Gece, Anoreksiya Nevroza hastasıdır ve bir Psikiyatr ile tedavi görür. Psikiyatr Enver'in, yıllar önce Akıl Hastanesi'nde tedavi ettiği hastalarıyla bir gün karşı karşıya gelir. Hastaların ve Gece'nin geçmişi, onlar da bir yara bırakır; geçmişte yaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Endişe.
Göğüs kafesimden içeriye doğru yayılan bir sıcaklık, bütün vücudumu ele geçirmişti. Yüzüm yanıyordu ve ellerimin titrediğini görüyordum. Genel olarak düşünmeden hareket eden bir insandım, bu yüzden kendime çok kızıyordum fakat bunu tahmin etmemiştim bile. Sanki biri bunu yapmam için komut vermişti.
Öp onu.
Aldığım komut tam olarak buydu.
Geri çekilirken, artık suyun soğukluğuna alışmış olan bedenim titremeyi bırakmıştı. Hala bu tanımadığım yabancının boynuna tutunuyordum. Gözlerimi açmaya korkuyordum. Eğer açarsam her şey felakete dönüşebilecek gibi geliyordu. Titrek bir nefes aldım.
"Siktir," dediğini duydum yabancının. Gözlerim artık direnmeyi bıraktı ve yavaşça aralandı. Gözleri bana odaklı değildi, kaşlarını çatmıştı ve diliyle alt dudağını yavaşça yalamıştı.
Ne yapıyordu bu?
Hareketsiz durduğum birkaç saniyenin sonunda göz göze geldik. Eli hâlâ belimdeydi ve bırakacak gibi de durmuyordu. Dudaklarımı araladım, ne diyeceğimi bile bilmiyordum.
"Önemi yok," diyerek daha konuşmadan susmama neden oldu. Yüzümü süzdükten sonra tekrar alt dudağını yaladı ve ardından kulağındaki kulaklığa dokunarak, "Cansel," dedi fakat ses gelmemiş olmalı ki bir küfür daha savurarak kulaklığı boştaki eliyle çıkarıp attı.
Gözlerini kapatıp derin nefesler aldıktan sonra gözleri ile gözlerimi yeniden birleştirdiğinde, "Yüzmeyi bilmiyorsun, değil mi?" diye sordu. Başımı otomatik olarak olumlu anlamda salladım. Güldü. Dişlerini göstererek gülümserken, yanağında uzun ve derin bir çukur oluşmuştu; ona daha dikkatli bakma isteğimi geri çeviremedim. Bakışlarımı yavaşça gözlerine çıkardım. Gözlerinin rengi su mavisiydi, karanlıkta bile parlıyordu sanki.Eşsiz diye düşündüm.
"Beni tekrar öpmek için mi bekliyorsun?" diye sorunca bütün dikkatim dağıldı. Benimle dalga geçiyordu. Halbuki tanımadığım bu adamı daha ilk görüşte öpecek halim yoktu... Bana bir şeyler olmuştu ama ne olduğunu kesinlikle kestiremiyordum.
"Saçmalama," diyerek omzuna vurduğumda yine aynı şekilde güldü. Gözlerim tekrar dudaklarına düşerken, "Seni çıkartalım o zaman," diye mırıldandı ve belimden destek yapmaya devam ederek suyun içinde ilerlemeye başladı. Yüzümü ona çevirmedim, yalnızca buradan çıkıp gitmek istiyordum. Neyse ki kıyıya uzakta değildik, birazdan oraya ulaşmış olurduk.
