Nasty Personality (Burning Touch Series 2) ✔

CHAPTER 4

C H A P T E R 4

SINUNOD ko ang sinabi ni Denise na mag-stay ako sa Hospital nito ng dalawa or tatlong araw at iniinom ko ang gamot na pambabawas sa pamamaga ng pempem ko. 'Ang laki naman kasi ng alaga ni Devren'

"Okay ka na ba? Kaya mo na bang maglakad?" nabaling ang tingin ko kay Nathalia na ngayon ay inalalayan akong tumayo sa hospital bed. "Oo, kaya ko na. Kaunti nalang ang pamamaga ng nasa ibaba ko. Kaya ko ng maglakad, kahit nga tumakbo kaya ko ng gawin eh" biro kong sabi pero tiningnan lang ako nito ng masama. "Nako, huwag mo akong biruin JenJen, baka maihagis kita sa pader ni wala sa oras"

Hinalikan ko na lang siya sa pisngi para hindi ito magalit sa akin. Mood swing. Hindi ko rin naman siya masisi dahil 2 buwan na itong buntis. Naalala ko tuloy ang kasal nito na nagsiiyakan pa kaming anim dahil sa sobrang ganda ng bestfriend namin.

That day, nakita ko rin si Devren. Kahit malayo siya sa kinauupuan namin, hindi ko talaga maiwas ang paningin ko sa kanya. He's wearing an black-suit and he looks so freaking gorgeous man in the world. Hindi naman niya ako napapansing tumitig nun eh, malayo nga kasi yung upuan ko sa bandang upuan nila.

"Huwag ka ngang ma-istress at baka ako pa sisihin mo kapag lumabas yang anak mo ng lukot ang mukha"

"Oo, ikaw talaga ang sisisihin ko." diretso nitong sabi. Lalabas na kasi ako ngayon ng hospital, medyo nakakabagot pala kapag nasa loob ka na. "Ihahatid ka na namin doon sa tinutuluyan mong hotel, at baka anong mangyari sayo kapag mag-isa ka lang" sambit ni Heaven.

Napakamot na lang ako sa ulo dahil ang tigas ng ulo ng mga ito. Sabing kaya ko ng maglakad, ihahatid pa ako. Ano? Nabaldado ba ako?

Hinayaan ko na lang sila dahil wala na rin akong magagawa kung hindi ako sasang-ayon sa gusto nilang gawin. "Let we take care of you Jen. Magkakapatid na ang turing natin dito kaya huwag ka ngang pabebe diyan, batukan ko ulo mo eh" binelatan ko na lang si Francheska dahil sa sinabi nito at inihatid ako sa Cencile Hotel gamit ang kotse ni Noshka.

.....
Ilang araw din akong nag-stay sa hotel para magpahinga at sa ilang araw na iyon, hindi na rin kami nagkikita ni Devren. Hindi ko alam pero parang may part sa akin na kailangan ko siyang makita at kausapin at may part naman sa akin na lumayo rito dahil sa sakit nito.

Kaya ko ng maglakad kaya lumabas ako ng kwarto para may makausap at maklarado sa akin lahat-lahat.

Hindi sinasadyang nabaling ang tingin ko sa nakasaradong pintuan ng private room ni Devren. Magkatabi lang ang kwarto ko at ang kanya. Nandiyan kaya siya sa loob? Pinilig ko na lang ang ulo ko ng maraming beses at dire-diretso ng umalis.

...

"Denise, iexplain mo na kasi eh" kulit kong sabi kay Denise na ngayon ay nakatingin lang sa akin. Nasa opisina kami ng hospital nito at kaming dalawa ang naguusap. Mabuti na lang ay break-time nila kaya kahit papaano makakausap ko siya.

Kanina ko pa kasi siya kinukulit tungkol doon sa sakit ni Devren, pero ayaw niyang magsalita. "Hoy! Ano? Titingin ka nalang sa kagandahan ko? Maganda ka naman ah! Sagutin mo na kasi" Hinawakan ko ang balikat niya at niyugyog siya. "Tangina! Jen, Itigil mo nga... Nahihilo ako pakshit! ... Oo na! Magsasalita na ako!" binitawan ko naman kaagad siya at lumapit pa rito.

"Huwag mo ngang gagawin ulit sa akin iyon, nakakasuka kaya" tumawa lang ako pero napawi ang ngiti ko ng huminga ito ng malalim at pinagkatitigan ako...

"I think your man is suffering a cluster B personality disorder. There is often trouble remembering certain events, beyond what would be explained by ordinary forgetfulness." tumango ako sa sinabi nito. Kaya pala hindi matandaan ni Devren ang nangyari sa amin ng gabing iyon.

"These states alternately show in a person's behavior. Presentations, however, are variable. Associated conditions often include borderline personality disorder, post traumatic stress disorder, depression, substance misuse disorder, self-harm, or anxiety." dagdag ni Denise. Ang ibig sabihin kaya nagkaroon ng sakit si Devren dahil malungkot siya? Sinasaktan niya sarili niya?

"Sa mga sinabi mo sa akin tungkol sa kalagayan niya, 'yon lang ang mabibigay kong malapit-lapit na information. It is best kung siya mismo ang pumunta dito at may mga doctors ako na magaling sa usapin na 'to."

Ngumuso ako.

"Is there any treatment in that condition?" nag-english ako, nahiya naman ako sa kaibigan kong nagsalita ng english diba? Tumango-tango ito habang pinaglalaruan ang ballpen sa daliri nito.

"Meron naman, like someone will take care of him. Kailangan lang ang tamang pag-aaruga at pagmamahal"

Napangiti ako sa sinabi ni Denise. "I-is that all?" tanong ko rito. "Pwede rin siyang magpatingin sa psychiatrist dahil isa sa sila sa may nakakaalam sa ganitong mental disorder" tango lang ako ng tango at nagpasalamat sa napakagandang doctor kong kaibigan.

"Aba, leche! Libre mo ako ng isang box ng zesto"

"Haluh?! Bakit isang box? Mauubos mo iyon? Mauubos mo?!"

"Eh kung batukan kaya kita diyan para maubusan ka ng hininga"

Tumakbo na lang ako ng palabas ng opisina nito at lumabas ng hospital niya habang nakangiti...

HUMINGA ako ng malalim, dahil sumasakit ang ulo ko sa mga files na sunod-sunod dumadating sa opisina sa iba't-ibang branches. Yung iba may problema, yung iba naman nakukulungan na sa rooms.

"Haist!" hinilot ko muna ang likod ko dahil sumasakit na ito. Sakto namang may tumatawag sa cellphone ko, hindi ko na tiningnan kung sino ang nasa Caller ID.

"Hello?" Ipinikit ko na lang ang mata ko at isinandal ang masakit kong likod sa swivel chair.

"Hi son, how are you?" pinaikot-ikot ko ang ballpen at humarap sa napakalaking bintana na makikita mo ang buong syudad.

"I'm fine Mom, how about you? Do you rest well?"

"Oh yes, son. And by the way, umuwi ka muna rito sa bahay bukas may kailangan lang tayong pag-usapan tungkol sa hotel na hinahawakan mo" nag-isang linya ang kilay ko dahil sa narinig ko. "What? Bakit? May problema na naman ba?"

Pero narinig ko lang ang tawa nito na mas lalo akong nagtaka. Why is my Mom laughing?

"Wala naman anak, basta pumunta ka dito bukas at sasabihin ko sayo. Siguradong magugulat ka at magugustuhan mo ang sasabihin ko bukas. Kaya you better be here tomorrow okay?"

"Yes, Mom" wala gana kong tugon at pinatayan na rin niya ako ng tawag. Tumingin nalang ako sa syudad at ninamnam ang oras dahil alam ko pagdating ng gabi, wala na naman akong maalala kung anong nangyari sa akin.

Fuck this...