Chanyaungတစ်ယောက်မင်းသားYifanအဆောင်သို့လာကာကြင်ယာတော်Taoမသိအောင်Yifanကိုခေါ်ထုတ်လာခဲ့သည်။
YF:"ဘာဖြစ်တာလဲChanyaung?"
Ch:"မင်းသမီးပြန်မလာသေးဘူး"
YF:"ဟမ်....ဘယ်အချိန်တည်းကထွက်သြားတာလဲ?"
Ch:"မနက်ကမယ်မယ်နဲ့ပြဿနာတက်ပြီးထွက်သြားတာ"
YF:"အခုပဲညသန်းခေါင်ရောက်နေပြီကို....ဒါနဲ့...လိုက်ရှာပြီးပြီလား?"
Ch:"Omm...ရှာပြီးပြီ....မရှိဘူး"
YF:"ဟိုယွမ်မင်းသားလေးဆီမှာကော?"
Ch:"ဟင့်အင်း....မရှာရသေးဘူး...အဲ့တော့မသွားမလောက်ပါဘူး"
YF:"မသြားလောက်ပါဘူးမလုပ်နဲ့....ဟိုကသူ့ကိုခေါ်ထားရင်ခေါ်ထားမှာ...သွားကြည့်ကြည့်"
Ch:"မလိုက်ဘူးလားမင်းသားက?"
YF:"မလိုက်တော့ဘူး...မင်းအစ်မတော်ကအိပ်ရာကနိုးလာလို့ငါမရှိရင်မင်းတို့အကြောင်းအကုန်သိသွားမယ်....ငါသွားပြီ...သွားရှာလိုက်အုံး"
Ch:"Omm"
"မင်းသားChanyaungတွေ့ခွင့်တောင်းပါတယ်မင်းသား"
အထိန်းတော်ကြီးရဲ့လျှောက်ထားသံအဆုံးချက်ချင်းပင်အထဲကတုံ့ပြန်သံထွက်လာခဲ့သည်။
တံခါးအဖွင့်ကိုရင်တလှပ်လှပ်နဲ့စောင့်ရင်းစိတ်ထဲကကြိတ်ဆုတောင်းနေမိသည်။ဒီအခန်းထဲတွင်သူရှိမနေဖို့။
တံခါးအကုန်ပွင့်သြားတော့မြင်လိုက်ရတာ~~မင်းသားယွမ်ယွမ်တစ်ယောက်တည်း။😪
သို့သော်ရင်ထဲထပ်ဆင့်ပူလောင်လာရပြန်ပြီ။အစကသူသာဒီအခန်းထဲရှိမနေရင်ပျော်ရပြီ။ကျေနပ်ပြီလို့ထင်ထားခဲ့ပေမယ့်တကယ်ကမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ပိုစိတ်ပူလာရတယ်။ပိုစိုးရိမ်လာရတယ်။နဂိုထက်နှစ်ဆလောက်။
သူဒီမှာမရှိရင်ဘယ်မွာလဲ? နန်းတွင်းထဲမှာသူသွားတတ်တဲ့နေရာတွေအကုန်ရှာပြီးပြီလေ ဘာလို့မရှိတာလဲ? သူဘယ်သြားတာလဲ? ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ? အန္တရာယ်ရောရှိနေမလား? ဘယ်လောက်ပဲသူတိုက်ခိုက်တတ်တတ်မိန်းကလေးမလား? ပြီးတော့ချစ်ရသူမလား? သူသာတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်? 😢😢😢😢😢
