That Nerd is a Fairy Princess

Chapter 17 : Fire Man

>Dasuri's POV<

"Sino yan?"

"Si Dasuri ba yan? Yung nerd na naging Miss Lit. Millennials."

"Whoah! Ang ganda pala talaga nya."

"Nagpaplastic surgery kaya sya?"

"Kaya nga. Ang laki siguro ng nagastos nya sa makeover na yan."

Nakakailang ang tingin at bulong bulongan ng mga students na nadadaanan ko sa hallway. Para bang gulat na gulat sila at hindi makapaniwala na nakita nila ako at sa itsura ko ngayon.

Hindi ko nalang sila pinansin at dumiretso na sa room namin. Hindi ko alam kung bakit kahit na wala naman akong importeng gagawin sa school ay lagi na akong nakakapasok ng maaga although maganda naman yun.

Nakakapanibago din yung ayos ko ngayon. From messy buned black hair to white and pink hair. White and straight yung taas tapos pink naman yung wavy part sa baba. Yung makapal na eyeglasses ko naman ay tinanggal ko na. Yung uniform ko naman, from long skirt and big blouse to fitted blouse and short skirt na three inches above the knee. Yun na daw kasi isuot ko sabi nila Blue dahil mas bagay daw sakin yun. Stock uniform ko yung fitted blouse and short skirt sa closet ko at meron akong tatlong pares nun na ginagamit lang namin tuwing Monday, Tuesday and Thursday. Naka P.E. uniform kasi kami tuwing Wednesday dahil may Physical Education kami sa araw na yun at sa Friday naman ay allowed mag civilian.

>Green's POV<

We're on our way to our room when we heard some students, well I think much of them talking about our best of friends, Dasuri.

"Grabe no, saan kaya nagpaplastic surgery yung ugly nerd na yun?"

"Saan nga kaya? I'm pretty sure it's too difficult for them to make that ugly nerd beautiful."

"Whatever, I'm much beautiful than her."

At dahil sa narinig namin, hindi na napigilan nang kambal kong si Red ang bibig nya. "Whooooo! Ang HANGIN! Kapit kayo dali, baka matangay tayo." She shouted, to let others hear it lalo na yung mga nagsasabi ng kung ano-ano kay Dasuri.

Grabe talaga ang mga taong walang magawa no, ang aga-aga chismis agad ang inaatupag. Nagbuhat pa nang sariling bangko yung isa. Sa pagkakatanda ko ay sya si Venice, yung nakaaway ni Dasuri the past few days if I'm not mistaken.

Venice and her friends look and glare at us after hearing what our sister said. But my sister is a total brat, so she also glare at them and roll her eyeballs.

We just continue our walk to get to our classroom.

WE'RE now in the cafeteria having our peaceful lunch, when someTHINGs suddenly ruin it. Dumating ang mga unggoy na sinasabi ni Dasuri na sina Yohan kasama ang kanyang mga kaibigan.

"Hey guys." Paunang bati ni Ezekiel.

"Hulaan ko, makikiupo kayo no?" Tanong ni Blue sa lalaking malawak ang ngiti na bumati sa amin. "Paano mo nalaman?" patanong na sagot naman ng kanyang kausap.

Hindi nalang sumagot ang aking kambal at tinarayan nalang ang kausap.

"Oy Buttercup, nandito ka rin pala!" Nagulat kami sa biglang pagsigaw ni Alrich. And who the hell is that Buttercup?

"Paupo ako dito sa tabi mo Buttercup ha." Sabi ni Alrich at dirediretsong umupo sa tabi ko. Siniko ko naman sya ng malakas sa tiyan dahilan para mapa-aray sya. Narealize ko kasing ako yung tinatawag nyang Buttercup.

Natatawa namang tinanong nila Blue at Ezekiel kung bakit 'Buttercup' ang tawag sa akin ng mokong. And believe me, I want to punch him really hard because of what he answered. He said that it is from a cartoon show entitled 'Power Pop Girls'.

"Ahh ganon ba? Paupo ako Bubbles ha." Ezekiel said then take his sit beside Blue. Lumipat naman ng upuan si Charantia dahil nga umupo si Ezekiel sa pwesto nya.

My other twin Red, laugh at what she heard. "Buttercup? Bubbles? Cartoon heroes pala kayo, hindi nyo naman sinabi." Natatawa nyang sabi. Nakitawa naman sina Dasuri, Klein at yung tatlong magpipinsan.

Teka, bakit ba ako ang pinapakwento ng mga nangyayari. Ako ba ang bida ? Hindi diba, pinapagod lang ako magsalita. Tsk -_-

>Dasuri's POV<

Naglalakad na ako pauwi sa bahay. Mag-isa lang ako ngayon dahil busy yung mga kuya ko at may emergency sa bahay nung Powerpop Girls--- este nung triplets pala kaya hindi nila ako mahahatid sa amin.

I was silently walking to the bus stop para mag-abang ng bus na masasakyan pauwi (yung parang sa Korea) sobrang tahimik sa nadadaanan ko dahil wala masyadong tao. My heart is pounding very hard when I felt like someone is following me, but I didn't bother to look back. Binilisan ko nalang ang paglalakad ko upang mabilis na makarating sa bus stop dahil for sure may mga taong naghihintay din doon ng masasakyan.

I can sight the bus stop now when someone suddenly cover my mouth and pull me somewhere out of other persons sight. Dinala ako nang kung sino mang humila sa akin sa isang masikip na eskinita.

Dumoble ang bilis ng tibok ng puso ko ng malakas akong itulak sa pader ng lalaking humila sa akin.

"Tingnan mo nga naman, ang swerte ko ngayong araw." Sabi nya. Nakakatakot talaga sya, ang manyak nya tignan patunay ang manyak na ngisi sa kanyang maiitim labi. My gosh! Lord please, magpapakabait na po ako, promise po tuloy tuloy na akong papasok sa school ng maaga. Ilayo nyo lang po ako sa goon na to. Huhuhu

Unti-unti nang lumalapit sa akin yung manyak na lalaking to. Naistatwa ako sa kinatatayuan ko dahil sa takot, hindi na ako makapag-isip ng maayos. Nakatakip pa din ang isa nyang magaspang na kamay sa aking bibig, dahil free naman yung dalawa kong kamay ay buong lakas ko syang sinusuntok at tinutulak ngunit mas malakas sya na halata sa malaki nyang katawan.

Nagulat ako nang bigla nya akong suntukin sa sikmura dahilan upang ako ay manghina. Wala na akong magawa dahil namimilipit na ako sa sakit. Nung itutuloy nya na ulit ang kanyang balak ay napahinto sya nang may batong tumama sa kanyang ulo. Hinanap nya kung saan ito nanggaling, maging ako ay lumingon lingon din nagbabakasakaling may makatulong sa akin, ngunit ni anino ay wala akong nakita.

Ibabalik na sana ng lalaking nasa harapan ko ang kanyang atensyon sakin nang may biglang nagpakitang nakakatakot na nilalang. Para itong taong apoy, naglalakad sya papunta sa kinaroroonan namin. Hindi ko alam kung Saan at kanino ako matatakot, sa manyak na lalaking nagtangkang mang rape sa akin o sa taong apoy na papalapit sa amin.

"S-sino ka?" nanginginig na tanong ng manyak na lalaking nasa harapan ko sa taong apoy na nakatayo sa gilid namin. I can see fear in his eyes, and he also remove his rough shaking hand from my mouth. I can't deny that I was also shaking because of fear. The man of fire, fire man or whatsoever that is, didn't bother to answer the goons' question.

The man in front of me get on his feet and make an attempt to attack the fireman but unfortunately he failed. Then the fire man do his move and make a fireball and throw it to the goon that gives a strong impact on him.

Wala akong masabi sa nasasaksihan ko. Napapikit nalang ako nang mapatingin na sa akin ang fire man nung natalo na nya yung goon. Natatakot ako na baka ako nanaman ang isunod nya. Ilang segundo pa ang nakalipas na nakapikit ako, ngunit wala pa naman akong nararamdaman na kahit ano kaya't napagpasyahan kong imulat ang aking mata, ngunit wala na akong makitang fireman. Tanging ako at ang walang malay na manyak na lalaking nagtangkang mang rape sa akin nalang ang nasa eskinitang ito.

Oh my gosh! What did just happened!?

-------------

Pagpasensyahan ang wrong grammars, spelling and whatsoever. 😂✌

Thank you💕