"Sehun!!!"
"Sehun! အဆင်ပြေရဲ့လား?"
"မင်းသား!!!!"
"မင်းသား! ဘယ်နားထိသြားသေးလဲ?"
"ဟဲ့ကောင်!! ပြန်ပြောအုံး!!"
အကုန်လုံးရဲ့အာရုံသည်Sehunဆီ၌သာ။
SH:"ငါ....ငါ....ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
YF:"တော်သေးတာပေါ့ကွာ ထ...ထ.."
ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲကျနေသောSehunအားဆွဲထူလိုက်သည်။
SH:"တျခားသူတွေရော?"
CY:"ငါတို့ဘာမှမဖြစ်ဘူး မြှားကငါတို့ကိုကျော်သွားတယ် ဟိုမွာ....နံရံမှာသွားစိုက်နေတယ်"
C:"ငါတို့ကိုဘယ်အကောင်လုပ်ကြံတာလဲကွ?!!😡"
X:"မင်းသားတို့ကိုXiuပြောပါတယ် အပြင်မထွက်ပါနဲ့ဆို ခုတော့😥"
ရုတ်တရက်ရုန်းရင်းဆန်ခတ်အခြေအနေကြောင့်အားလုံးထိတ်လန့်မှုများဖြင့်။
YF:"အဲ့ဒါ....စာမဟုတ်ဘူးလား?"
Yifanမှနံရံတွင်စိုက်နေသောမြှားတစ်ချောင်းအားလက်ညှိုးထိုးကာပြောလိုက်သည်။
အကုန်လုံးအလျင်အမြန်သွားယူကာဖွင့်ဖတ်ကြသည်။
"မင်းတို့အားလုံးအန္တာရာယ်ကင်းကင်းနေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ငါမင်းတို့အားလုံးကိုသတ်မှာမလို့ပဲ သတိသာထားပြီးနေကြတော့"
သူတို့အားလုံးခြိမ်းခြောက်စာအားဖတ်ပြီးကြောင်နေကြသည်။ဘာတွေလဲ။တစ်ခုမှနားမလည်။
ထိုအချိန်Sehunမွခုနကသူလွဲက်သောနေရာကိုလက်ညှိုးတထိုးထိုးဖြင့်ထအော်လေသည်။
SH:"သွေး!!! သွေးတွေ!!! သွေးတွေဒီမှာ!!!!"
All:"ဘာ!!!"
L:" မြှားကမင်းသားတည့်တည့်ကိုရောက်လာတာမလား?
မင်းသား ခုနကထိသြားတာလား? ဘယ်နားနာနေလဲ? တစ်နေရာရာ...."
Luhanတစ်ယောက်Sehunအားဟိုဘက်လှည့်လိုက်ဒီဘက်လှည့်လိုက်ဖြင့်စစ်ဆေးနေသည်။
SH:"ငါဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို"
C:"ဒါဆိုအဲ့ဒါတွေကဘယ်ကဘယ်လိုရောက်...."
