Wyobraź sobie, że pewnego dnia spotykasz jednego z nich. Czyż to nie brzmi cudownie? Sprawdź, jak może potoczyć się twoja niezwykła przygoda z BTS i zobacz ich reakcje na niektóre sytuacje.
Traktować z przymrużeniem oka 😉
[T.I] - twoje imię.
OPOWI...
W dalszym ciągu szukałaś współlokatora. Twoje rachunki rosły i bałaś się, że jak tak dalej pójdzie, to będziesz musiała się wynieść. Zakopaną po uszy w papierach zastał cię Jin. Rzucił torbę na ziemię i podszedł do stołu, na którym gromadziły się sterty makulatury.
- To chyba nie lekcje, prawda? - Wskazał palcem na obszerne teczki.
- Rachunki. Jeśli tak dalej pójdzie, to au revoir i wyląduje pod mostem.
- Dalej nie znalazłaś współlokatora? - zapytał, siadając naprzeciwko.
- Nie.
Brunet Rozejrzał się po stole, stosach segregatorów, papieru i tego całego syfu. Westchnął ciężko i nachylając się w twoim kierunku dmuchnął ci w twarz.
- Co? - Nie podniosłaś wzroku.
- Szukam mieszkania.
Błyskawicznie twój wzrok z teczek przeniósł się na Jina. On uśmiechnął się do ciebie, wziął do ręki jeden z rachunków i zaczął czytać go na głos.
- Chcesz ze mną mieszkać? - zapytałaś ze zdziwieniem.
Jin oparł się na krześle i spojrzał na ciebie, a na jego twarzy znów pojawił się uśmiech. Ten jednak był odrobinę podejrzany.
- A chcesz tego? - zapytał, jakby był pewny, że powiesz "tak".
- Potrzebuje kogoś, jeśli nie chcesz to się wyprowadzę, albo jeszcze poszukam innej osoby. - Wzruszyłaś ramionami.
Chłopak zamyślił się. Chyba nie spodziewał się takiej odpowiedzi. Wstał i obszedł kuchnie dookoła, po czym stanął naprzeciwko ciebie.
- Książę Jin postanowił, że wybawi piękną damę z opresji. To kiedy mam się wprowadzić?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Suga:
Sobotni ranek. Sprzątasz sobie w spokoju mieszkanie, a tu nagle odwiedza cię Suga. Nie spodziewałaś się chłopaka, który z reguły zawsze zapowiadał swoje odwiedziny. Zdziwiło cię również to, że miał ze sobą torby.
- Co się stało? - zapytałaś, wskazując na bagaże.
- A może wpuścisz mnie najpierw? - westchnął.
Bez słowa odsunęłaś mu się z drogi, by mógł wejść. On, również milcząc, skierował się do salonu, rzucając po drodze torby w kąt. Usiadł ciężko na kanapie i schylił głowę.
- Powiesz mi, o co chodzi? - Stanęłaś naprzeciwko niego.
