Who Are You? || Min Yoongi

1. Bölüm Yeni Yaşam

Medyada Real Stars üyeleri var.

Arin'den

Sabah yine kalkıp banyoda rutin işlerimi hallettim. Her sabah beşte kalkıp yürüyüşe çıkıyordum.

Sabahları erkenden aldığım temiz hava bile beni o gün yaşayacağım şeye hazırlıyordu. Sanki enerji depoluyormuş gibi. Çünkü inanın bana o günün sabahında o enerjiyi almazsam kötü olan günüm iyice berbat bir hâl alırdı.

Üzerime eşofmanlarımı giydikten sonra ayakkabılarımı giyip son kez aynaya baktım. Saçlarımı at kuyruğu yapıp telefonumu ve kulaklığımı aldım.

Aşağı inip uyanan biri varmı diye baktım. Güzel. Herkes uyuyor.

Sessizce adımlarımı kapıya yönlendirip evden çıktım.

Kulağımı takıp Fly Like An Eagle açtım.

Güçsüz biri değildim. Hiçbir zaman da olmadım.
Size dedimya, o enerjiyi alamazsam kötü olan günüm dahada berbat bir hal alır, diye. Aslında o lafta anlatmak istediğim bana yapılan hakaretlere karşı güçlü olmamı sağlayan şey bu hava.

Babam, ülkedeki birçok gencin ya da şöyle diyelim, hayalleri şarkıcı, rapçi, müzisyen veya da dansçı olmak isteyenlerin, gideceği en iyi üniversitenin sahibi. Tabi aynı şekilde müdürü.

Küçükken babama anlattığım hayalim yüzünden beni kendi okuluna almayı seneler öncesinden düşünüyordu. Tabi ben ve arkadaşlarımı da öyle.

Yıllar sonra Kore'nin en ünlü okuluna girmiştik. Aslında bu babamın torpiliyle olmamıştı. Biz kendimiz çalışıp girmiştik.

Şuan üniversite ikinci sınıfım ve hâlâ hayalimdeki okula doğru düzgün gidip gelemiyordum.

Çünkü sırf okulun sahibinin kızıyım diye beni torpilli sanıp okuldan attırmak isteyenler vardı. Sırf transfer olmam için gözlerimin içine bakan insanlar vardı. Sırf o okuldan gitmem için bana yapmadıklarını bırakmayan insanlar varsı. Peki sizce onlara insan demek yakışık kalır mı?

Sıramın üzeri karalı bir şekilde. Üzerinde iğrenç iftiralar yazılı. Hakaretler, küfürler.

Ben kendime göre sıradan bir One Million öğrencisi olsam da, ben insanların gözünde Bay Kim Joon Hyun'un kızı Kim So Arin'im.

Buralara torpille gelen biri olarak tanınıyordum. Peki sizce ben bunları umursuyor muyum? Tabiki hayır. Yanımda altı çatlak olduğu sürece benim başka hiçbir şeye ihtiyacım yok.

Bu altı çatlak kim mi? Tabiki kendi adımızı koyduğumuz Real Stars.

İlkokuldan beri beraberiz. Joon, Seung, Dami, Yu jin, Kwang, Chul ve ben.

Benim başıma ne zaman kötü birşey gelse hep yanımda olurlar. Onları çok seviyorum. Canım kardeşlerim benim.

Uzun süre koşmanın verdiği yorgunlukla ilerideki parkta bulunan banklardan birine oturup soluklanmaya başladım.
İşte benim hayatımda buydu. Böylesine sıradan.
Aklıma saatin kaç olduğu gelince hemen telefonumu elime alıp saate baktım. İnanmıyorum biraz daha beklersem geç kalacağım. Daha duş almadım.

Hızla yerimden kalkıp son hız koşmaya başladım.

~~~~~

Yaklaşık 20 dakika süren koşmadan sonra nihayet eve gelebilmiştim. Hemen anahtarımla içeri girip odama çıktım. Bizimkiler daha yeni yeni uyanıyordu. Telefonumu yatağımın üzerine fırlatıp duş almak için odamdaki banyoya girdim.