It Hurts

53.

Pov: Caleb.

Ik draai mij na de moord op Gideon in een ruk om richting May, ik ren haar kant op en grijp haar pols vervolgens vast. Ik probeer haar hartslag te controleren, maar ik vind er geen. Mijn ogen vullen zich met tranen, dit kan niet is het enige wat ik kan denken. Dit kan niet, dit mag niet. Een grom verlaat mijn lichaam, een grom vol pijn en onmacht. Ik zie hoe mijn krijgers en Jace mij verbaasd aan kijken. "Ze heeft geen hartslag meer, ga haar reanimeren nu." Mijn stem klinkt gebroken wat iedereen verbaast doet opkijken, ze hadden hun alpha nooit eerder breekbaar gehoord. Maar voor nu leek het mij niks te kunnen schelen dat ze me zo hoorde, ik kon het nu toch niet onderdrukken. "wat staan jullie daar nog te kijken, ga haar helpen idioten." Ik schreeuw de woorden uit, ik heb geen controle meer over mijn lichaam. Ik zie hoe verschillende krijgers aanstalten maken richting May, ik voel me gebroken. En het kan me voor een keer niks schelen, het enige wat ik wil is haar in mijn armen kunnen vasthouden om haar vervolgens nooit meer los te laten. 

De krijgers worden ruw weg geduwd door Jace, ik kijk hem dankbaar aan. Ik vetrouw hem nog wel bij mijn Mate in de buurt, daarnaast heb ik nu weinig keuze. Ik zie hoe Jace gelijk begint met reanimeren, hij drukt op haar borstkast waarna zijn lippen op de hare komen. Een steek in mijn hart laat mij weten dat ik jaloers begin te worden, maar dat kan ik nu niet laten gebeuren. Ik probeer het gevoel te onderdrukken, maar het lijkt niet te werken. De jaloezie neemt mijn lichaam over, ik moet mijzelf inhouden om hem niet meteen van haar af te rukken. Ik zou nu zo graag zijn nek breken, maar ondanks dat weet ik mijzelf in te houden."Zijn lippen op haar lippen, hoe zat het met je 'niemand komt aan mijn eigendom'? Draai zijn nek om, vermoord hem!" Blake zijn woedende stem galmt door mijn hoofd wat mij laat weten dat hij het wilt overnemen, ik vorm mijn handen in vuisten om die vervolgens fijn te knijpen. Op deze manier probeer ik Blake onder controle te houden, Ze mag niet dood gaan door hem. 

"Schiet op Jace ik kan mijn wolf niet lang meer onder controle houden, asjeblieft red haar." Mijn woorden klinken smekend, wat gebeurd er allemaal met me? Ik weet mijzelf voor even geen houding te geven, ik ben het niet gewend om mij zo kwetsbaar op te stellen. "Je bent een softie geworden, je laat je beste vriend die ook nog eens je beta is onze mate zoenen? Je bent een so.." Met veel moeite weet ik de link met Blake af te breken, ik wil niet dat hij mijn woede en lichaam de baas wordt. Dan is het voorbij, dan is erg geen kans meer dat May het overleefd. Ik kijk naar de gebeurtenis voor mij en zie dat May nog steeds niet ademt. De moed zinkt mij letterlijk in de schoenen, zijn we te laat gekomen? Is ze dood? Duizenden vragen schieten door mijn hoofd, vragen waar ik geen antwoorden op weet.