Gece, Anoreksiya Nevroza hastasıdır ve bir Psikiyatr ile tedavi görür. Psikiyatr Enver'in, yıllar önce Akıl Hastanesi'nde tedavi ettiği hastalarıyla bir gün karşı karşıya gelir. Hastaların ve Gece'nin geçmişi, onlar da bir yara bırakır; geçmişte yaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güçlü adımlar, sık nefes, endişeli bakışlar ve göğüs ağrısı.
Enver, tam olarak on beş dakikadır böyleydi; evine doğru adımlarken, göğsünün içinde sıkışan kalbi belli bir ritimden çıkıyordu ve endişesi katbekat büyüyordu.
Han'ın hücresinden çıkalı ise on dakika oluyordu, odasına gelmiş ve önlüğünü çıkardıktan sonra kaset ile kaset oynatıcıyı çekmecesine bırakmış, ardından paltosunu giyindikten sonra hastaneden ayrılmıştı.
Babası evdeydi, içeriye girdiğine dair kısa bir mesaj atmıştı yarım saat önce. Enver, şimdi indiğitaksinin ardından hızlı adımlarla eve yürüyordu.
Apartmanın önüne geldiğinde biraz soluklandı, ardından tekrar yürümeye başladı. Binanın içine girip asansöre bindikten kısa süre sonra daire kapısının önündeydi. Kapıyı çalmak yerine anahtarıyla kapıyı açtı ve arkasından tok bir sesle kapattı.
Nefesi sıktı, endişesi giderek arttı ve o esnada, salondaki tekli koltukta oturan babası ile göz göze geldiler. Cengiz Bey, Enver'in çok nadir tükettiği viskilerinden birini açmıştı ve kristal bardağa koymuştu. Oğlunu görünce ayaklandı. "Hoş geldin, oğlum," dedi sevecen bir sesle.
Enver, cevap vermeden önce yavaşça paltosunu çıkarıp portmantoya astı ve yeniden babasıyla göz teması kurarak yanına doğru adımladı. "Sen de hoş geldin," dedi yutkunarak. "Yolculuk nasıl geçti?"
Babası gülümsedi. "İyi geçti, annenin selamı var." Enver başını salladı, gözü salonun ortasındaki sehpaya kaydı ve viski şişesi ile kristal bardağı gördü. "Sen gelene kadar biraz içeyim dedim," dedi babası, açıklama yapma gereği duyarak. Enver yine başını salladı ve bu kez, cam dolabın içinde bulunan aynı kristal bardaktan bir tane daha aldı ve babasının karşısındaki koltuğa oturdu. Bardağı birkaç saniye için alçak sehpaya koyduktan sonra, gömleğinin bileklerini çözdü ve yukarıya doğru sıyırırken, kasları da gerilmişti.
