It Hurts

32.

Ik word langzaam wakker door een gespierde arm die om mijn middel ligt, door de tintelingen die ik voel weet ik dat het Caleb is. Niet dat ik een ander persoon naast mij had verwacht, ik ben meteen klaar wakker en draai me in een ruk om. Een glimlach vormt zich op mijn gezicht als ik Caleb zie slapen, zijn mond hangt een stukje open wat er schattig uitziet. En zijn bruine krullen zijn door de war, ik zou hier uren naar kunnen kijken. De oh zo beruchte alpha, die vredig ligt te slapen. Ondanks dat het beeld van een slapende Caleb me erg bevalt moet ik toch uit bed, het is nu de perfecte tijd om mijzelf te wegen, Caleb slaapt immers nog. Als hij wakker is verstopt hij de weegschaal, en dat terwijl ik nooit over mij eetproblemen heb vertelt. Maar goed, wegen dus. Dan weet ik of er wat kilo's van af zijn, als dat niet het geval is zal ik vandaag moeten vasten. Ik probeer uit zijn greep te ontsnappen maar meneer geeft zich niet over, met een zucht besluit ik er een kussen tussen te proppen. Dat lijkt me voor nu de beste optie, ik pak mijn hoofdkussen en prop hem tussen zijn arm terwijl ik mijzelf ondertussen uit zijn greep bevrijd. Het lijkt te werken, Caleb drukt het kussen strak tegen zich aan waardoor ik mijzelf nu volledig uit zijn greep bevrijd. Tevreden kijk ik naar het eindresultaat, Caleb ligt daar met mijn kussen stevig tegen zich aangedrukt. Als kers op de taart geeft Caleb het kussen een kusje wat er hilarische uitziet. 

Grinnikend loop ik naar de badkamer en draai dan gelijk de deur in het slot, begrijp me niet verkeerd. Met Caleb in de buurt kan je nooit voorzichtig genoeg zijn, daarnaast zal hij het er niet mee eens zijn als ik mijzelf weeg. Ik doe het zwarte shirt die ik van Caleb had gekregen om in te slapen uit, ik twijfel even of ik dit wel moet doen. De vorige keer toen ik me woog viel het gewicht mij zwaar tegen, als gevolg daarvan werd mijn zelfbeeld alleen maar slechter. Maar ik wil gewoon weten of het gewicht inmiddels lager is geworden, ik besluit het gewoon te doen. Wat heb ik te verliezen? Ik draai mij langzaam om waardoor ik meteen recht in de gigantische spiegel voor mij kijk, Ik schrik van mijn eigen spiegelbeeld. De wallen onder mijn ogen zijn enorm en mijn haren zitten nog warrig van het slapen. Mijn spiegelbeeld ziet er walgelijk uit, elk vetje op mijn lichaam brand zich in mijn netvlies. Snel pak ik Calebs shirt weer van de badkamer vloer en trek deze aan, ik kan het gewoon niet langer aanzien. Ik voel hoe woede mijn lichaam overneemt, waarom zie ik er toch zo vet uit? Ik snap het niet, ik doe er alles aan om af te vallen en nog steeds zie ik niet uit. Ik voel de woede steeds erger worden, en ik voel dat ik de controle begin te verliezen. Voor ik mij besef waar ik mee bezig ben sla ik de spiegel voor mij kapot, ik voel hoe het warme bloed langs mijn huid druppelt. Wat heb ik gedaan? Waarom moest ik de spiegel slaan? Ik kijk met grote ogen naar het glas dat voor mij op de badkamer vloer ligt. zweetdruppels ontstaan op mijn voorhoofd, terwijl ik het ijskoud heb. Voor even lijkt alles in slowmotion te gaan, ik zie hoe alles om mij heen begint te draaien. Het lijkt alsof ik zweef, net voordat mijn zicht voledig zwart wordt zie ik nog hoe Caleb de deur intrapt.