment onze ogen kunnen sluiten. 

''Liam bedankt voor alles. Voor alles wat je voor me deed, bedankt dat je me hebt laten lachen. Ik hou ook van jou.'' Fluisterd hij terug. Ik glimlach terwijl er tranen over mijn wangen rollen. Dat ik nog kan huilen. Dat is echt een wonder. ''Ik hou van je Liam'', verteld Niall mij. En met die woorden sluit hij zijn ogen. Zijn mooie huidskleur trekt weg naar wit. Zijn ademhaling stopt, en ik ben alleen. Ik begin te huilen, harder en harder. Mijn pijn is erger dan ooit. Nog nooit heb ik me zo gevoeld. Nog nooit.