Gece, Anoreksiya Nevroza hastasıdır ve bir Psikiyatr ile tedavi görür. Psikiyatr Enver'in, yıllar önce Akıl Hastanesi'nde tedavi ettiği hastalarıyla bir gün karşı karşıya gelir. Hastaların ve Gece'nin geçmişi, onlar da bir yara bırakır; geçmişte yaş...
Yaz ayı boyunca hiç bölüm atmadım, bunun sebebi maalesef ki okuyanların çoğunun hayalet okuyucu olması ve yorum ile oylarınızı göremememdi. Açıkçası bir yazar gözüyle baktığınız zaman bu oldukça heves kırıcı bir şey, ne bölüm yazmak ne de yayımlamak istiyorsunuz. Herkesin söylediğine göre burada ne kadar aktif olursak o kadar yükselip keşfediliyormuşuz... Bu yüzden haftanın belirli bir gününde bölüm yayımlamaya kadar verdim. Daha önce Cuma günleri yayımlıyordum, yine öyle yapabilirim.
Sizden tek ricam hayalet okuyucu olmadan, tek bir yorum değil satır arası yorum yaparak bana destek olmanız. Sizden tek ricam bu, ben zaten bu hikaye ve okuyucularım için elimden geleni yapıyor; durmadan bölüm yazıp kurguda ilerliyorum ve bölümleri tek bek baştan sona birkaç kez okuyup düzenliyorum.
Hepsi sizler için.
Bu yıkık yazarınızı kırmazsınız diye düşünüyorum ;) Satır arası yorumlarda sizlerle bölümü tartışalım ve birlikte teoriler üretelim isterim... bence müthiş bir aktivite.
Yine çenem düştü, sizleri bölüme yolluyorum canlar.🤍
Satır arası yorumlarda buluşalım^^
Oy ve yorumlarını eksik etmeyin :)
Keyifli okumalar!
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yağmur yağıyordu.
Büyük cama vuruş sesleri ve ince ince izler bırakışını seyrediyordum tam olarak on dakikadır. Kendimi ruhsal olarak çok bitkin hissediyordum. Sanki biri ruhumu ele geçirmişti ve bedenim çürümeye mahkum bırakılmıştı. Uzun zamandır kendimi ilk defa böyle hissediyordum.
Bu his nasıl anlatılırdı bilemiyorum... Bir boşlukta ve aynı zamanda bilinmezliğin içinde olduğunuz bir kara delik gibiydi bu. Son zamanlarda ani gelişen olaylar, hastalığım ve dün gece olanlar... Her şey, birbirinin ardından geliyordu ve beni en çok yıpratan da buydu.
Kaygı, endişe ve boşluk.
Derin bir nefes verirken, yağmurun biraz daha şiddetlendiğini gördüm ve eş zamanlı olarak, "Gece?" diyen sesle gözlerimi yağan yağmurdan çekip hemen soluma çevirdim. Gözlerim odağını yeşil gözlere verdiğinde, Enver Bey'in bana ilgiyle baktığını gördüm. İki hafta önceki gibi, yeniden buradaydım işte.
