aspergers' taekook

thirteen

[lonely together'avicii ft. rita ora]
❝duyulmak istenilmeyen❞

__

Gökyüzünü taçlandıran parlak güneş sakin sokağı manzara haline getirmiş mutfağı aydınlatırken sakinlikle kahvaltı yapıyorduk, -hissedilir seviyedeki gerginliği var saymazsak tabii. Bayan Jeon nedense Jungkook'a kaçamak bakışlar attıp duyuyordu fakat Kook üzerine akça ağaç şurubu döktüğü krebi yemeye çalışırken bunu pek farkında değil gibiydi.

"Jungkook," Annesi birden seslendi. Dilinin ucunda söylemek istediği birşeyler vardı; Bayan Jeon'un ikide bir annemle bakışması, keyifsizlikle iç çekmesinin başka açıklaması olamazdı. "Bu hafta sonu planın ne bebeğim?"

"Kütüphane kulübü toplantım var a-nne," Kısaca konuşup yemeğine devam etti. Jungkook'un şu an ki haline maruz kalan insanların kaba olduğu görünüşüne kapılmaması imkansızdı. "Ve büyük ihtimalle Taehyung beni çıkışta almaya ge-gelir."

"Kütüphaneden sonra eve geleceksin?"

"Taehyung ile yemek yiyeceğiz," Parlak göz bebekleri garip durumdan ötürü nötr çehremi alı koyup, benliğimi kaynatan hakimiyette tebessüm etti. Kahvaltı süresinece Jungkook'un yanındayken yeni farkına varılmak alışa gelmişti. "Neden sordun?"

"Baban ve Yoora seni ziyarete gelmek istiyor," Ecel terleri döken bedeni çağrezilikle kıpırdandı sandalyede. Endişeli, garip halleri nedeniyle beynime Jungkook'un babasından yarım dönem kalma hikayesi dank ettimişti. "Büyükbaba Jeon vasiyetinde sana bazı mal varlıklarını bırakmış."

Ağır ağır, "Ben...ben, istemiyorum anne,"derken az önceki neşesinden eser yoktu. İştahla yediği krep tabağını önünden itmiş, geniş omzu hüzünle çökmüş, mutfağın dışarı bakan camına boş bakışlarını çarptırırken içim burkuldu. "O ve s-sevgilisi g-elmesin, is-istemiyorum."

"Bu önemli bir konu. Yoksa söz konusu sen olunca ikisi için olan katı tutumumu gayet iyi biliyorsun," Bayan Jeon'un öfkeden içi deliniyordu, buna eminim. Elinden gelse söz edilen şahsiyetleri eve sokmayacak karaktere sahip olduğunu biliyordum. Jungkook'a olan özel sevgisi birçok sorumsuz anne ve babaya taş çıkarır nitelikteydi. "Avukat bu saçma prosedürün zorunlu olduğunu söylemeseydi bunu kendim hallederdim."

"Bir yol bul işte! Lü-lütfen gelmesin anne...lütfen," Bir süre kendi kendine söylenirken rahatlamaya yardımcı olmasına etken olmayan derin bir nefes aldığına şahit oldum. "O adamla kadını görmek istemiyorum," Jungkook'un çaresiz söylemlerine elim kolum bağlı kalıp sadece seyirci kalırken, içimde alevlenen saf ateşten harmanlanmış közün başlangıç kıvılcımlarının içimi delip geçeceği zerdenişte bulunan ruhumdan belliydi. Canım acıyordu. "Tae,"derken tebessüm etmeye çalıştım. Burktu. Gözleri kısılana dek sunduğu içten gülümsemeye dürü ettiğim tebessümün yanından; geçmezdi, geçemezdi. "Sen bi-birşey yap."

"Bayan Jeon bunun başka bir yolu olmadığını söyledi Jungkook," Yemin ederim; cümlelerin oluşumuna yardımcı olan dudaklarımı yakmak, saçma cümledeki kelimeleri bir araya getirmesine rol oynayan beynimi dağıtmak istiyordum! Yardım çığlıklarına, suratımı döven buzdan maske takmak içimi burktu. "Ben aile durumunuza karışamam."

"S-sen, benim...a-ailem değil misin?" Sustu. O sustukça aldığımı her soluk kursağımda avuç avuç kırık cam gibi kayıp körpe ciğerlerimi derin kesikler içinde bıraktı. Göğüs kafesim kan revan içinde kalırken hislerim boşluğu doğru sürüklendi. Zihnimi ters döndü, Jungkook üzerini kurulu küçük dünyam enkaz altında kaldığını hissetim. Acı gülüşünün kırıntılarını saran gücenmişliğin geriye bıraktığı o harap eden his, uçurumun kenarında duran değerli çiçekten farksızdı.