Who Are You? || Min Yoongi

29. Bölüm Hakediyor

Arin'den

Bunun gerçekten olduğuna inanmıyorum. Benden bu kadar mı nefret ediyorlardı?

Şuan karşımdaki posterlere bakıyordum.

Benim fotoğrafım vardı ve etrafında "Yalancı" "Sürtük" "Senden nefret ediyoruz." gibi şeyler yazıyordu.

Sanki bu lafları biryerden hatırlıyor gibiydim.

5 Yıl Önce

Okuldan aradıklarında hemen okula gittim. Kardeşim Eun'un sınıfına gittiğimde dikkatimi sırası çekti. Sırasının üzerinde "Aptal" "Bizim için bir iyilik yap ve geber." "Sürtük" "Senden nefret ediyoruz." gibi cümleler yazıyordu. Bu benim kalbimi daha çok acıtırken bu anı asla unutmayacağım için kendime söz verdim.

Şimdiki Zaman

Kardeşimle aynı kaderi paylaşıyorduk belkide. Onun sırasında benimse yaşadığım sokağın duvarlarında.

Bunu kimin yaptığını az çok biliyordum. Ya BTS ya da Ha Eun denilen salak.
Bence her ikiside. İnsanlara yalan söylediğim için üzgünüm ama böyle bir muamele gördüğüm için dahada üzgünüm.

Umursamamaya çalışarak arabayı sürmeye devam ettim.
Ne yapsam olmuyordu. Hayatımı geri kazanmak için başka bir hayata girdim. Şimdide kendi hayatımı kazanmışken tekrardan kaybediyordum.

Gergince elimle saçlarımı geriye attım.

Ciddi anlamda yoruluyordum. Hemde çok.

Şuanda cidden Eun'un neden intihar ettiğini anladım. O benden daha çok yorulmuştu.

Ha Eun gibi insanlar yüzünden ben kardeşimi kaybettim. Onlar yüzünden. Şimdide benim mi ölmem gerekiyor? Tek çare buysa ben varım.

Kardeşime kavuşmak benim için bir zevk. Ama bunun için daha vaktim var. Yoruldum evet. Ama intihar edecek kadar değil. Sonuna kadar savaşmaya hazırım. Herşey için yapıcam bunu.

Özelliklede Real Stars için.

Suga'dan

Yaptıkları şeye sadece uzaktan bakıyordum. Ha Eun birkaç kız toplamış ve sokak duvarlarına posterler yapıştırıyordu. Bizse sadece yaptıkları şeyi izliyorduk.

Jin
"Kesin şunu. Yeter artık."

Tae
"Evet. Yaptınız yapacağınızı."

Jin ve Tae yine her zamanki gibi merhametliydi. Ama biz intikam peşindeydik. Aslında yaptıklarını birazda olsa destekliyordum.

Kesinlikle biz haklıydık.

Jungkook
"Bırak yapsınlar. Çok daha fazlası gerekiyor."

Jimin
"Kesinlikle."

İlerden gelen arabayla hemen saklandık. Bu Arin'di. Arabayı sert bir frenle durdurunca lastik sesleri çıkmıştı.

Bir süre afişlere baktıktan sonra gaza basıp uzaklaştı. Belkide bu yaptığımız yanlıştı. Ama umrumda değildi.

Herkes acı çekmeyi hakediyor.

Arin'den

Arabadan inip köprünün korkuluklarına gittim. Kardeşimin intihar ettiği yerdeydim. Han nehrinin üstündeki köprüde. Korkuluklardan aşağıya bakarken yan tarafımda Eun belirdi. Bana gülümsüyordu. Tamam. Artık kesinlikle kafayı yedim. Gözlerimi kapatıp açtığımda hala yanımdaydı. Ama hayal gibiydi.

Gerçek olmadığı belliydi.

Eun
"Üzgünüm ama gerçek değilim. Keşke olsaydım değil mi?"